Oudejaarsavond

Met hen die mij t dierbaarst zijn zat ik vanavond aan tafel, mijn oudejaarsavond te vieren. Morgen ben ik jarig en één van de dierbaarsten is er voor de vijfde keer alleen in gedachten bij.

De eerste keer was zijn sterven en alles wat daarbij kwam kijken nog vers en probeerde ik met alle macht het gemis niet te voelen en niet te denken aan de herinneringen die deze avond oproepen. Maar de jaren daarna werd het makkelijker. En sindsdien is mijn vader er op zijn manier bij.

Toen ik nog thuis woonde en de avond voor mijn verjaardag met mijn ouders op de bank zat, draaide hij zich op een goed moment naar me om, met een glinstering in zijn ogen. “Toen jij geboren ging worden….” begon hij dan en ik wist wat er ging komen.

Ik was mijn ouders’ eerste baby en emotioneel als mijn vader was, vond hij het spannend, was zenuwachtig en gespannen voor dat wat komen ging. Gedetailleerd herinnerde hij zich zijn bezigheden op de avond voor mijn geboorte tot en met de dagen dat ik er net was. Wat hij deed, wat hij dacht en hoe hij zich voelde.

Toen ik wat ouder werd, kwam mijn vader ieder jaar op de avond voor mijn verjaardag weer met de gebeurtenissen en de anekdotes over mijn geboorte. En elk jaar weer vertelde hij hetzelfde. Het werd een traditie waarvan ik niet zo goed wist of ik er blij mee was. Ieder jaar het verhaal, dat je na twee keer vertellen wel kent en waarvan t continue herhalen soms zelfs gênant werd. Maar hij was niet te stoppen. en ik liet hem maar.

Zelfs toen ik niet meer thuis woonde, belde hij me ’s avonds op: “Weet je wat ik deed, toen jij geboren werd?” We plaagden hem ermee, maar hij liet op die manier merken wat een onuitwisbare indruk mijn komst op hem gemaakt had.

Maar vanavond blijft de telefoon stil. Mijn vader belt niet meer en zal mij nooit meer het verhaal vertellen. Hij zal me nooit meer feliciteren en zijn aan plek aan tafel voelt ondanks de voorbije jaren toch akelig leeg. De traditie die hij ooit onbedoeld begon en die me nu achteraf zo dierbaar is gebleken, is verbroken.

Wellicht is het tijd, om oude zaken in ere te herstellen. En dus neem ik me vanavond voor, dat ik mijn kinderen, op hun oudejaarsavond zal vertellen over de dag waarop hun leven begon. Ik zal ze vertellen wat hun komst teweeg bracht, zodat ze zich later, heel veel later, zullen herinneren hoe bijzonder ze voor me zijn. Net zoals ik me nu herinner hoe bijzonder ik voor mijn vader moet zijn geweest.