Lamatempel in Xi’an

en ne goeiemorgen!

Gisteren dan eindelijk naar de lamatempel in Xi’an geweest waar de vlaggetjes vrolijk ons welkom wapperden. Eenmaal binnen hingen nog meer kleurrijke vlaggetjes en waren er verschillende gebedshallen, en liepen er bijgevolg ook enkele Tibetaanse monnikken rond. Het verschil met de vorige tempel heb ik dus al verklapt: dit is een Tibetaans boeddhistische tempel, de enige in deze hele provincie. Hij ligt in de noordwestelijke hoek binnen de stadsmuren (kijk ik begin al helemaal Chinees te worden en de windrichtingen te gebruiken) en daardoor kon ik de wandelaars en fietsers op de muur zien voorbijwandelen/fietsen.

Vlak buiten de tempel was er een theehuis, dus dat was voor mij dan ook de eerste keer dat ik een theehuis binnenging en ik heb er dan ook echte groene, versbereide Chinese thee gedronken (nogal wat beter dan de thee die ze hier in de supermarkt verkopen). Spijtig genoeg deden ze hier geen theeceremonie. Maar dat is misschien nog wel voor later ;)

Na een pizza in een moeilijk te vinden restaurant nog de metro naar huis genomen om nog rustig een filmpje te zien vooraleer ik in bed kruip. Ik zat rustig mijn filmpje te kijken toen ik plots… een krak hoorde gevolgd door een waterstroom. Toen ik het licht aandeed in de keuken zag ik dan ook meteen de waterval die binnenstroomde. Het was zoveel water dat op enkele seconden tijd de hele keuken onder water stond.

Dus ik liep de trappen op naar het appartement boven me (ik was geen water aan het gebruiken en het was een waterpijp vlak onder mijn plafond dat gescheurd was) en begon op haar deur te bonken en te roepen dat ik een waterprobleem had. Ik hoorde iemand ‘Wei’ zeggen (wat je bijvoorbeeld ook zegt als je de telefoon opneemt) en daarna stilte. Da mens boven mij had schrik om de deur open te doen en daarom zweeg ze en deed ze of ze niet thuis was.

Ondertussen hoorde ik van het verdiep hoger nog steeds mijn keuken onderstromen…

En dan ben ik beginnen roepen. Roepen dat ze haar water moest afzetten want dat het bij mij binnen stroomde. Na 5x dit te zeggen (int Chinees) en voortdurend op haar deur te blijven bonzen (als vriendelijk kloppen niet werkt) had ze eindelijk door dat ik geen inbreker of verkrachter was en zette ze haar kraan af en verontschuldigde ze zich, En dat allemaal zonder de deur open te doen.

Ondertussen was het al halftwaalf ‘s avonds dus de leerkrachten bellen voor een loodgieter was geen optie. Dan maar in bed kruipen.

Vandaag had ik alles behalve ne goeiemorgen dus. Ik werd al wakker gemaakt om 8u. Er was een postpakketje aangekomen voor me. Aan de Westpoort. Dus ik strompelde mijn broek aan, kamde mijn haar en vertrok met mijn pyjama t-shirt nog onder mijn jas aan naar de Westpoort. Eens daar aangekomen, geen enkele postbode. Enkel oudjes die hun inkopen deden op de markt. Dus ik belde hem. De kleine westpoort dan. Ook daar niemand te bespeuren. Uiteindelijk heb ik hem dan (boos, jaja hij was kwaad dat het 20 minuten duurde vooraleer ik er was) aan de kleine Oostpoort. Nu meneer, Westpoort en oostpoort, das een groot verschil. En de campus kunt ge ni op een, twee, drie oversteken. Van de ene naar de andere kant is minstens een kwartier.

Dan toch terug thuis geraakt, was ik nog geen kwartier binnen, zette mijn bovenbuur haar water terug aan. Gevolg: heel de keuken terug onder water! Opnieuw kuisen dus. Gelukkig antwoordde ze deze keer wel meteen en opende ze de deur op een kiertje. Bange Chinezen!

Gelukkig komen ze mijn waterval vandaag al maken. En hopelijk is het dan ook gemaakt, want echt goede loodgieters zijn het niet (en dat heb ik hier al eerder ondervonden)

Fingers crossed!