Pieter: energie is kostbaar

Pieter is 53 jaar; werkt als zelfstandige; woont samen met zijn vrouw; zijn kinderen zijn het huis al uit; heeft onlangs een hersenbloeding gehad; is momenteel aan het revalideren en heeft zeer beperkte energie.

Pieter is een actieve, levenslustige man. Hij werkt als zelfstandige en maakt lange dagen. Hij houdt ervan om in zijn vrije tijd buiten te sporten. Hij werd overvallen door een hersenbloeding en sindsdien moet hij heel efficiënt omgaan met zijn energie. Pieter zet zich volledig in als het gaat om zijn herstel. Hij wil zo snel mogelijk zijn oude leventje terug, maar realiseert zich ook dat hij misschien nooit meer helemaal de oude wordt. Na een dag revalideren heeft Pieter nauwelijks energie. Hij wil dan graag snel naar huis, zodat hij kan rusten. Hulp vragen vindt Pieter moeilijk. Hij is het liefst niet afhankelijk van anderen. Het frustreert hem wel eens dat hij nu wel afhankelijk is. Thuis reageert hij daardoor wat kortaf.

Pieter wil zo snel mogelijk weer zelfstandig kunnen reizen en zijn leven weer oppakken.

Pieter vindt het confronterend om met de bus te moeten reizen. Hij gaat wel gewoon mee, omdat dit de enige optie is om zo snel mogelijk te herstellen. Hij vindt het prettig dat de chauffeurs hem helpen met instappen en met zijn tas. Daar hoeft hij gelukkig niet om te vragen, de chauffeurs onthouden het. Hij is dankbaar dat er vrijwillige chauffeurs zijn.

Pieter laat buitenshuis niet veel merken van zijn frustraties. Hij vindt het heel fijn dat er een bus voorziening is, maar hij baalt er wel van dat hij er gebruik van moet maken. Thuis laat hij zijn emoties wel eens gaan. Door op zijn vrouw te mopperen en fel te reageren.

Hij heeft ervaren dat het weinig zin heeft om boos te worden als de bus te laat is. Bovendien kost frustratie energie en hij wil al zijn energie inzetten voor zijn revalidatie. Pieter snapt ook best dat het soms gewoon voorkomt dat een bus te laat is. In de bus of bij de revalidatie uit hij die frustratie dan ook niet.

Reis mee met Pieter: