EPISODE 3 — Unveiling Resiliance. Jaap’s Journey from Addiction to Recovery

Published in

MONTGÓ MINDSET — Listen to your inner balance

38 min readJan 16, 2024

About this Podcast

Go deep into a world of personal growth and inner balance with ‘Montgó Mindset: Listen to your inner balance’. In this podcast, we explore the powerful connection between mind, body and spirit and share inspiring stories, insights and practical tips to help you find your own balance. Whether you’re looking for more peace, confidence, mindfulness or just some positive energy, our talks and guests will guide you on a journey to a fulfilled life. In this podcast series, Connie Fluhme invites therapists, coaches, chefs, Montgó Lifestyle Retreat participants and other experts to share their stories to help listeners overcome barrier fears and enrol in a life-changing programme.

This is the English transcript of the Dutch podcast. Scroll down for the Dutch transcript. Subscribe today and let us inspire you to become the best version of yourself.

For me the question was actually not seeking help but accepting it. I had to accept that there is something which I couldn’t do on my own.

Today in the podcast. Jaap, participant in the Montgó Lifestyle program. I’m Connie Fluhme. Welcome to this episode.

Montgó Mindset, listen to your inner balance.

Today we have a very special guest for our podcast, namely Jaap. Jaap is not only a successful businessman, but also a devoted father and husband with a profound life story that reflects life’s ups and downs. Recently, Jaap decided to participate in the Montgó Lifestyle Program, where he is looking for balance and recovery from his addiction.

Today we take a closer look at Jaap’s journey, his search for recovery and balance. And how he found the strength to take a new path. Jaap, welcome to the podcast. And thank you for being willing to share your story with us.

Thank you, Connie.

How are you today?

Yes, today is good. Very good. I got here about four weeks ago. That’s almost four weeks around. And, of course, that’s also immediately related to four weeks of being sober.

And yes, I feel good and positive. So a great day.

That’s very nice to hear. Jaap, you came to Montgó Lifestyle for a reason. Can you tell us more about your journey from the traumatic events in your childhood to where you are now and how this journey has shaped you?

Actually, people like me, actually always feel a certain emptiness. With me it has to do with a big part with my childhood. During my childhood I moved around a lot, actually because of that I was never able to bond. When you move a dozen times, being picked up and taken again to the next destination, then you actually learn that building relationships or intimate relationships at least that that’s always something temporary, and then you have to start all over again. That causes a kind of yes, emotional emptiness. But also a behavior actually that you continue after you leave home. I left home at a fairly young age, at fifteen sixteen. When I look back now - I’m fifty-eight — and when I look back that’s actually behavior that I’ve always continued to do to a greater or lesser extent. Yes. That’s an effort.

Difficulty in bonding. Yes, that actually caused it that I did actually the opposite to what I have experienced in my youth.I thought it was very important to make a beautiful family, and solidity actually. I did look for that enormously, yes, there is always an undertone, a base in it anyway. And actually all people have that.

I’ve recognized that with Montgó, and all the people I’ve met, who are facing the same challenges in life. They all have that in common. They have all had a little bit of a childhood to a greater or lesser degree like I’ve had. yes, That’s actually my experience.

What an intense story. Addiction is a complex challenge. What was actually this real turning point for you to seek help and participate in the Montgó Lifestyle program. What actually happened?

The question is askedwhat the turning point was for me to seek help. But that’s actually not, I think the right question should be to accept help. Because everyone in their life, and by now I too, naturally see that they have challenges, mistakes. And in my case it was that I was actually powerful in life. I was indeed the boy when I was young, but also the guy later that you went to when you had a problem.
Because he solved that problem — and you’re a problem solver. You’re a doer, you became an entrepreneur Any problem or challenge was something you could deal with. You did have a solution or at least you could make the best of it. And then something comes your way where you think you can solve that too.
But that, you can’t. You have no control over that. You don’t understand that either. Because all these other things, you can solve them. Then why not this. That is also a kind of failure you feel, your pride is hurt. A piece of shame and you have to recognise that you have no control over it. So it’s a helplessness actually. So yes, for me the question was actually not seeking help but accepting it.

I had to accept that there is something I couldn’t do on my own. Which I needed other or or at least people to do. Who had more knowledge about it, do I. So that I could understand it.

Because that’s also something that has to do with this kind of challenge is you have to understand what happens to you, because it happens to you. And only then, when you accept it and understand it I think you can also work on recovery and improvement.

You have adult children as well as a young son.
How has your journey impacted your role as a father and your family life.

From a young age I know I have always had the feeling and the desire to have a family with children. Because of what I went through in my childhood — I always say my parents …there was more keeping up experiences — it was like it was always perfect. But there were also financial problems. They spent more money than they had, had to move again, foreclosures on their house. And I did notice that pretty quickly, I think. As a kid. I’ve always been somebody who wants to understand things, and then also goes looking. So I did see that. I saw, that the outside didn’t match the inside. And that ran through everything. So what I planned and implemented is a family, harmoniously, a nice house, a car and at least enough money to always be able to pay the bills.
And that’s something I went full steam ahead. That also worked out.

Just through that journey where everyone there is looking at you, you also think ‘if I have now achieved that, then that emptiness is filled with me. If I have that house, if I have that money, if I have that success, the recognition, then that emptiness is filled.
Only it’s not.

CF
So you couldn’t find the satisfaction either?

Correct, Yes. That warm fulfilled feeling which you really should just have by being there and having those children and that life, that emptiness, that’s just that. And that’s something you can’t do anything about.
That’s who you’ve become through an accumulation of your childhood, but also your experiences. Also the things you’ve done yourself. You as a human being are a collection, an accumulation of what you’ve been through. And then when you’re finally thirty-four and you sell your business, well in a difficult phase of divorce. And then you actually think you have everything you want. And then still it’s not good enough.

Yes, because often, then you think ‘yes, I really have a lot and it’s going well’. And others who have much less are maybe much happier and don’t feel that emptiness. So how is that possible?

Yes, exactly. Yes, that’s it.

Ibiza where you live is known for its beauty and lifestyle. But of course it can also bring challenges. How has your environment influenced your recovery?

Yes, that’s in two ways. Yeah, those challenges I think, these challenges you have everywhere actually everywhere you live, are challenges. What Ibiza has brought for me is a piece of tranquility, nature, being able to be outside. Yes, it’s very simple. You walk in autumn, in Amsterdam through the Vondelpark. Or you walk in the sunshine along the beach with your feet in the sand. And that’s one piece of happiness too.
And the sun also provides happiness which creates endorphins. That is a wonderful place to actually enjoy to the fullest. That’s why to my surprise it still wasn’t. And that’s also yes, been the journey.

But there are of course also people saying ‘yes, but it is a party island.’
And that you can get all kinds of everything you want to get. So is that easier there? Or does it really not matter and you can always get everything everywhere anyway?

There is no city, country where you can’t get something, when it comes to a bottle of wine or a drink. It’s everywhere. And it’s just where, of course, your challenges lie. Some people look for it in food. Another looks for it in alcohol. Another looks for it in work. A work addiction where people constantly need dopamine to have success, which of course with me also probably played a role. Because every time you have success is another kick and boost anyway. So it’s in all kinds of areas. Look around you. Looking back now, how many people are actually addicted to alcohol?
There are quite a few. Only there is no name given to that. And it’s not said who has an alcohol problem. Well, if you obviously throw back a bottle of wine every day to be happy then that’s what makes you happy but nothing else. And that, of course, is an addiction.
The balance is within yourself. And no one has to doubt that that, whatever (addiction) that is, whether it is food or drugs or alcohol, you can find it anywhere.

You say you’ve been here for about four weeks now. What are some of the key insights or moments of growth that you’ve experienced since you started all this therapy and treatment here at Montgó Lifestyle?

I think the most important thing is who you are. You become like, I call it an apple being peeled, or an orange being peeled. Layers are peeled off. And those layers are actually reactions to what happened to you. With me, it was a fight or flight stand. And of course I recognised that enormously when we started talking about it that I saw everything as a challenge. And something I had to overcome or organize. I had to do that and there was no-whatever they said here-no freeze mode there.
I never had a rest. I I was doing hundreds of things at once and solving everything for everybody and it were also always short conversations you had with me from two to five minutes. It could never be a half-hour conversation. I didn’t have time for that at all . Or thought I didn’t have time for it.
Because in my head I was already busy with the next thing I had to do. So I think you are here, yes, getting peeled a little bit to understand why you do things that you do, and where they come from. And at the same time you learn to recognise those and deal with them better. You learn not to stay in that fixed pattern that you follow, but you learn to develop yourself, and in a much smarter and better way also to deal with your emotions that come in. Instead of ignoring them and going into fight or flight mode.

Have you actually sought help in a program before? Or is that now, the first time you’ve done that?

I think it’s the first time I accepted it. And of course you tried to help yourself, your environment tried to help. But none of that works. It only works if you accept yourself, that this is a piece that you don’t manage, or that you don’t have enough knowledge to deal with.

Yes, of course. Attempt conversations like everyone has in their lives. But this is actually the first time I fully accepted it. And also that I encountered the people here and on my journey here who had the knowledge so who could explain it in a way that I could understand it actually.

Now obviously the recovery process is often full of ups and downs. Can you maybe share some of the challenges that you’ve had to overcome and how you deal with them? Because you’ve definitely run into yourself on a lot of levels here, how does that work?

Yes, I think, what I said before there are others who can tell that well, I just mention Rob Lowe, that actor always as a very good example, that gave a huge recognition with me, is that people like me who have an emptiness in us. We start at a different level of happiness. I always had that, too.

I was always a little jealous of people who were always there in balance and always happy. With nothing really. And then I always thought God, how do they do that? How can they be so happy? And you would say with nothing. With the sky in the sun life and I’m running all day to accomplish all kinds of things to feel good. How can that be? And so letting the feeling come in more to accept that happiness and meaning is in relationship, in communication, in nature. To really let things come in to you instead of hurriedly pursuing material things. Or forcing things on others to make yourself feel good. If you act like that, then I feel good. So that were actually the challenges where you ran into here, to dive deep into your real emotions for a while.

And what would you like to share with people who may be in a similar situation and struggling with addiction?

Yes. I think the most important thing — and this is when someone is in an addiction — whether it’s an alcohol addiction or an addiction to work or eating addiction or other stimulants, you shouldn’t just look at that addiction. An addiction is something that happens to you. It’s really not something you do yourself.

So it’s a consequence of something?

It’s a consequence. It’s a consequence. And you can’t win the fight with it. Nobody has enough willpower to stop, — with their own powers, let’s say. You can’t. And that’s also what you see around you, of course. Why does someone eat so much until they weigh three hundred pounds?
Yes, there is no logic in that. That is deranged insane behavior. And the same with alcohol. Why get drunk every day. Or why numb every day with stimulants. You don’t do that because you like it. You do that because you think you have no other solution at that time. And so at will don’t do that.

So my advice, or what I would like to share more, is look at your environment. Don’t blame yourself too much, and also don’t go and find the solution in yourself. You won’t find it. People need to help you who are more knowledgeable about it, who can explain it.
And I’ve had that here.

Four weeks ago… Once that awareness comes to you — sometimes that includes sciences. For me…for example a lecture by Els Noorlander — that’s a professor with knowledge of Lifestyle and of addictions — who explained how your receptors work.
Why you feel so good here when you drink, or when you do other things that make you feel good.

And once you understand that and that’s just science, then you also understand much better how you yourself react in certain situations. Why do you numb that with a bottle of wine? Well, that’s because your receptors stop working properly.
So this has a very, yes, almost scientific answer you can give to it. If you don’t know that, then you think it’s because of yourself. And that you’re not trying hard enough.

Basically you’re just sick.

That’s it. That’s. It’s a disease. Yes, it’s a disease that you have to understand.

But the same goes for other diseases. Even if you have say typhoid , I had typhoid twice as a child, or you have a kidney disease, you have to want to understand it too. So what? So what is wrong with my kidney? How did that come about? And what can I do about it to still have a good life?
Even though I only have one kidney left or kidney dialysis or whatever. I think you want to understand in order for it to get better.

Have you discovered new ways of self-care and wellbeing that now play a role in your daily life because of what you’ve been through here the last few weeks, and will you continue to do that when you go home?

Yes. And regarding your first question have you discovered new ways of self-care and wellbeing? Self-care I didn’t have at all. Of course I did ‘I want to stay fit a little bit’. But mental care I didn’t have at all. Because all I was doing was living and doing things that I thought others expected of me.

Just running?

Caring and running. My experience was also, as long as I do that, everything goes well. And so there wasn’t really a moment of silence and self-reflection and looking — yes but Jaap, take off some layers, and what do you really like very much? And how can you be happy and get through the day? So that’s what I learned here to look for and recognise as well. And I also found that again.

As a result you now naturally live your life a little differently. And giving a little more care to myself, but also a little more love and also putting myself first and not putting others or situations first. That’s something that I’ve definitely taken on board here.

And are there any specific parts of the Montgó Lifestyle program that have helped you particularly in your recovery now?

Yes. I think actually a personal view, what I said earlier about your life journey. Who are you? We all know how it works, if you look around, you think ‘Oh, there you have Piet or Karel.’ And they have a certain character, behaviour. Jurgen or whoever. And then you think ‘yes Jur, he is a little introverted. He doesn’t talk.’ But behind all those characters there is a story. Why did that person become so introverted? Why is that person extrovert? Why is that person aggressive? Why does that person have tremendous ambition? And those are not things that you develop as a baby, you’re not born with that, those are things that you develop. And yes, what you’ve seen here is a personal look at your own life journey. Who are you and how did you get to that point? That you have those character traits or the lifestyle.

CF:

What are your hopes and plans for the future after your recovery here at Montgó Lifestyle and how are you going to make sure that when you come home, that you don’t fall back into all that stress and that running?

As we say ‘That’s not written in stone’. It’s not something that’s fixed on the detail. But, what you want, too and what you are going to do. And what I have also experienced now, the conversations I have now- because you are much calmer in your mind, say, to give an example…if you had a phone conversation with me, no matter if that was business or private, it never lasted longer than five minutes. Because after that I had six other things I had to do. And then if I was doing one thing, I was already preparing in my head with another thing. There was always a lot to do. And now I already notice now that I’ve said ‘no, I have to prioritise myself for a while, and I’m not going to do everything for everybody anymore. I’m not doing that,’ and that’s already resulting in conversations taking much longer.

I now have phone calls of forty minutes, forty-five minutes. I can tell you I haven’t had that my whole life. That’s new. And that’s great. Because the other party I talk to, and whether it’s a family member or otherwise, they notice that too. People also say ‘Jaap, you are so quiet. What a nice conversation this is’. And yes, that’s because I listen and give it time to really finish the conversation. And with depth and with where I also give the other person space to really tell everything they want to tell. And not interjecting, because I’d say ‘well, it I have to go on because I have to make another call.’ Or a this or a that. That.

Yes, that’s the hope and the plans. I’m somebody who doesn’t… I don’t sit behind the geraniums. I’m not somebody who does golf and lunch all day. So I continue to be entrepreneurial. Entrepreneurship is a passion of mine
but if I’m going to be in business now, I’m doing it out of passion. Doing what I love. And doing it only with people working with me on the same wavelength. And who also give me the space to be myself and not where it’s a struggle to do something with. So that would be kind of the intentions.
But my focus will be on my health and my family.

Talking about your family. Was your family actually considered in all the time you were here? Were there any discussions with anyone at home, for example. Or were those involved as well?

Yes. Yes, that, your family is of course already involved, because the consequences of your behaviour there are not always positive, so they are actually already involved, because they are family members . I think that that only has a positive effect, because if they see the result, say of the journey that I made here at Montgó, yes, you can only be incredibly happy about that as a family member as well.
Because you will see back a better husband and better father. Yes.

You have told me that you’ve also been somewhere before for a program and that was not as small scale as it is at Montgó. How does that compare? How does one work? How does the other work? What actually works for you?

J: Yes, that’s a very good question. Well, if you ask how does that work for you I bounce it back…. I think for everybody. I think my experience…I once did a similar effort ten, twelve years ago say, and that was large scale somewhat impersonal and my experience there I can summarise it as that it was not equal. And I think for people like me equality is very important.

That means, if you have a challenge, an addiction or something else…a lifestyle problem, burnout or whatever doesn’t mean you’re stupid. You’re still as intelligent and smart as anyone else, just something is in your life, has crept in that you can’t control. And you don’t understand why you can’t control it.

So the big difference is that at Montgó, there is real personal attention given on an equal basis. There is no moment of looking down on you or improving. It’s purely looking at the person, warmth, understanding. It does peel that apple. And that apple does get peeled little by little, but it has to. Because you have to get to the core in order to improve. In addition, just the strength that I also found is mixing mental support, mental help and spiritual development, but also physical.

An example here is — Montgó works with Juan-Lu. A kind of, yes, I call it a genius breathing coach who works with your breathing. I’m not at all a yoga type that doesn’t work for me either. I’ve tried that but this guy, he looks at breathing and connects that to your whole body. With your rib cage, with your muscles. To everything. And through that you not only learn to breathe better. But in my case, for example, that you breathe much deeper. So I keep a lot more oxygen in now because of the techniques that he can teach you. He has done that for example for Cirque du Soleil, yes, all those artists who hang in the ropes in all kinds of ways. Where of course muscles, breathing and so on is very important. So those are specific things where you learn a lot from.
And yes, a lot! Also in combination with apple peeling what they do from with your person.

That’s really great. I’ve talked to him as well. He’s also a clarinetist. He’s the musician, he’s just insane? I like how he can help people in that way
and how he actually from an issue of his own came up with something that works fantastically.

That’s right. And the connection also that — that’s actually another the important thing we haven’t talked about yet — is that you learn to connect better with people again. And I was always under the impression that I didn’t need that many people. And I did. In fact, to achieve my goals, I needed a little less people because often they actually get in the way of what I wanted to achieve. That actually caused that you did have some contacts and interaction. But that was superficial and quick anyway. And a few good friends I still fortunately have here.
What I’ve learned again now is that it’s nice to meet new people and hear their story and share that. And that was really completely gone. And for a very long time. Because I’m fifty-eight. So that’s been gone for a really long time and, yeah, that’s incredibly nice. I’m more interested in somebody now when I meet them. And to hear the story. And also to be able to share my story and get to know each other. Someone like Juan-Lu. Indeed. Wonderful.

You had told me also that you met another father. That you immediately feel that connection. And I think it’s also nice that you know you’re not alone. That more people have this kind of challenge.

Yes. Agreed.

What does it mean to you to share your story and inspire others to seek help and begin their own journey of recovery, Jaap?

Well, of course I was asked. And I can imagine that depends on each individual, also the stage in your life that you’re in. I think, and I recognise now especially the reaction actually with my children, that I’ve seen but also my partner, I think it’s important to — at least for me - to share so that yes, should there be a father somewhere in the same situation, with children also, who look up to him and think ‘oh dad, what in heaven’s name are you doing’?

Yes convincing them to stop trying to stop themselves, say, but to accept and ask for help without shame and without embarrassment and with pride — just asking for help. And I think that’s the big motivator for me to work on this with you guys. And of course the good results. I’ve been here for four weeks now and. Yeah. I’m incredibly grateful for where I am now. I’m looking forward again to just going into a really beautiful new healthy phase of my life.

What are you looking forward to the most? When you come home soon?

My wife, my children.
Yes.

And to just spend time with them. To take walks, hikes. To have adventures with them. Have long conversations and listen. And to see what makes us happy together. Yes.

Thank you, Jaap, for sharing your heartfelt and especially inspiring story. Your journey from trauma to recovery and balance is a source of strength and hope for many.I am really convinced of that.

We appreciate your candor and courage in sharing your story for our listeners. Remember that there is always hope and recovery is possible, even in the most challenging of times. Let’s strive together for a life of balance and well-being until the next episode of Montgó Mindset.
And if you’re thinking now, I’ll do it. I’m going to get help now. I’m ready. Please contact us at www.montgolifestyle.com

Nederlandse versie

Ja, voor mij was de vraag eigenlijk niet hulp zoeken maar het accepteren. Ik moest accepteren dat er iets is. wat ik niet alleen kon doen.

Vandaag in de podcast: Jaap, deelnemer aan het Montgó Lifestyle programma. Ik ben Connie Fluhme. Welkom bij deze aflevering.

Montgó Mindset, listen to your inner balance.

Vandaag hebben we een heel bijzondere gast voor onze podcast, namelijk Jaap. Jaap is niet alleen een succesvolle zakenman, maar ook een toegewijde vader, en man met een diepgaand levensverhaal, dat de ups en downs van het leven weerspiegelt. Recent heeft Jaap besloten om deel te nemen aan het Montgó Lifestyle programma, waar hij op zoek is naar balans en herstel van zijn verslaving.

Vandaag gaan we dieper in op Jaap’s reis, zijn zoektocht naar herstel en balans. En hoe hij de kracht vond om een nieuwe weg in te slaan. Jaap, welkom bij de podcast. En bedankt dat je bereid bent om je verhaal met ons te delen.

Dank je wel, Connie.

Hoe is het vandaag met je?

Ja, vandaag is het goed. Heel goed. Ik ben hier ongeveer vier weken geleden aangekomen. Dat is bijna vier weken rond. En dat hangt natuurlijk ook meteen samen aan vier weken sober zijn.

En ja, ik voel me goed en positief. Dus een mooie dag.

Dat is heel fijn om te horen. Jaap, je bent bij Montgó Lifestyle gekomen om een reden. Kun je ons meer vertellen over jouw reis van de traumatische gebeurtenissen in je jeugd tot waar je nu bent en hoe deze reis jou heeft gevormd?

Eigenlijk is het zo dat mensen zoals ik, die voelen eigenlijk een bepaalde leegte altijd wel. Bij mij heeft dat te maken met een groot gedeelte met mijn jeugd. Tijdens mijn jeugd ben ik veel verhuisd, eigenlijk daardoor heb ik me nooit kunnen binden… als je een tiental elftal twaalftal keren verhuist, opgepakt wordt, en weer naar de volgende bestemming, land wordt meegenomen, dan leer je eigenlijk dat het bouwen van relaties — of intieme relaties in ieder geval — dat dat altijd iets tijdelijks is, en dat je daarna weer opnieuw moet beginnen. Dat veroorzaakt een soort ja, emotionele leegte. Maar ook een gedrag eigenlijk dat je doorzet nadat je het huis uitgaat.

Ik ben om een vrij jong, om een vijftiende zestien thuis uitgegaan.Aals ik nu terugkijk, inmiddels ben ik achtenvijftig. Maar als ik terugkijk is dat eigenlijk gedrag wat ik altijd wel in meer of mindere mate ben blijven doen. Ja. Dat is een moeite…Moeite om te binden. Ja, dat heeft het eigenlijk veroorzaakt dat ik wel eigenlijk tegenovergestelde aan de jeugd dat ik heel belangrijk vond om een mooi gezin te maken. En vastigheid eigenlijk. Daar was ik wel enorm naar op zoek, Ja, er zit altijd toch een ondertoon, een basis in. En dat hebben eigenlijk alle mensen.

Dat heb ik hier nu ook herkend bij Montgó, en alle mensen die ik ontmoet heb, die met dezelfde uitdagingen in het leven staan. Die hebben dat allemaal gemeen. Die hebben allemaal een beetje een jeugd in meer of mindere mate gehad zoals ik dat heb gehad. Ja, Dat is eigenlijk mijn ervaring.

Wat een heftig verhaal ook. Verslaving is een complexe uitdaging. Wat was voor jou eigenlijk het echte keerpunt om hulp te zoeken en deel te nemen aan het Montgó Lifestyle programma. Wat is er eigenlijk gebeurd?

De vraag wordt gesteld hulp te zoeken. Maar dat is eigenlijk niet, denk ik, de goede vraag. De vraag zou moeten zijn hulp accepteren. Want iedereen in zijn leven, en inmiddels ik ook, die ziet natuurlijk dat die uitdagingen heeft, fouten. En in mijn geval was het natuurlijk zo, dat ik eigenlijk krachtig in het leven stond. Ik was wel de jongen toen ik jong was. Maar ook de man later waar je naartoe ging als je een probleem had.

Want hij loste dat op, je bent een probleem oplosser. Je bent een doener, je bent een ondernemer geworden. Elk probleem of uitdaging was iets waar je wel mee om kon gaan. Je had wel een oplossing of je kon in ieder geval er het beste uithalen. En dan komt er iets op je pad waarbij je denkt dat je dat ook wel op kan lossen. Maar dat, dat kan je niet. Daar heb je geen invloed op. Dat begrijp je ook niet. Want al die andere dingen, die kan je wel oplossen. Waarom dit dan niet. Dus. Dat is ook een soort falen wat je voelt, je trots wordt gekrenkt. Een stukje schaamte en je moet inzien, dat je geen controle daarover hebt. Dus het is een hulpeloosheid eigenlijk. Dus ja, voor mij was de vraag eigenlijk niet hulp zoeken maar het accepteren. Ik moest accepteren dat er iets is wat ik niet alleen kon doen. Waar ik andere of of in ieder geval mensen bij nodig had. Die er meer kennis over hadden, dan ik. Zodat ik het kon begrijpen.

Want dat is ook iets wat natuurlijk speelt bij dit soort uitdaging is je moet het begrijpen wat je overkomt, want het overkomt je. En pas dan, als je het accepteert en het begrijpt denk ik dat je ook kan werken aan herstel en verbetering.

En je hebt zowel volwassen kinderen als een jonge zoon. Hoe heeft jouw reis invloed gehad op jouw rol als vader en op jouw gezinsleven.

Ik heb van jongs af aan weet ik nog altijd het gevoel gehad en de wens om een gezin te hebben met kinderen. Door wat ik mee heb gemaakt in mijn jeugd — ik zeg altijd mijn ouders… er was meer keeping up experiences — het was alsof het altijd perfect was. Maar er waren ook financiële problemen. Ze gaven meer geld uit dan dat ze hadden, moesten weer verhuizen, beslag op hun huis. En ik had dat ook vrij snel wel in de gaten, denk ik. Als kind. Ik ben altijd iemand geweest die dingen wil begrijpen en dan ook gaat zoeken. Dus dat zag ik wel. Ik zag, dat de buitenkant niet klopte met de binnenkant. En dat liep door alles heen. Dus wat ik van plan was en ook uitgevoerd heb, is een gezin, harmonieus, een mooi huis, een auto en in ieder geval genoeg geld om om altijd de rekeningen te kunnen betalen.

En dat is iets waar ik vol voor ging. Dat is ook gelukt.

Alleen door die reis heen waarbij iedereen daar naar je kijkt, je denkt ook van ‘als ik nou dat bereikt heb, dan is die leegte bij mij gevuld. Als ik dat huis heb, als ik dat geld heb, als ik dat succes heb, de erkenning dan is die leegte gevuld’. Alleen dat is niet zo.

Dus je kon ook de tevredenheid niet vinden?

Correct. Ja. Je hebt niet dat warme voldane gevoel wat je eigenlijk gewoon zou moeten hebben door er te zijn en die kinderen te hebben en dat leven… die leegte, dat is nou eenmaal zo. En dat is iets waar je niks aan kan doen.

Dat is wie je bent geworden door een opstapeling van je jeugd, maar ook je ervaringen. Ook de dingen die je zelf hebt gedaan. Je bent als mens een verzameling, een opstapeling van wat je mee hebt gemaakt. En als je dan uiteindelijk viertig bent en je verkoopt je bedrijf, wel in een moeilijke fase van de scheiding, en dan heb je eigenlijk denk je alles wat je wilt…en dan toch is het niet goed genoeg.

Ja, want vaak, dan denk je ‘ja, ik heb echt heel veel en het gaat goed’. En anderen die veel minder hebben zijn zijn misschien veel gelukkiger en voelen niet die leegte. Hoe kan dat dan?

Ja, precies. Ja, dat is het.

Ibiza waar jij woont, staat bekend om zijn schoonheid en levensstijl. Maar natuurlijk ook kan het uitdagingen met zich meebrengen. Hoe heeft jouw omgeving jouw herstel beïnvloed?

Ja, dat is op twee manieren. Ja, die uitdagingen denk ik, die uitdagingen heb je overal eigenlijk, overal waar je woont zijn uitdagingen. Wat voor mij natuurlijk veel heeft gebracht is een stuk rust, natuur, het buiten kunnen zijn. Ja, het is heel simpel. Je loopt in de herfst, in Amsterdam door het Vondelpark. Of je loopt in het zonnetje langs het strand met je voetjes in het zand. En dat is een een stuk geluk ook.

En de zon zorgt ook voor geluk, wat endorfine aanmaken. Dat is natuurlijk een prachtige plek om eigenlijk optimaal te genieten. Daarom ook was mijn verbazing dat dat nog steeds niet zo was. En dat is ook ja, de reis geweest.

Maar er zijn dan natuurlijk ook mensen die zeggen ‘ja, maar het is wel een party eiland, en daar kan natuurlijk van alles krijgen wat je wilt krijgen’. Is dat dan makkelijker daar? Of maakt het eigenlijk niet uit en kan je toch altijd overal alles krijgen?

Ja, dat is denk ik het verkeerde, laat ik zeggen inzicht, wat mensen hebben die niet leven zoals ik dan leef of andere is, dat kan je overal krijgen.

Er is geen enkele stad land waar je het niet kan krijgen, als het gaat om een fles wijn of een drankje. Het is overal. En het is net maar waar natuurlijk jouw uitdagingen liggen. De een die zoekt het in eten. De ander zoekt het in drank. De ander zoekt het in werken. Een werk verslaving waar die constante dopamine moeten hebben en het succes — wat natuurlijk bij mij ook waarschijnlijk misschien een deel gespeeld heeft. Want elke keer dat je succes hebt, is toch weer een kick en boost. Dus het is op allerlei gebieden. Kijk om je heen. Ik heb… als ik nu terugkijk hoeveel mensen eigenlijk verslaafd zijn aan alcohol. Dat zijn er nogal wat. Alleen daar wordt geen naam aan gegeven. En wordt niet gezegd die heeft een alcoholprobleem. Nou, als je natuurlijk elke dag een fles wijn achterover kiept om gelukkig te zijn dan is dat datgene wat je gelukkig maakt maar niks anders. En dat is natuurlijk een verslaving.

De balans zit in jezelf. En niemand hoeft te twijfelen dat die — wat voor (verslaving) die nou heeft, of het eten of drugs of drank is. Je kan het overal vinden.

Je zegt je bent hier nu zo ongeveer vier weken. Wat zijn enkele van de belangrijkste inzichten of momenten van groei die je hebt ervaren sinds je hier bij Montgó Lifestyle bent begonnen met al die therapieën en behandelingen.

Ja. Ik denk dat het allerbelangrijkste is wie je bent. Je wordt als het ware, ik noem het een appel die geschild wordt, of een sinaasappel die geschild wordt. Er worden laagjes afgehaald. En die laagjes zijn eigenlijk reacties op wat je is overkomen. Bij mij was het een ‘fight or flight’ stand. En dat herkende ik natuurlijk ook enorm toen we daarover gingen praten dat ik alles als een uitdaging zag. En iets wat ik moest overwinnen of organiseren. Ik moest dat doen en daar zat geen -wat ze hier ook zijden — geen freeze stand.

Ik had nooit rust. Ik was hondert dingen tegelijk aan het doen en voor iedereen alles aan het oplossen en het waren ook altijd korte gesprekken die je met mij had van twee tot vijf minuten. Het kon nooit een gesprek van een half uur daar had ik helemaal geen tijd voor . Of dacht dat ik er geen tijd voor had. Omdat in mijn hoofd alweer met het volgende bezig was wat ik moest doen.

Dus ik denk dat je hier ja, een beetje gepeld wordt om te begrijpen waarom je dingen doet die je doet, en waar die vandaan komen. En tegelijkertijd leer je die herkennen en mee omgaan beter. Je leert niet blijven hangen in dat vaste patroon wat je doet, maar je leert jezelf te ontwikkelen, en op een veel slimmere en betere manier ook met je emoties die binnenkomen om te gaan. In plaats van ze te negeren en te gaan vechten of te vluchten.

Heb je eerder al eigenlijk hulp gezocht in een programma? Of is dat nu de eerste keer dat je dat doet?

Ik denk dat het de eerste keer is dat ik het accepteerde. En natuurlijk heb je geprobeerd jezelf te helpen, je omgeving heeft geprobeerd te helpen. Maar dat werkt allemaal niet. Het werkt alleen maar als je zelf accepteert, dat dit een stukje is wat je niet beheert, of waar je niet genoeg kennis voor hebt om het aan te pakken. Ja, natuurlijk. Pogingen gesprekken zoals iedereen in zijn leven heeft. Maar dit is eigenlijk de eerste keer dat ik het volledig accepteerde. En ook dat ik de mensen tegen kwam hier en op mijn reis hier naartoe die de kennis hadden dus die het konden uitleggen op een manier waarop ik het kon begrijpen eigenlijk.

Nu is het herstelproces natuurlijk vaak vol met ups en downs. Kan je misschien enkele van de uitdagingen delen die je hebt moeten overwinnen en hoe je daarmee omgaat? Want je bent hier zeker jezelf tegengekomen op heel veel vlaktes, hoe werkt dat?

Ja, ik denk dat, wat ik al eerder zei er zijn anderen die dat goed kunnen vertellen, ik noem maar Rob Lowe, die acteur altijd als een heel goed voorbeeld, dat gaf bij mij een enorme herkenning, is dat mensen zoals ik die hebben een leegte in ons. Wij starten op een ander geluksniveau. Dat had ik ook altijd.

Ik was altijd een beetje jaloers op mensen die er altijd in balans waren en altijd happy waren. Met niks eigenlijk. En dan dacht ik altijd God, hoe doen die dat? Hoe kan het dat zij zo happy zijn? En je zou zeggen met niks. Met de lucht in de zon het leven en ik ben de hele dag aan het rennen om allerlei dingen te bereiken om me goed te voelen.

Hoe kan dat En dus meer het gevoel binnen laten komen om te accepteren dat geluk en zingeving in relatie zit, in communicatie, in de natuur. Om echt dingen binnen te laten komen bij je in plaats van gehaast materiële dingen na te streven. Of dingen af te dwingen bij anderen om je goed te voelen. Als jij je zo gedraagt, dan voel ik me goed. Dus dat is eigenlijk de uitdagingen waar je hier tegenaan liep, om diep even in je echte emoties te duiken.

En wat zou je willen delen met mensen die mogelijk in een vergelijkbare situatie verkeren en worstelen met een verslaving?

Ik denk dat het allerbelangrijkste is — en dat is als iemand in een verslaving zit — of het nou een alcoholverslaving is, of een verslaving aan werk of eetverslaving of andere stimulerende middelen, je moet niet alleen maar naar die verslaving kijken. Een verslaving is iets wat je overkomt. Het is echt niet iets wat je zelf doet.

Dus het is een gevolg van iets?

Het is een gevolg. Het is een gevolg. En je kan het gevecht ermee niet winnen. Niemand heeft genoeg willpower om te stoppen- met zijn eigen krachten — zeg maar. Dat kan niet. En dat is ook wat je ziet natuurlijk om je heen. Waarom eet iemand zoveel tot die driehonderd kilo weegt? Ja, daar zit geen logica in. Dat is gestoord krankzinnig gedrag. En datzelfde geldt met alcohol. Waarom elke dag dronken? Of waarom elke dag verdoven met stimulerende middelen? Dat doe je niet omdat je dat leuk vindt. Dat doe je omdat je geen andere oplossing denkt te hebben op dat moment.

En dus op wilskracht niet doen. Dus mijn advies, of wat ik zou willen delen meer, is kijk naar je omgeving. Neem jezelf niet teveel kwalijk en ga ook niet de oplossing bij jezelf vinden. Die vindt je niet. Mensen moeten je helpen die er meer kennis van hebben die het kunnen uitleggen en dat heb ik hier gehad. Vier weken geleden. Zodra dat bewustzijn bij je komt. En soms is dat ook wetenschappen. Bij mij bijvoorbeeld …een voorbeeld is een lezing van Els Noorlander — dat is een professor met kennis van Lifestyle en van addictions — die uitlegde hoe je receptoren werken.

Waarom je je zo goed voelt als je drinkt, of als je andere dingen doet die een goed gevoel geven. En als je dat eenmaal begrijpt en dat is gewoon wetenschap, dan snap je ook veel beter waarom je zelf in bepaalde situaties reageert , waarom verdoof je dat met een fles wijn? Nou, dat is daarom dat je receptoren niet goed meer werken.

Dus dit heeft een hele ja, bijna wetenschappelijke soms antwoord kun je erop geven. Als je dat niet weet, dan denk je dat het aan jezelf ligt. En dat je niet genoeg je best doet.

Ja, eigenlijk ben je gewoon ziek.

Dat is het. Dat is — Het is een ziekte. Ja, het is een ziekte die je moet begrijpen.

Maar datzelfde geldt voor andere ziektes. Ook als jij zeg maar tyfus hebt , ik heb tyfus als kind twee keer gehad, of je hebt een nierziekte, moet je hem ook willen begrijpen. En dan? Wat is er dan mis met mijn nier? Hoe is dat gekomen? En wat kan ik eraan doen om toch nog een goed leven te hebben?

Ondanks dat ik maar een nier nog over hebt of nierdialyse of wat dan ook. Ik denk dat je het wil begrijpen om het beter te kunnen laten worden.

Heb je nieuwe manieren van zelfzorg en welzijn ontdekt die nu een rol spelen in jouw dagelijks leven door dat wat je hier de laatste weken mee hebt gemaakt, en zul je dat ook blijven doen als je naar huis gaat?

Ja. En wat je eerste vraag heb je nieuwe manieren van zelf zorg en welzijn ontdekt betreft?

Zelfzorg had ik helemaal niet. Natuurlijk wel ‘ik wil een beetje fit blijven’. Maar mentale zorg had ik helemaal niet. Omdat ik alleen maar bezig was om te leven en dingen te doen waarvan ik dacht dat anderen dat van mij verwachten.

Alleen maar rennen?

Zorgen en rennen. Mijn ervaring was ook, als ik dat maar doe, gaat alles goed. En dus er was niet echt een moment van stilte en zelfreflectie en kijken — ja maar Jaap, haal nou eens wat laagjes eraf, en wat vind jij nou echt heel erg leuk? En hoe kan jij nou gelukkig zijn en de dag doorkomen? Dus dat heb ik hier geleerd om dat te zoeken en herkennen ook. En dat heb ik ook hervonden. Waardoor je nu ook net iets anders natuurlijk in leven gaat staan, en wat meer zorg aan mezelf geef, maar ook wat meer liefde en ook mezelf vooropstel en niet anderen of situaties vooropstel. Dat is iets wat ik hier zeker heb meegenomen.

En zijn er nog specifieke onderdelen van het Montgó Lifestyle programma die je bijzonder hebben geholpen in jouw herstel nu?

Ja. Ik denk eigenlijk een persoonlijke kijk, wat ik al eerder zei op je levensreis. Wie ben je nou? Wij weten allemaal, als je om ons heen kijkt, denk je ‘O, daar heb je Piet of Karel. En die hebben een bepaald karakter, gedrag. Jurgen of wie dan ook. En dan denk ‘ja Jur, die is een beetje introvert. Die praat niet’. Maar achter al die karakters zit een verhaal. Waarom is die persoon zo introvert geworden? Waarom is die persoonlijk extrovert? Waarom is die persoon agressief? Waarom heeft die persoon enorme ambitie? En dat zijn niet dingen die je als baby… daar wordt je niet mee geboren, dat zijn zaken die je ontwikkeld. En ja, wat je hier gezien hebt, is een persoonlijke kijk op je eigen levens reis. Wie ben je en hoe is dat zover gekomen? Dat je die karaktertrekken of de lifestyle, zeg maar dat je die hebt.

Wat zijn nou je hoop en plannen voor de toekomst na jouw herstel hier bij Montgó Lifestyle en hoe ga je ervoor zorgen dat als je naar huis komt, dat je niet weer terugvalt in al die stress en dat rennen?

Zoals wij zeggen ‘That’s not written in stone’. Het is niet iets wat vast staat op het detail. Maar, wat je wil ook en wat je gaat doen. En wat ik nu ook al ervaren heb, de gesprekken die ik nu heb, omdat je veel rustiger in je mind zit, zeg — om een voorbeeld te noemen.

Als je met mij een telefoongesprek had en dat is dat dan zakelijk was of privé, dat duurde nooit langer dan vijf minuten. Want ik had daarna nog zes andere dingen die ik moest doen. En als ik dan met het ene ding bezig was, was ik al met het andere aan’t voorbereiden in mijn hoofd. En daar kan ik niet zo veel aan doen. Omdat ik altijd een heel druk baasje ben geweest. Dus er was ook altijd heel veel te doen. En nu merk ik al nu ik heb gezegd ‘nee, ik moet mezelf even voorrang geven, en ik ga niet meer alles doen voor iedereen. Dat doe ik niet’, en dat resulteert nu al in een gesprekken die veel langer duren.

Ik heb nu telefoongesprekken van veertig minuten, vijfenveertig minuten. Ik kan je zeggen dat heb ik mijn hele leven niet gehad. Dat is nieuw. En dat is geweldig.

Want de andere partij waar ik mee spreek, en of dat nou een familielid is of anders, die valt dat ook op. Die zegt ook ‘Jaap van ben je rustig. Wat een fijn gesprek is dit’. En ja, dat is omdat ik luister en het de tijd geef om het gesprek echt af te maken. En met diepgang en met waarbij ik de ander ook de ruimte geef om echt alles te vertellen wat ze willen vertellen. En niet interrupteren. Omdat ik zeg ‘nou, ik moet weer door’. Want ik moet nog een belletje doen. Of een ditje of een datje.

Ja, dat is de hoop en de plannen. Ik ben wel iemand die niet… ik ga niet achter de geraniums zitten. Ik ben niet iemand die de hele dag wil golfen en lunchen. Dus ik blijf ondernemen. Ondernemen is een passie van mijmaar als ik nu ga ondernemen, dan doe ik het vanuit passie. Doe ik het wat ik leuk vind… en doe ik alleen nog maar met mensen werken op dezelfde golflengte en die mij ook de ruimte geven om mezelf te zijn, en niet waar het een gevecht mee is om iets mee te doen. Dus dat zijn een beetje de voornemens.

Maar mijn focus zal zijn op mijn gezondheid en m’n gezin.

Gesproken over jouw gezin. Is eigenlijk ook rekening gehouden met je gezin in al die tijd die je hier was? Werd er ook gesproken met iemand thuis bijvoorbeeld. Of werden die ook betrokken?

Ja. Ja, je gezin is natuurlijk al betrokken, omdat het gevolgen van je gedrag zijn, niet altijd positief , dus ze zijn er eigenlijk al bij betrokken, omdat ze gezinsleden zijn. Ik denk dat dat alleen maar een positieve werking heeft, omdat zij zien dat als ze zullen het resultaat zien, zeg maar van de reis die ik hierbij Montgó gemaakt heb, ja, daar kan je alleen maar als gezinslid ook ontzettend blij mee zijn. Omdat je een betere echtgenoot en betere vader terug zal zien. Ja.

Je hebt mij vertelt dat jij eerder ook al ergens bent geweest voor een programma en dat was niet zo kleinschalig als het bij Montgó is. Hoe verhoudt zich dat? Hoe werkt het eene? Hoe werkt het andere? Wat werkt eigenlijk voor jou?

Ja, dat is een hele goede vraag. Nou, als je vraagt hoe werkt dat voor jou kaats ik hem terug. Ik denk voor iedereen. Ik denk dat mijn ervaring -ik heb ooit tien, twaalf jaar geleden een zelfde poging gedaan zeg maar, en dat was grootschalig wat onpersoonlijk en mijn ervaring daar kan ik samenvatten als dat het niet gelijkwaardig was. En ik denk voor mensen zoals ik gelijkwaardigheid heel belangrijk zijn.

Dat betekent dat als je een uitdaging hebt, een verslaving of iets anders, een lifestyle probleem, burn-out of wat dan ook betekent niet dat je dom bent. Je bent nog zo intelligent en slim als ieder ander, alleen er zit iets in je leven, is er gekropen wat je niet onder controle hebt. En je begrijpt niet waarom je het niet onder controle hebt.

Dus het grote verschil is dat hier bij Montgó echt persoonlijke aandacht wordt gegeven op basis van gelijkwaardigheid. Er is geen moment van neerkijken op je of verbeterend. Het is puur en alleen naar de mens kijken, warmte, het begrip.

Wel die appel schillen. En die appel wordt wel geschild beetje bij beetje, maar dat moet ook. Want je moet tot de kern komen om te kunnen verbeteren. Daarnaast even de kracht die ik ook vond is het mengen van én van mentale steun én mentale hulp én spirituele ontwikkeling, maar ook fysieke.

Voorbeeld is hier Montgó werkt met Juan-Lu. Een soort, ja, ik noem het een geniale breathing coach die met je ademhaling werkt. Ik ben helemaal niet een yoga typ dat werkt ook niet bij mij. Ik heb dat wel eens geprobeerd Maar deze man, die bekijkt de ademhaling en verbindt dat met je hele lichaam. Met je ribbenkast, met je spieren. Met met alles. En daardoor leer je niet alleen beter adem te halen. Maar in mijn geval bijvoorbeeld dat je veel dieper adem haalt. Dus ik hou veel meer zuurstof nu binnen door de technieken die hij je kan overbrengen. Hij doet dat — bijvoorbeeld ook heeft hij dat gedaan voor Cirque du Soleil, ja, al die artiesten die op allerlei manieren in de touwen hangen. Waarbij natuurlijk spieren, ademhaling en dergelijke heel belangrijk is. Dus dat zijn specifieke dingen waar je heel veel van leert. En ja, heel veel aan hebt. Ook in combinatie met appel schillen wat ze doen van je persoon.

Dat is echt fantastisch. Ik heb ook met hem gesproken. Hij is ook nog klarinettist. Hij is het gewoon muzikant, hij is gewoon waanzinnig? Ja. Ik vind het leuk dat hij op die manier mensen kan helpen en hoe die eigenlijk vanuit een eigen issue die die had heeft die iets bedacht wat fantastisch werkt.

Dat is zo en de connectie ook dat… dat is eigenlijk nog een van de belangrijke dingen waar we het niet over gehad hebben is dat je weer beter leert connecten met mensen. En ik was altijd in de veronderstelling dat ik niet zoveel mensen nodig had.

En dat was ook zo. Om mijn doelen te bereiken had ik juist wat minder mensen nodig. Want vaak staan ze eigenlijk in de weg van wat ik wilde bereiken. Dat veroorzaakt eigenlijk dat je had wel wat contacten en interactie…maar dat was dat toch wel oppervlakkig en snel. En een paar goede vrienden heb ik nog steeds gelukkig maar hier.

Wat ik nu weer geleerd heb is dat het leuk is om nieuwe mensen te ontmoeten en hun verhaal te horen en dat te delen. En dat was echt compleet weg. En heel lang. Want ik ben achtenvijftig. Dus dat is heel lang weggeweest en ja, dat is ontzettend leuk. Ik ben nu meer geïnteresseerd in iemand als ik die ontmoet. En om het verhaal te horen. En ook mijn verhaal te kunnen delen en elkaar te leren kennen. Iemand zoals Juan-Lu. Inderdaad. Prachtig.

Jij had ja ook verteld dat je een andere vader tegen bent gekomen. Dat je meteen die connectie voelt. En ik denk het is ook fijn dat je weet dat je niet alleen bent. Dat er nog meer mensen dit hebben.

Ja. Ja. Eens.

Wat betekent het voor jou om jouw verhaal te delen en anderen te inspireren om hulp te zoeken en hun eigen reis van herstel te beginnen, Jaap?

Ja, het werd mij natuurlijk gevraagd. En ik kan me voorstellen dat hangt van ieder individu af ook de fase in je leven waarin je zit. Ik denk en ik herken nu met name de reactie eigenlijk bij mijn kinderen, die ik gezien heb, maar ook mijn partner, denk ik dat het belangrijk is om — in ieder geval voor mij — om te delen, zodat ja, mocht er ergens een vader in dezelfde situatie zitten, met ook kinderen die naar hem op kijken en denken ‘oh pap, wat ben je in hemelsnaam aan het doen’? Ja te overtuigen om te stoppen om proberen zelf te stoppen, zeg maar, maar om je te accepteren en hulpen te vragen zonder schaamte en zonder schaamte en met trots gewoon hulp te vragen. En ik denk dat dat voor mij de grote motivator is om om hier met jullie aan mee te werken. En natuurlijk het goede resultaat. Ik ben nu vier weken hier en. Ja. Ik ben ontzettend dankbaar voor waar ik nu ben. Ik kijk er weer naar uit om om gewoon een hele mooie nieuwe gezonde fase van mijn leven in te gaan.

Waarop verheugen je je nou het allermeest? Als je straks naar huis komt?

Mijn vrouw, mijn kinderen. Ja. En om daar gewoon tijd mee te besteden. Om wandelingen te maken, hikes te maken, avonturen mee te hebben. Lange gesprekken te hebben en te luisteren. En te kijken waar we samen zeg maar gelukkig van worden. Ja.

Dank je wel, Jaap, voor het delen van jouw oprechte en vooral inspirerende verhaal. Jouw reis van trauma naar herstel en balans is een bron van kracht en hoop voor velen. Daar ben ik echt van overtuigd. Wij waarderen jouw openhartigheid en moed om je verhaal te delen voor onze luisteraars. Onthoud dat er altijd hoop is en dat herstel mogelijk is, zelfs in de meest uitdagende tijden. Laten we samen streven naar een leven in balans en welzijn tot de volgende aflevering van Montgó Mindset.

En mocht je nu denken ik doe het. Ik ga nu hulp zoeken. Ik ben zover. Neem dan contact met ons op via www.montgolifestyle.com

Podcast development, production, interview and question development,
audio Editing and post-production: Connie Fluhme ©2024.

EPISODE 3 — Unveiling Resiliance. Jaap’s Journey from Addiction to Recovery

Nederlandse versie

Written by Connie Fluhme