EPISODE 2 — Strategies for a Resilient Holiday Season. With Vanessa Laureyssen and Rogier Buningh
About this podcast
Go deep into a world of personal growth and inner balance with ‘Montgó Mindset: Listen to your inner balance’. In this podcast, we explore the powerful connection between mind, body and spirit and share inspiring stories, insights and practical tips to help you find your own balance. Whether you’re looking for more peace, confidence, mindfulness or just some positive energy, our talks and guests will guide you on a journey to a fulfilled life. In this podcast series, Connie Fluhme invites therapists, coaches, chefs, Montgó Lifestyle Retreat participants and other experts to share their stories to help listeners overcome barrier fears and enrol in a life-changing programme.
This is the English transcript of the Dutch podcast. Scroll down for the Dutch transcript. Subscribe today and let us inspire you to become the best version of yourself.
“Thanks to acceptance and forgiveness, you are no longer in resentment. And resentment is very dangerous.” — Vanessa Laureyssen, Head Coach at Montgó Lifestyle
“The question is “Are you ready for that help? And that’s incredibly important. If you really want to change, there’s help.” — Rogier Buningh, founder at Montgó Lifestyle
Today in the podcast: Vanessa Laureyssen, head coach of Montgó Lifestyle and Rogier Buningh, founder of Montgó Lifestyle.
I’m Connie Fluhme. Welcome to this episode.
Montgó Mindset, listen to your inner balance.
Welcome to a special Christmas episode from Montgó Mindset. As the holidays approach, we know that this season brings both joy and challenges. For many of us, Christmas is a time of togetherness and cosyness, but for others it can be a time when old demons and addiction challenges become especially intense.
We understand the complexity of this period and want to inspire and support you today. During this special episode, we have two special guests with us. Rogier and Vanessa have gone through their own period of recovery and are here to share their experiences with us.
We talk with them about how they experienced the holidays in their recovery process, how they avoided relapse and how they rediscovered the magic of this time. This episode is meant to shed light on the reality of addiction during the holidays and bring hope to those who are struggling.
We want to encourage you to seek help and know that you are not alone. Let’s support each other during this special time and engage in conversation with Rogier and Vanessa.
VL & RB
Hello
CF
Very nice to have you here. Welcome. For many, the holidays are a time of companionship, rest and peace. But we also know that for people recovering from addiction, this time can be especially challenging. Can you tell us why the holidays are especially sensitive for people with a history of addiction?
VL
Several aspects can come into play. Mainly in early recovery the temptation by possibly the drinks that may still be on the table. Also though I think in the beginning very difficult is the dynamics at the table. The atmosphere at the table, what happened? How was it celebrated in the past? How do they do that now? So it’s actually quite a bit more complex and challenging than you might think. And for myself it was very important in the beginning to connect also with actually people who were also in recovery who I knew if I was struggling I could contact. I spent my first Christmas in recovery, I think I went to a meeting, a self-help meeting because then I felt a bit more empowered and I always had a plan B. So, I went to the family, but I made sure that I can leave at any time and I explained that to my family members as well, that if it gets too difficult for me or I get emotional or I get triggered it’s best for me that I now just remove myself out of this environment and so it did work out and also for myself it was very important that I could be open about it. I am now here in this phase of my life, I am working on this. And that people around me also knew about it. So, openness.
RB
Beautifully, beautifully said Vanessa. And I can really relate to that. Especially in use, I found it incredibly difficult. Because the holidays had an extra charge. Because all the families were together and it was cosy.
And I always ruined that by my use. And that had such an impact, that, because I then also felt very lonely, and alone, and only sank even further because of my use, that there was a certain charge on that at Christmas. I also know that my first Christmas — I had just returned from the clinic, when I celebrated Christmas with other fellows. At a house where there was family too, where there was alcohol, too. But we strengthened each other because we were really going for recovery. So it is very important, though, to surround yourself with people who are indeed also in recovery and understand how difficult it can be.
CF
What specific triggers or stressors might crop up during the holidays that might affect someone in recovery?
VL
Triggers is what I said just now, actually with seeing — in my case then — alcohol on the table. Depends a bit on how you feel in recovery too I think. For me acceptance was already there, without that it is more difficult -
It became easier for me to finally sit there. What can be a huge trigger is going back to the Christmas days before, as Rogier did mention a moment ago , because how were you then, how did you cope, how was it then? So I know I did experience a bit of a return to guilt and shame back then too, when I was sitting there. So that’s kind of a trigger for me as well. Because I was effectively drinking on Christmas Eve and then actually sitting at Christmas dinner quite inebriated. So I think that, and trigger at that time not just by seeing the drug, it can really be ‘what happened’ or ‘which is a dynamic in the family’, ‘what happened before that’ or ‘what did the same person in question find out that you’re having a really hard time with’. And that you have to sit at that table with certain people anyway, because that’s the way it should be at Christmas. So speaking out loud.
RB
Yes definitely speaking out loud. And what for me is also kind of important early in recovery, to really surround yourself with people who understand, who are then also really in recovery. Because the trigger is indeed the drinks on the table, the sociability, but also the loneliness. That loneliness I knew in use, because everyone was having a good time and I just wanted to use and wasn’t actually there. Physically maybe, but not mentally. Absolutely not. That was for me in early recovery so the first year, first Christmas and maybe the second too, a trigger. And then the third Christmas came the euphoria because I thought hey, three years I’m in recovery. Look at me celebrating Christmas and sociability and euphoria is also an emotion or also a trigger on which we do want to use or would want to use. Not necessarily that you’re going to do it. So it’s really becoming conscious about this.
And exactly what Vanessa says speaking out loud. Sharing is Caring.
CF
How have you personally experienced dealing with these challenges during your own recovery journey?
VL
For me it was important, that I knew anyway that I could move out of the situation at any time. What I did notice with myself for sure is that before that Christmas never felt like a real celebration, which Rogier also points out. Before that I couldn’t experience it as a real celebration, I never really felt in a Christmas mood again. And the first two years also of my recovery period , I think, it wasn’t there either, that feeling wasn’t really there. I was there though, I was happy how I was there, that I was present. I was happy for my children. For me, in the beginning it wasn’t really necessary, the Christmas thing. Later, I really got the feeling.
Years later. The cosiness, the family. Because it was also that a lot of things — in my situation — had been spoken out loud. So the dynamics became different because I had changed and dealt with things differently, went into my environment there also subconsciously or consciously, I don’t know.
“What I also always did by the way, that I had forgotten to mention and I liked that anyway, was that when I went there at Christmas the first two, three years (editor’s note: to the self care meeting), there was always someone who was lonely. And I actually sat with ‘Fellows’ as we called them, and we would pick out: OK, that person is lonely, we’ll take that one. And then we could still have a nice Christmas.” RB
Very nice. Beautiful. And I think as for me, especially the longer you’re in recovery, it’s OK and Christmas is OK. And then when people drink it’s also OK, because I’m at a point where I don’t need to use. And I also wish that for everybody. So in the beginning it’s very important to surround yourself with people who absolutely know what it’s like , where you feel safe. I think that’s important. Who you can watch together with not to use. And the longer you’re in recovery, the easier it gets.
“So then you get to the point where you really don’t need to use either. And that sociability is also fine without alcohol or drugs.’
CF
What are some effective strategies and coping mechanisms you used to avoid falling back into old habits during the holidays? Or what would you recommend to someone else? You did mention some of that already, but maybe there are other options.
What else can people do?
RB
Yes, I think it’s important to really, again early in recovery seek out the Fellowship, i.e. others. And a real coping mechanism you learn in the years that you’re in recovery longer, because then it becomes more your own, so where the programme that we all know is very important in the beginning of recovery. Because that has to do with structure. With safety. Surrounding yourself with people who understand and speaking out loud. So being able to talk about your emotions. The longer you’re in recovery, that really gets easier and you’ve also found the way and it’s part of your life. It’s also that a lot of people who know me in this case also don’t know me any other way than without drugs or alcohol. So they can’t imagine that either. So when you are at that point, I wish that to everyone, I’m sure everyone can achieve it, then you have a very beautiful life.
VL
Right. I can actually only agree with that. And yes I also come back to acceptance. And if you’ve just accepted what you stand for and that addiction is just a piece of you, that just makes it easier too. When acceptance is there it also becomes much easier to stay in such a situation.
CF
For friends and family members of people in recovery, what are some ways they can contribute to a supportive and healthy environment during the holidays? How can they help?
VL
I think that’s actually a very difficult one. How can they help? We can say try not to consume too much alcohol yourselves, but that’s not actually fair either. On the other hand, people haven’t chosen to be in this situation and the way in which they use alcohol or something else sometimes is in a normal, accepted social way. So I actually always find that very difficult. I also know when they said to me ‘Yes, we won’t drink then either’ that I didn’t really want that either. Because actually, that didn’t trigger me personally to see others drinking, because I knew myself what it would do me if I saw them drinking. So I think just being understanding. And also very important, that if the person in question says I’m struggling, I am going to remove myself from the situation or there’s too much alcohol there for me, that they do take it into account in a healthy way. I can’t actually give guidelines I personally think. No.
RB
No.
“And complementary to that because that’s nicely phrased is, it’s my illness, and not people’s. Yes of course, in my active use I did include them in my illness, but I am responsible for my recovery, and nobody else. “
That said, if I find it difficult, and I do remember well the first Christmas that people — there I was with another fellow, people did drink there, that there were fellows who were also just in recovery — that we could just step out of the situation, go to another room and meditate for a while. Really do the things that were just important at that moment to stay out of that addiction. But it’s the yearning for the remedy. And I think that’s very important if you’re sitting there alone and there’s a lot of drinking and you’re in early recovery it becomes a huge challenge. And I don’t recommend that to anyone either. So it’s always good to speak this out loud. And if it’s also the first time and you’re with your family for the first time and they themselves already indicate ‘let’s do Christmas without alcohol’, that’s fine too. But it’s all about consultation.
VL
Yes. And I also think Rogier what you’re saying is try to keep it small. Very important that they keep it small as well. So I would anyway say, if otherwise it’s a huge family, no. No. Just do it in a small company. That does make it easier.
CF
For people currently struggling with addiction and dreading the approaching holidays, what is your main advice for seeking help and getting support?
RB
The question is, Are you ready for that help? And that’s incredibly important. If you really want to change, there is help. That has to do with willingness indeed. So are you willing to take it on? The tricky thing is, because I know myself I also tried to seek help before the holidays, and then I thought ‘No’, I’ll wait until after the holidays — and afterwards I thought ‘No, if only I had done it’. Because I was also admitted once during the holidays and that helped me a lot. Then I also noticed that ‘Christmas and New Year’ — and I can tell you it wasn’t fun being in the clinic, but it did make me feel different — and also a moment of -’hey so it can be cosy even without the drugs’. So are you really ready and willing to take it on? Yes, seek contact. And whether it’s with us, or whether it’s with another organisation, but the help is definitely there.
VL
Yes, definitely don’t procrastinate. I think that’s in general, not just with the holidays. Because looking at a previous time, it does start to get very unmanageable. Where do I stand? How do I look at those Christmas days?
“Don’t wait. I mean the longer you wait, the longer it takes before you can actually get into recovery properly and recovery brings a lot more so.”
CF
Can you share some personal stories, as Rogier has done now, a little bit, of moments during the holidays when support and understanding from others played a crucial role in your recovery?
VL
My first Christmas was I think…. I came back from treatment in December. Back home in my area in mid-December. I wanted to be home for Christmas then. Not for myself, but for the kids, that I could spend that time with the kids. To go back there to what Rogier said- I would have liked to stay in my safe environment quite longer to finally celebrate my Christmas there. Going back, it was the cast that it was a very small party and I also prepared a bit about drinking behaviour among some family members. That I also knew what I could face. At that time I was also able to express myself very well to my children, who also had huge concerns, and that was also taken into account a lot. And that along with the self-help group that I was very much involved in at the beginning then and just making it with my peers something very safe. So actually having a first Christmas in terms of family was actually mainly in function to my children. Not so much to others and certainly not to myself. I did have the nicest feeling when we all just sat together with fellow sufferers.
And then actually celebrating our Christmas our way.
RB
That was the same for me, like you said , that was Christmas like for me. The second Christmas was with family. I’m lucky that my family didn’t celebrate Christmas very lavishly and big, so it was taken into account.
CF
How did you learn to embrace self-love and self-care as part of your recovery process? And how can others integrate these aspects into their own lives? What could they do?
RB
“For me, the most important is acceptance and forgiveness.”
First, accepting that your life has been like this. That you carry the disease addiction with you. But ultimately, if you really want to get to the point of recovery, forgiveness is really very important. So what have you done to people? But also what has been done to you? The traumas you went through that ultimately made you think you found the solution in substances, which of course never was a solution. But forgive that, too. Don’t let your life be led by what others have done to you, but also what you have done to others. That’s why the programme is also very important in that. But for me, that is the main thing as an answer to this question. Acceptance.
VL
Definitely true and through acceptance and forgiveness you are no longer in resentment. And resentment is very dangerous — was very dangerous for me to be in that resentment. And how to deal with that is just effective by forgiving others and forgiving myself. And very importantly not staying with why? Why? Why? Or What if? What if. Because that’s not going to get us anywhere. We are not going to get right answers to it. So very important not ‘why’ and ‘what if’, don ’tlook back. Only to see to where you don’t want to go anymore.
And then moving forward.
CF
What do you want to stress to those who think they are alone in their fight against addictions. That there is no hope?
RB
Listen to us. You are not alone, because probably, and this was also very important for me.
The stories I told or what I experienced were a recognition when I heard that I wasn’t the only one who used so much or wasn’t the only one who had experienced trauma like that. Not the only one who had damaged the family like that. I thought ‘hey, so I’m not the only one.’ And that really did help me.
And the strength is also that you have the group, because you have peers that you’re not alone. That doesn’t take away the feeling of loneliness because there’s really still something to do about that. But you are not alone. Zero, Never ever. It applies to every person even at Christmas. I get it. There is a difference between being alone and loneliness. You can try to get rid of the feeling of loneliness by surrounding yourself with people, though. And you can feel lonely in a very large group. But try to connect. And when I had that that I had recognition from other people’s stories I really felt a lot less lonely. Because I also felt understood, probably also felt heard when I told it and embraced and that I wasn’t dismissed as some junk in a gutter.
VL
Recognisable. Certainly, here too, you are seen as a person. Before that, you are the addict to everyone. Or the one with the problems or the one who is always in drama.
And that fact that you end up with peers makes you feel recognisable again, you start to become a little bit more masculine to yourself. Because you are effectively confronted with what you have done to others too , which is very hard, which you don’t really want. So I completely follow Rogier. For me idem.
CF
And in conclusion — what message would you like to convey to anyone listening to this podcast and struggling with addiction during the holidays ?
RB
If you are really ready to want things to be different, then seek help. Don’t indeed wait — what Vanessa said earlier with procrastination — because procrastination, procrastination is procrastination. We are very good — and certainly in our active use — to put things off until the last minute.
But seek help and know that you are not alone. And I also sincerely hope that partly through this podcast. that you have recognition and as a result maybe realise, something has to change there or I want to change something, let me put it that way. And believe me sincerely, I’ve been in recovery for some years now, thankfully. It really does get easier. And the fear is also in the unknown. So I also know Hey, Christmas. You’ve experienced that one for so many years now, even with this use. So why should I do it differently now?
But believe me, it really does get nicer. So then you really have a very nice Christmas ahead in the coming years in recovery. Ho Ho Ho…
VL
HoHoHo, towards that new year coming up, recovery gets even better.
Yes, just do it. As soon as you actually get the feeling of ‘This is not it, this is not what I want’, shoot into action, don’t sit around.
And also don’t wait too long because we say to ourselves when we are active ‘it’s not that bad, after two days we actually say ‘I can’t do it anymore’ , and then two days later ‘I can do it on my own’. Unfortunately, no one can do it on their own. Actually everyone’s first idea is to try but I don’t know anyone who has tried on their own. Everyone tries alone, but it’s together.
RB
Yes, let me add to that. Because I understand very well that we — I can also speak for Vanessa, that it is incredibly difficult to make that decision so close to the holidays.
Talk to someone about it. And whether you then end up making the choice to make it before Christmas or after or sometime in the next period to take that step. But go and talk to someone. Or call someone who might understand and then you will find the miracles, they come naturally .
CF
Thank you for listening to our Christmas special on addiction and the holidays. It can be a challenging time, but also a time of opportunities about connection, self-reflection and hope. Many thanks Rogier and Vanessa for sharing your personal stories and insights. And we also want to thank you, our listener, for your time and attention.
We hope this talk has given you strength and that you find the support you need, whether during the holidays or at another time. Let us keep in mind that there is always hope and that recovery is possible. We wish you a peaceful closet and a healthy and happy new year.
On behalf of the entire Montgo Lifestyle team, happy holidays and until next time. And even if you need help now, we are of course at your service. And in a beautiful new location. You can check it out right away on our website www. Montgolifestyle com. Until the next episode, in which I will interview one of our participants.
Until then.
“Door de acceptatie en vergeving zit je niet meer in wrok. En wrok is heel gevaarlijk.” — Vanessa Laureyssen, Head Coach bij Montgó Lifestyle
“De vraag is ‘Ben je klaar voor die hulp? En dat is ontzettend belangrijk. Wil je echt veranderen, dan is er hulp.” — Rogier Buningh, oprichter van Montgó Lifestyle
Vandaag in de podcast: Vanessa Laureyssen, head coach van Montgó Lifestyle en Rogier Buningh, oprichter van Montgó Lifestyle.
Ik ben Connie Fluhme. Welkom bij deze aflevering.
Montgó Mindset, listen to your inner balance.
CF
Van harte welkom bij een bijzondere kerstspecial van Montgó Mindset. Terwijl de feestdagen dichterbij komen, weten we dat dit seizoen zowel plezier als uitdagingen met zich meebrengt. Voor velen van ons zijn de kerstdagen een tijd van samenzijn en gezelligheid, maar voor anderen kunnen ze een periode zijn waarin oude demonen en verslavingsuitdagingen extra intens worden.
We begrijpen de complexiteit van deze periode en willen je vandaag inspireren en ondersteunen. Tijdens deze speciale aflevering hebben we twee bijzondere gasten bij ons. Rogier en Vanessa hebben hun eigen periode van herstel doorgemaakt en zijn hier om hun ervaringen met ons te deelen.
We gaan met ze in gesprek over hoe ze de feestdagen hebben ervaren in hun herstelproces, hoe ze terugval hebben voorkomen en hoe ze de magie van deze tijd hebben herontdekt. Deze aflevering is bedoelt om licht te werpen op de realiteit van verslaving tijdens de feestdagen en om hoop te brengen aan degenen die worstelen.
Wij willen je aanmoedigen om hulp te zoeken en te weten dat je niet alleen bent. Laten we elkaar steunen in deze bijzondere tijd en in gesprek gaan met Rogier en Vanessa.
VL & RB
Hallo,
CF
Heel leuk dat jullie er zijn. Welkom. Voor velen zijn de feestdagen een tijd van gezelligheid, rust en vrede. Maar we weten ook dat voor mensen die herstellen van verslaving deze tijd extra uitdagend kan zijn. Kunnen jullie ons vertellen waarom de feestdagen nou voor mensen met een verslavingsverleden extra gevoelig zijn?
VL
Er kunnen verschillende aspecten meespelen. Voornamelijk in begin van herstel de verleiding door eventueel de drank die nog op tafel kan staan. Ook wel denk ik in het begin heel moeilijk is de dynamiek aan de tafel. De sfeer aan de tafel, wat is er gebeurd? Hoe werd dat vroeger gevierd? Hoe doen ze dat nu? Dus het is eigenlijk bestwel complexer en uitdagender dan je zou denken. En voor mezelf was het heel belangrijk in het begin om te connecteren ook met mensen die ook in herstel waren waar ik wist dat als ik het moeilijk had ik contact mee kon opnemen. Ik heb mijn eerste kerstdag denk ik in herstel, ben ik een meeting, en zelfhulpmeeting gaan doen omdat ik me dan wat gesterkter voelde en ik had altijd een plan B dus dat wil zeggen ik ging naar de familie, maar ik zorgde dat ik op elk moment wegkon en ik legde dat ook uit aan mijn familieleden, dat als het te moeilijk voor mij wordt of ik wordt emotioneel of ik wordt getriggert is het voor mij het beste dat ik nu gewoon mij verplaats uit deze omgeving en zo is het wel gelukt en ook voor mezelf was het heel belangrijk dat ik er open over kon zijn. Ik zit nu hier in deze fase van mijn leven, ik ben hiermee bezig. En dat de mensen rondom mij dat ook wel wisten. Dus openheid.
RB
Mooi, mooi gezegd Vanessa. En ik kan me daar echt wel in vinden. Zeker in gebruik vond ik het ontzettend lastig. Omdat de feestdagen nog een extra lading hadden. Want alle families waren bij elkaar en het was gezellig.En ik verpestte dat altijd door mijn gebruik. En dat had zo’n impact, dat, omdat ik me dan ook nog heel eenzaam voelde, en alleen voelde en door mijn gebruik alleen nog maar verder zakte, dat er een bepaalde lading op die kerst hing. Ik weet ook wel mijn eerste kerst was ik net terug uit de kliniek, toen met andere Fellows hebben we kerst gevierd. Wel bij mensen waar ook wel familie was, waar ook wel drank was. Maar wij sterkten elkaar omdat we echt voor het herstel gingen. Dus het is wel heel belangrijk om je met mensen te omringen die inderdaad ook in herstel zitten en begrijpen hoe lastig het kan zijn.
CF
Welke specifieke triggers of stressfactoren kunnen opduiken tijdens de feestdagen die iemand in herstel kunnen beïnvloeden?
VL
Triggers is wat ik daarnet zei, eigenlijk het zien van — in mijn geval dan — van alcohol op de tafel. Hangt er ook een beetje van af denk ik hoe je dan zelf in herstel staat. Voor mij was mijn acceptatie er al wel, zonder dat is het moeilijker -
Het werd gemakkelijker voor mij om daar eindelijk te zitten. Wat een enorme trigger kan zijn is terug naar de kerstdagen van ervoor, zoals Rogier daarnet ook wel zij , want hoe zat je er toen bij, hoe ging je er toen mee om, hoe was het toen? Dus ik weet dat ik toen ook wel een beetje terug naar ‘schuld en schaamte ervaren’ was als ik er zat. Dus dat is ook wel een trigger voor mij. Omdat ik effectief op kerstavond aan het drinken was en dan eigenlijk ook vrij beschonken aan de kerstdiner zat. Dus ik denk dat en trigger op dat moment niet alleen door het zien van het middel, het kan echt wel zijn ‘wat is er gebeurd’ of ‘welke is een dynamiek in de familie’, ‘wat is er daarvoor gebeurt’ of ‘waar is de zelfde persoon in kwestie achtergekomen waar je het heel moeilijk mee hebt’. En dat je met bepaalde mensen toch wel, omdat het zo hoort met kerstmis aan die tafel moet zitten. Dus uitspreken.
RB
Jazeker uitspreken. En wat voor mij ook wel belangrijk is vroeg in herstel, om je echt te omringen met mensen die het begrijpen, die dan ook echt in het herstel zitten. Want de trigger is inderdaad de drank die op tafel is, de gezelligheid, maar ook de eenzaamheid. Want die eenzaamheid die ik kende in gebruik, omdat iedereen het gezellig had en ik maar wilde gebruiken en eigenlijk niet aanwezig was. Fysiek misschien wel, maar niet geestelijk. Absoluut niet. Was dat voor mij in vroeg herstel dus de eerste jaar, eerste kerst en misschien ook wel de tweede was dat wel een trigger. En de derde kerst komt dan de euforie, omdat ik dacht ‘hey, drie jaar ben ik in herstel. Kijk mij eens lekker kerst vieren’ en gezelligheid en euforie is ook een emotie of ook een trigger waarop we wel willen gebruiken of zouden willen gebruiken. Niet per se dat je dat je het gaat doen. Dus het is echt bewust worden.
En precies wat Vanessa zegt het uitspreken. Sharing is Caring.
CF
Hoe hebben jullie het persoonlijk ervaren om met deze uitdagingen om te gaan tijdens de eigen herstelreis?
VL
Voor mij was belangrijk, dat ik sowieso wist dat ik op elk moment mij uit de situatie kon verplaatsen. Wat ik ook wel heb gemerkt bij mezelf zeker is dat daarvoor kerstmis nooit meer als een echt feest voelde, wat Rogier ook wel aangeeft hiervoor ,als een echt feest kon ervaren, ik voelde mij ook nooit meer echt in een kerststemming. En de eerste twee jaar ook van mijn herstel, denk ik, was het er ook nog niet, dat gevoel was er niet echt. Ik was er wel, ik was blij hoe dat ik er was, dat ik aanwezig was. Ik was blij voor mijn kinderen. Voor mij hoefde het eigenlijk in ht begin nog niet zo echt, dat kerstgebeuren. Naderhand heb ik echt zo het het gevoel wel gekregen.
Jaren later. Ah fijn. De gezelligheid, de familie. Omdat het er ook veel dingen — in mijn situatie- waren uitgesproken. Dus de dynamiek werd anders door dat ik was veranderd en anders met dingen omging, ging mijn omgeving daar ook wel onbewust of bewust, dat weet ik niet, met me mee.
“Wat ik ook altijd deed, dat was ik vergeten, en dat vond ik toch wel mooi was dat als ik daar met kerst de eerste twee, drie jaar naar de meeting ging was er altijd wel iemand die eenzaam was. En daar zat ik ook eigenlijk mee met Fellows zoals wij dat noemden, en wij kozen dan uit: OK, die is eenzaam, die nemen we mee. En dan konden wij toch nog een fijne kerst vieren.”
RB
Heel mooi. Mooi. Zeker naarmate je langer in herstel bent, is het OK en is kerst OK. En als mensen dan drinken is het ook OK, want ik ben op een punt dat ik niet hoef te gebruiken. En ik gun dat ook iedereen, dus in begin is het heel belangrijk om jezelf te omringen met mensen die absoluut weten hoe het is, waarbij je je veilig voelt. Dat is denk ik belangrijk. Waar je samen mee kunt waken om niet te gaan gebruiken. En naarmate je langer in herstel bent, wordt het ook makkelijker.
“Dus dan kom je op het punt dat je het ook echt niet hoeft. En dat de gezelligheid ook prima is zonder alcohol of drugs.”
CF
Wat zijn enkele effectieve strategieën en copingmechanismen die jullie hebben gebruikt om te voorkomen dat jullie terugvallen in oude gewoontes tijdens de feestdagen? Of wat zou je iemand anders aanraden? Je hebt wel een beetje wat daarvan gezegd, maar misschien zijn er nog andere opties.
Wat kan ik nog allemaal doen?
RB
Ja, ik denk dat belangrijk is om echt, nogmaals vroeg in herstel the Fellowship, dus anderen, op te gaan zoeken. En een echt copingsmechanisme leer je in de jaren dat je langer in herstel zit. Want dan wordt het meer je eigen. Waarbij dus het programma wat wij allemaal wel kennen heel belangrijk is het begin van het herstel. Want dat heeft te maken met structuur. Met veiligheid. Het omringen met mensen die het begrijpen en je uit te spreken. Dus over je emoties kunnen praten. En naarmate je langer in herstel bent, wordt dat echt makkelijker en heb je ook de manier gevonden en is het onderdeel van je leven. Het is ook dat heel veel mensen mij in dit geval ook niet anders kennen dan zonder drugs of alcohol. Dus die kunnen zich dat ook niet voorstellen. En als je op dat punt bent, dat gun ik iedereen ik weet zeker dat iedereen het kan behalen, dan heb je een heel mooi leven.
VL
Klopt. Ik kan dat eigenlijk alleen maar beaamen. En ja ik kom ook terug op de acceptatie. En als je gewoon heeft geaccepteerd waarvoor je staat en dat verslaving gewoon een stuk van jou is, dat maakt het gewoon ook gemakkelijker. Als acceptatie er is wordt het ook veel gemakkelijker om zo’n situatie door te brengen.
CF
Voor vrienden en familieleden van mensen in herstel, wat zijn enkele manieren waarop zij kunnen bijdragen aan een ondersteunende en gezonde omgeving tijdens de feestdagen? Hoe kunnen ze helpen?
VL
Ik vindt dat eigenlijk een heel moeilijke. Hoe kunnen zij helpen? We kunnen wel zeggen ‘probeer zelf niet te veel alcohol te nuttigen’, maar dat is ook niet eigenlijk eerlijk. An de andere kant, mensen hebben ook niet voor gekozen en de manier waarop zij alcohol of iets anders soms gebruiken is op een normale manier dus op een geaccepteerde sociale manier. Dus ik vind dat eigenlijk altijd heel moeilijk. Ik weet ook als ze tegen mij zeiden van ‘Ja, we zullen dan ook niet drinken’ dat ik dat eigenlijk ook niet echt wou. Omdat eigenlijk, dat triggerde mij niet persoonlijk om anderen te zien drinken omdat ik zelf wist wat het met mij deed als ik ze zou zien drinken. Dus ik denk gewoon wel begripvol zijn. En ook heel belangrijk, dat als de persoon in kwestie zegt ‘ik heb het moeilijk, ik ga mezelf verwijderen uit de situatie’ of ‘daar zit teveel alcohol voor mij,’ dat er wel op een gezonde manier rekening mee gehouden wordt. Ik kan eigenlijk geen richtlinnen geven vind ik persoonlijk. Nee
BR
Nee.
“En daarop aanvullend want dat is mooi verwoord is, het is de ziekte van mij, en niet van de mensen.“
Ja natuurlijk, in mijn actieve gebruik nam ik ze wel mee me in mijn ziekte, maar ik ben verantwoordelijk voor mijn herstel, en niemand anders. Dat neemt niet weg dat als ik het lastig vind, en ik weet nog wel goed de eerste kerst dat mensen — daar was ik bij een andere fellow, mensen dronken daar wel, dat er fellows waren die ook net in herstel waren, dat wij gewoon uit de situatie konden stappen, naar een andere ruimte gingen om daar even te mediteren, echt de dingen te doen die op dat moment gewoon belangrijk waren om uit die zucht te blijven. Maar het is het verlangen naar het middel. En ik denk dat dat heel belangrijk is als je daar alleen zit en er wordt heel veel gedronken en je bent vroeg in herstel wordt het een enorme uitdaging. En dat raad ik ook niemand aan. Dus het is altijd goed om het uit te spreken. En als het ook de eerste keer is en je bent met je familie voor de eerste keer. En die geven zelf al aan van laten we de kerst eens zonder alcohol doen, dat is ook prima. Maar het gaat allemaal om overleg.
VL
Ja. En ik denk ook wel Rogier wat jij zegt is van ‘probeer het klein te houden’. Heel belangrijk dat ze het ook klein houden. Dus ik zou maar zeggen als het anders toch helemaal de familie is, nee. Nee. Doe het gewoon in een klein gezelschap. Dat maakt het ook wel gemakkelijker
CF
Voor mensen die op dit moment worstelen met verslaving en de naderende feestdagen vrezen, wat is jullie belangrijkste advies om hulp te zoeken en ondersteuning te krijgen?
RB
De vraag is, ben je klaar voor die hulp? En dat is ontzettend belangrijk. Wil je echt veranderen, dan is er hulp. Dat heeft te maken met inderdaad met willingness. Dus ben je bereid om het aan te gaan? En het lastige is, want ik weet het zelf ook ik heb ook wel eens geprobeerd om voor de feestdagen hulp te zoeken. En toen dacht ik ‘Nee, ik wacht nog even tot na de feestdagen’. En achteraf dacht ik van ‘nee, had ik het maar gedaan’. Want ik ben ook wel eens een keer heb ik een opname gehad tijdens de feestdagen. En dat heeft mij ontzettend geholpen. Want toen merkte ik ook dat dus kerst en oud en nieuw — en ik kan je best vertellen het was niet leuk om in de kliniek te zitten — maar het gaf me wel een ander gevoel. En ook een moment van -‘hey’ het kan dus ook zonder het middel gezellig zijn’. Dus ben je er echt aan toe enn ben je bereid om het aan te gaan? Ja, zoek contact. En of het nou met ons is, of dat het met een andere organisatie is, maar de hulp is er absoluut.
VL
Ja, zeker niet uitstellen. Ik denk dat dat in het algemeen is, niet alleen met de feestdagen. Want kijkend naar een vorige keer begint het toch wel heel onhanteerbaar te worden. Hoe sta ik ervoor? Hoe kijk ik naar die kerstddagen?
“Wacht niet. Ik bedoel hoe langer je wacht, hoe langer dat duurt voordat je eigenlijk goed in herstel kan komen te staan en herstel brengt veel meer op dus.”
CF
Kunnen jullie enkele persoonlijke verhalen delen, zoals Rogier het nu al heeft gedaan, een beetje, van momenten tijdens de feestdagen waarop steun en begrip van anderen een cruciale rol speelden in jullie herstel.
VL
Mijn eerste kerst was denk ik… ik ben in december terug gekomen naar behandeling. Terug thuis in mijn omgeving mid december. Ik wilde toen voor de kerstdagen thuis zijn. Ik niet voor mezelf, maar voor de kinderen, dat ik dat met de kinderen kon doorbrengen. En daar terugkomend op hetgeen wat Rogier zei- ik had best wel langer in mijn veilige omgeving willen blijven om daar eindelijk mijn kerst te vieren. Terugkomend is het wel bij ons gebeurt dat het een heel kleine gezelschap was en ik mij ook een beetje voorbereid heb over drankgedrag bij sommige familieleden. Dat ik ook wel wist wat ik voor kan komen te staan. Op dat moment kon ik mij ook wel heel goed uitspreken tegenover mijn kinderen, die er ook een enorme bezorgdheid hadden, en daar is ook heel veel rekening mee gehouden. En samen met de zelfhulpgroep waar ik toen in begin heel erg veel mee deed en het om gewoon met mijn lotgenoten iets heel veiligs te maken. Dus eigenlijk mijn eerste kerst op het gebied van familie was eigenlijk voornamelijk in functie naar mijn kinderen. Niet zozeer voor anderen en zeker niet voor mezelf. Het fijnste gevoel had ik wel als we gewoon allemaal met lotgenoten samen zaten.
En dan eigenlijk op ons manier onze kerst aan het vieren waren.
RB
Dat was voor mij net zo de kerst. De tweede kerst was met familie. Ik heb het geluk dat mijn familie niet heel uitbundig en groot kerst vierden, dus er werd rekening mee gehouden.
CF
Hoe hebben jullie geleerd om zelfliefde en zelfzorg te omarmen als onderdeel van jullie herstelproces? En hoe kunnen anderen deze aspecten in hun eigen leven integreren? Wat zouden ze kunnen doen
RB
“Voor mij, wat daar bovenaan staat is acceptatie en vergeving.”
Ten eerste het accepteren dat je leven zo is geweest. Dat je de ziekte verslaving met je meedraagt. Maar uiteindelijk, als je echt naar het punt van herstel wil is vergeving echt heel belangrijk. Dus wat heb je mensen aangedaan? Maar ook wat is jouw aangedaan? De trauma’s die jij hebt meegemaakt waardoor je uiteindelijk dacht de oplossing gevonden te hebben in middelen, wat er natuurlijk nooit een oplossing is. Maar ook dat te vergeven. Laat je leven niet leiden door wat anderen jou hebben aangedaan, maar ook wat jij anderen hebt aangedaan. Daarom is het programma ook heel belangrijk daarin. Maar dat is voor mij wel het voornaamste als antwoord op deze vraag. Acceptatie.
VL
Klopt zeker en door de acceptatie en vergeving zit je niet meer in wrok. En wrok is heel gevaarlijk, alleez was was voor mij heel gevaarlijk om in die wrok te zitten. En hoe kan ik daarmee omgaan is gewoon effectief door anderen te vergeven. En mezelf te vergeven. En heel belangrijk niet te blijven zitten met waarom? Waarom? Waarom? Of Wat als? Wat als? Want dat levert ons niks. We gaan er geen juiste antwoorden op krijgen. Dus heel belangrijk niet ‘waarom’ en ‘wat als’, niet meer terugkijken. Alleen om te zien naar waar je niet meer naartoe wilt gaan.
En dan vooruit.
CF
Wat willen jullie benadrukken aan degenen die denken dat ze alleen staan in hun strijd tegen verslavingen. Dat er geen hoop meer is?
RL
Luister naar ons. Je bent niet alleen, want waarschijnlijk, en dat was voor mij ook heel belangrijk. De verhalen die ik vertelde over wat ik heb meegemaakt was een herkenning toen ik hoorde dat ik niet de enige was die zoveel gebruikte, of de enige was die zo een trauma had meegemaakt, de enige was die de familie zo had beschadigd, dacht ik ‘hey, dus ik ben niet de enige’. En dat hielp mij echt wel. En de kracht is ook doordat je de groep hebt, doordat je lotgenoten hebt dat je bent niet alleen, En dat neemt het gevoel van eenzaamheid niet weg want daar is echt nog wel iets aan te doen. Maar je bent niet alleen. Nul, Never ever. Maar het geldt voor elk persoon ook met kerst. Ik snap het. Er is een verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid. Het gevoel van eenzaamheid kun je wel proberen weg te nemen door je te omringen met mensen. En je kan je eenzaam voelen in een hele grote groep. Maar probeer contact te maken. En toen ik dat had dat ik herkenning had bij de verhalen van anderen voelde ik me echt een stuk minder eenzaam. Omdat ik me ook begrepen voelde, waarschijnlijk ook gehoord voelde toen ik het vertelde en omarmd voelde en dat ik niet werd weggezet als een één of andere junk in een goot.
VL
Herkenbaar. Zeker, ook hier wordt u gezien als een persoon. Daarvoor ben je voor iedereen de verslaafde. Of degene met de problemen of degene die altijd in drama zit. En dat feit dat je bij lotgenoten terechtkomt voel je je terug herkenbaar, je begint iets milder voor jezelf te worden. Omdat je wordt effectief geconfronteerd met hetgeen dat je ander ook hebt aangedaan , wat heel hard is, wat je eigenlijk niet wil. Dus ik volg Rogier volledig. Voor mij idem.
CF
En als afsluiting — welke boodschap zouden jullie willen overbrengen aan iedereen die deze podcast beluisterd en worstelt met verslaving tijdens de feestdagen ?
RB
Als je echt bereid bent om het anders te willen, zoek dan hulp wacht niet. Inderdaad wat Vanessa al eerder zei met uitstellen, want uitstellen, uitstellen is afstellen. We zijn heel goed — en zeker in onze actief gebruik — om dingen uit te stellen tot het laatste moment. Maar zoek hulp en weet dat je er niet alleen voor staat. En ik hoop oprecht ook dat mede door deze podcast, dat je herkenning heb en daardoor ook misschien jawel inziet, daar moet iets veranderen of ik wil iets veranderen, laat ik het zo zeggen. En geloof me oprecht, ik zit al wat jaren in herstel, gelukkig. Het wordt echt makkelijker. En de angst zit hem ook in het onbekende. Dus ik weet ook wel ‘Hey, kerst’. Die heb je nu al zoveel jaren meegemaakt, ook met dit gebruik. Dus waarom zou ik het dan nu anders doen?
Maar geloof me, het wordt echt mooier. Dus dan heb je echt een hele mooie kerst tegemoet in de komende jaren in herstel. Ho Ho Ho.
VL
HoHoHo, naar dat dat nieuwe jaar dat eraan komt wordt herstel nog mooier.
Ja, gewoon doen. Vanaf dat je eigenlijk het gevoel krijgt van ‘Dit is het niet, dit is niet wat ik wil’, in actie schieten, niet blijven zitten. En ook niet te lang wachten omdat wij zeggen tegen onszelf als we actief zijn ‘het is niet zo erg, na twee dagen dat we eigenlijk zeggen ‘ik kan niet meer , en dan twee dagen later ‘ik kan het wel alleen’. Spijtig genoeg kan niemand het alleen. We proberen het allemaal wel maar ik ken niemand die het alleen geprobeert heeft. Iedereen probeert het alleen, maar het is te samen.
RL
Ja, dan mag ik daar nog op aanvullen. Want ik begrijp donders goed dat wij — ik kan ook wel voor Vanessa spreken, dat het ontzettend moeilijk is om zo vlak voor de feestdagen die beslissing te nemen.
“Praat er eens met iemand over. En of je dan uiteindelijk de keuze maakt om het voor de kerstdagen of daarna of ergens in de komende periode die stap te gaan maken. Maar ga eens praten met iemand. Of bel iemand die het wellicht zou begrijpen en dan zul je merken de wonderen, die komen vanzelf.”
CF
Dank je wel voor het luisteren naar onze kerstspecial over verslaving en de feestdagen. Het kan een uitdagende tijd zijn, maar ook een tijd van kansen over verbinding, zelfreflectie en hoop. Heel veel dank Rogier en Vanessa voor het deelen van jullie persoonlijke verhalen en inzichten. En we willen ook jou, onze luisteraar bedanken voor je tijd en aandacht.
We hopen dat dit gesprek je kracht heeft gegeven, en dat je de steun vindt die je nodig hebt, of dat nu tijdens de feestdagen is, of op elk ander moment. Laat ons in gedachten houden, dat er altijd hoop is en dat herstel mogelijk is. We wensen je een rustige kerst en een gezond en gelukkig nieuwjaar.
Namens het hele team van Montgo Lifestyle fijne feestdagen en tot de volgende keer. En ook als je nu hulp noodig hebt, zijn we er natuurlijk voor je. En dat in een prachtige nieuwe locatie. Die kan je ook meteen bekijken op onze website www.montgolifestyle.com. Tot de volgende aflevering, waar ik een van onze deelnemers ga interviewen.
Tot dan.
Podcast development, production, interview and question development,
audio Editing and post-production: Connie Fluhme ©2024.
