De Taibai berg

Meixian 

De berg

De tweede poging om tot aan onze berg te raken, is… gelukt! Nuja, gelukt. We zijn tot aan de berg geraakt, en ondanks de informatie dat de berg enkel een paar uurtjes minder open ging zijn op Chinees Nieuwjaarsdag (info die ik op hun site had gevonden) was de berg gesloten. Jaja, je leest het goed: gesloten.

En erg logisch was het stadje ook niet geregeld. Toen we aankwamen, zagen we helemaal geen berg, maar na een typische kom Qishan Saozi noodles hebben we aan de bazin gevraagd hoe we de berg konden beklimmen. Ze wees ons dan de weg en na 5 minuten wandelen zagen we inderdaad heuvels en na enkele heuvels wandelden we op een erg brede rijbaan tussen de bergen.

Nogmaals aan iemand gevraagd hoe we de berg konden beklimmen en het antwoord was dat we 2 kilometer verder toegangskaarten konden kopen en onze tocht konden beginnen. Toen we dan eindelijk aan de grote poort waren, bleek dat het gewoon supergrote toiletten waren… in the middle of nowhere. Dan was er ook nog een slagboom die je toegang tot de bergen verleende, dus daar zal het dan wel zijn zeker?

Fout. Dit was inderdaad de ingang, maar de plaats waar je toegangskaarten kon kopen was 5 km terug. Dan maar terug op weg zeker? Gelukkig waren we zo slim om na enkele honderden meters aan een Chinees groepje te vragen waar we de tickets konden kopen, en omdat het nogal moeilijk uit te leggen was, namen ze ons mee in hun busje mee en reden ons tot aan de ingang. We waren er geraakt!

Aan de ingang dan zei de kaartjesverkoper dat deze periode de berg gesloten was. (En ik had het nog zo nagekeken op hun site!), maar er was wel nog iets anders open. Wat het was, dat verstonden we geen van beiden, maar we moesten er een busje voor nemen tot in de bergen, dus daar was onze hoop op toch een klein bergavontuur.

Na 10 minuten op het busje (dat de slagboom wel mocht passeren), zag ik plots een verkeersbord en daarmee wist ik ook ineens wat we gingen doen: Skieën. En geloof mij, Chinezen en skieën, dat gaat niet samen. Blijkbaar hadden ze wat sneeuw van de bergtoppen naar beneden gehaald en op een (veel te lage) helling gedropt. Ook hadden ze een skiliftje geïnstalleerd zodat de skiërs rustig naar boven konden.

Nu denk je waarschijnlijk: hoe kan je gaan skieën als je geen skibroek of skijas bij hebt? Wel, de Chinezen verhuren dit allemaal. Jassen, broeken, skibotten, skilatten,… Alles was voorzien.

Na het skieën zijn we dan maar teruggegaan naar de lange, brede baan die we eerder hadden bewandeld, want daar hadden we meerdere trappen gezien die naar boven in de bergen leidden. Dus zijn we de omringende bergen daar gaan beklimmen. Ik zeg beklimmen, want het was verdorie hoog! Boven in de bergen stonden ook verschillende Chinese paviljoentjes, een muur die lijkt op de Chinese muur en zelfs boeddhistische tempeltjes!

Het uitzicht was prachtig eens boven en de kuiten pijnlijk de dag erna.

Ondanks dat de ‘echte’ berg niet open was, was het toch leuk en hebben we 2 ‘bergen’ beklommen. Maar ik kan jullie al wel vertellen dat ik deze berg niet gerust laat voor ik hem heb getemd. Er komt dus nog een vervolg!

Nog een klein detail waar ik zeer trots op ben om af te sluiten: we hadden op de terugweg dezelfde chauffeur en begeleider, en die begeleider heeft gedurende de hele terugweg met ons een babbeltje geslagen (dat duurde zo’n anderhalf uur) en ik heb alles verstaan en kunnen antwoorden int Chinees^^