Nieuwjaar

Diner met Wan Laoshi en de Nightclubs van Xi’an

Het diner van gisterenavond was superlekker. We zijn samen met Wan Laoshi gaan eten in het meest chique restaurant rondom de school. Eens we daar binnen waren, namen we de lift naar het derde verdiep om er in een privékamer rustig te kunnen dineren. Wan Laoshi had ook haar zoontje Jack meegenomen, mijn allerjongste student in mijn kleuterklasje (hij is maar 4 jaar oud, superschattig en degene die steeds de boel opvrolijkt). Maar ook haar andere zoon, die 14 jaar oud is, was van de partij. Zijn naam is Tony en we hebben vrij lange tijd moeten wachten eer hij er eindelijk was.

Mijn gedacht was dus een puberige tiener te zien te krijgen die stilaan tegen zijn ouders begint te rebelleren. Maar had ik het even helemaal fout. Toen het eten al wat aan het afkoelen was, kwam er een jongen binnen met een bril, slecht gekleed en heel nerveus (volgens mij had ie nog nooit een buitenlander gezien). De jongen zelf zei niet veel, hij had volgens mij een fysieke of mentale handicap, wat je kon merken aan de vader. De papa van Jack en Tony liet dus dan ook duidelijk zijn voorkeur merken aan zijn jongste zoon (die enkel een schattig en minuscuul spraakgebrekje heeft).

Na afscheid te hebben genomen van de familie ging het richting Xi’an. Daar aangekomen de night clubs gaan bekijken, maar daar was het niet al te veel soeps.

Ik bedoel, er is nergens plaats om te dansen, niemand danst dus ook, en als je dan wil zitten (anders kan je er niets gaan doen) moet je betalen voor een zitplaats. En die prijs is heel hoog.
Eerst was Salsa aan de beurt. Daar hadden ze geen zitplaatsen meer, enkel een geluidbox waar we op konden zitten, maar daar had ik niet echt zin in. En ik heb ook eens in de menukaart gekeken. Ze verkopen van die paketten met drank en fruit dat dan aan je tafel word geserveerd. Zo’n pakketje (een pintje of 6, een kleine popcorn en een mand gesneden fruit) kost algauw 1500 à 2000 yuan. (dat is rond de 200 euro). Zot toch, ni? Aan de overkant van de straat was dan de night club ‘Muze’, maar daar zeiden ze al aan de ingang dat alles volzet was.

Dan zijn we gaan kijken in Fantasy. Daar was het dan toch al iets beter, ze hadden nog net twee toogstoelen vrij (daar moet je niet voor betalen) en ze hadden er cocktails voor 5 euro. Ik heb mezelf dan maar op een cuba libre getrakteerd, maar voor 5 euro mochten ze er toch een beetje rum in doen. Ondertussen zaten de toogstoelen vrij ongemakkelijk want iedereen liep voorbij dat gangpad. Dus even gevraagd naar de prijs om aan een andere stoel te gaan zitten. € 100. Slik. Laten we naar dat goed barretje gaan waar ik de vorige keer was geweest met Angie?

Tegen die tijd zat het daar natuurlijk al goed vol, maar ik wist dat de Belgian Bar ergens in de buurt moest zijn. En ja hoor, die hebben we dan ook gevonden. Ik was wel de enige Belg in de Belgian Bar (en dan zegt ne mens ‘Duvel’ gelijk het moet, verstaat niemand wat ge wilt bestellen). Na dus wat gewijs (jaja, Belgische bieren bestellen dat kan niet meer, niemand verstaat mij) en 15 minuten rechtstaan, kwam er toch een gezellig tafeltje vrij, recht tegenover het podium. Rond halftwaalf kwam dan een rockbandje optreden, en gelukkig waren er enkele Engelse buitenlandse klanten, anders zou niemand zelfs maar gemerkt hebben dat het 12 uur was. Dus, merci buitenlanders om de countdown te beginnen ;)

Na het optreden, nen Bruine Leffe, Duvel, Kwak en ne Rochefort (jaja, ze hadden dat allemaal) en rond een uur of 3 zijn we dan richting de McDonalds gesukkeld aangezien de metro pas om halfzeven opengaat en er op dat uur geen andere mogelijkheid is om van Xi’an naar Xianyang te gaan.

Het Belgische nieuwjaar heb ik letterlijk hardop afgeteld op de metro (met de Chinezen die verbaasd keken, ik bedoel, ten eerste ben ik een buitenlander, ten tweede, ik telde af omdat het 7u ‘s ochtends zou zijn) en ik had me voorzien van een drankje om dat te vieren ;) Tegen dat ik dan in mijn bedje lag was het halfnegen ‘s morgens, op de campus waren er al enkele studenten gretig aan het werken en de straatverkopers hadden hun marktje al opgezet. Nu snel wat slapen want om 18u vanavond ben ik voor de derde dag op rij uitgenodigd voor een diner. Deze keer met Wang Laoshi, onze andere leerkracht. Ondertussen is het wel duidelijk welke leerlingen geliefd zijn in de school en welke niet, denk ik dan ☺

Slaapwel! Ik heb het Belgische nieuwjaar gehaald!