Babywearing 1

يك اصطلاح قشنگي هست در زبان انگليسي براي بستن بچه به مادر و پدر كه ترجمه ي لفظي اون ميشه “پوشيدن بچه” babywearing

مي دونم كه خيلي ضايع ترجمه كردم! لطفا پيشنهاد بدين اگه ترجمه بهتري به ذهنتون ميرسه! من اگر نخوام خيلي اغراقانه بگم كه يكي از دلايل بچه دار شدنم ذوق پوشيدن بچه م بوده، بايد صادقانه بگم كه يكي از بزرگترين لذايذ زندگيم پوشيدن بچه م بوده و دوست دارم هر كس كه كوچيكترين علاقه اي داره رو به اين كار تشويق كنم. چون از زمان بارداري در موردش مدام تحقيق و مطالعه كردم و مي كنم اينه كه فكر كردم نوشتن يك يا چند پست در مورد مزاياي بچه پوشي، اشتباهات رايج، أصول درست و صحيح اون و همينطور روش هاي مختلف اين كار ممكنه كمكي باشه يا تشويقي باشه براي مادران و پدران حال و اينده ؛) البته اين كار براي همه نيست و كاملا بستگي به فلسفه ي بچه داري هر كسي داره. دوستاني كه به محض ديدن من بهم هشدار ميدن كه مواظب بغلي شدن بچه باشم به وضوح ديدگاه متفاوتي دارن كه مطمئنم اون هم كاملا درسته.

قديم ها كلا سيستم همين بود كه مادرا بچه رو به خودشون ميبستن و به كاراشون ميرسيدن. اما اين روزها بيشتر بچه ها روز خودشون رو تو كالسكه و صندلي گهواره اي و يا مت مخصوص نوزاد كه بالاش وسيله بازي اويزونه ميگذرونن. به همين دليل فكر ميكنم تشويق مادرا و پدرا به پوشيدن بچه ها راه دوري نميره:)

قسمت اول: مزاياي پوشيدن بچه

– بچه ارومتر و خوشحالتره و گويا تحقيقات نشون داده بچه هايي كه بخشي از روز رو به مادر چسبيدن كمتر گريه مي كنن. قديم بنا بر اين بود كه بچه اي كه بهش توجه زياد بشه لوس بار مياد، الان مي دونيم كه بچه هر چقدر توجه و محبت بيشتر ببينه و نيازهاش سريع تر رفع و رجوع بشه، به مرور بيشتر به دنيا و اطرافيانش اعتماد و اطمينان پيدا ميكنه و كمتر دليلي براي گريه داره. (در همين راستا پس اين نظريه كه اگه مثلا نوزاد هر بار تو ماشين گريه كرد از داخل صندلي ماشين بلندش كنيم پس به اين نتيجه خواهد رسيد كه راه بيرون اومدن از صندلي ماشين گريه ست، نقض ميشه!). همچنين مي دونيم كه نوزاد كه دچار استرس بشه بدنش هورمون كورتيزول ترشح ميكنه كه نه تنها هر بار تعداد زيادي از سلول هاي مغزيش رو از بين ميبره، بلكه ميزان زياد كورتيزول باعث كاهش سيستم ايمني بدن ميشه. تماس براي نوزاد يك عامل ضداسترس و ارامش بخش محسوب ميشه و در نتيجه سيستم ايمني بدن بچه تقويت ميشه.

– براي بچه هايي كه رفلاكس دارن و برميگردونن حالت سرپا بهترين حالت محسوب ميشه و كمكشون ميكنه. كلا براي همه ي نوزادان كه هنوز سيستم گوارشي تكامل يافته اي ندارن حالت سرپا بهترين و راحتترين حالت هضم غذاست. اين حالت از عفونت هاي گوش كه واسه نوزادان خيلي رايجه هم جلوگيري ميكنه.

– راحتي مادر(و يا پدر). مادر دستاش ازاده تا به كاراش برسه و در عين حال به بچه ش نزديك باشه و باهاش وقت بگذرونه. همينطور رفت و امد و بيرون رفتن مادر خيلي بيشتر و راحتتر ميشه، مخصوصا عبور از مسيرهاي شلوغ مثل ماركت ها يا جاهايي كه پله ي زياد هست. براي جايي مثل ايران كه مسيرهاي مخصوص كالسكه و ويلچر همه جا پيش بيني نشده راحتترين كار حمل بچه ست. همينطور مادرايي كه علاوه بر نوزاد يه بچه ي نوپا دارن بسيار راحت تر ميتونن اينجوري به جفتشون برسن و دنبال بچه بزرگه بدون!

– پوشيدن بچه جنبه ي اموزشي داره. بچه اي كه روي كالسكه يا زمين خوابيده دنيا رو از پايين به بالا مي بينه در حالي كه بچه اي كه بغله، دنيا رو از بالا و زاويه ديد ادم بزرگا ميبينه و همچنين مدام در حال حركته كه باعث ميشه حواسش بسيار بيشتر تحريك بشه و در نتيجه باعث رشد بهتر مغزش ميشه. من مواقعي كه دخترك چشماش بازه براش هر كاري ميكنم رو توضيح ميدم و نشون ميدم و مدام باهاش صحبت ميكنم در مورد أمور روزمره. اون هم دور و ور رو نگاه ميكنه و مطمئنم يه جايي تو مغزش همه رو ثبت ميكنه.

خب شايد خيلي مزاياي ديگه هم بشه شمرد، اما اين موارد بالا براي من اصلي ترين دلايل و منافع پوشيدن بچه هستش. در مورد خاص ما، يه مزيت بزرگ ديگه هم اينه كه دخترك اگر طي روز تو تخت گذاشته بشه، فقط ٢٠-٣٠ دقيقه چرت ميزنه اما تو بغل و داخل رپ تا دو ساعت هم راحت ميخوابه هر نوبت. علاوه بر همه ي اينها، مادر هم خيلي لذت ميبره و كيف ميكنه به بچه ش چسبيده 🙂