Whistleblowing: A Practical Guide

Jednym z moich bieżących projektów jest przygotowanie procesu i procedury ochrony sygnalistów. Potrafimy sobie radzić z takimi sytuacjami, jednak nadszedł czas na formalizację działań. Korzystam z wielu źródeł, a zbierając dane trafiłem także na ciekawe opracowanie, pokazujące sytuację sygnalisty z bezpośredniego punktu widzenia. Warto je przeczytać, bo pokazuje drugą, często przegapianą, stronę zagadnienia.

Chodzi o „Whistleblowing: A Practical Guide”, książkę autorstwa Briana Martina, wydaną w 2013 roku. Opisuje on w niej swoje doświadczenia z sygnalistami i jasno tłumaczy, czego taka osoba może się spodziewać i jak powinna się do tego przygotować. Zawarte w niej przemyślenia i opinie bardzo pomagają w określeniu, co dla sygnalisty będzie ważne w procesie, jakie przyjąć sposoby postępowania i jak się komunikować z sygnalistą.

Nie będę tu przytaczał wielu cytatów, jednak pokażę taki, który ilustruje, dlaczego warto przeczytać ten materiał:

You aren’t given enough work.

Gdy rozpatrywałem możliwe formy ochrony sygnalisty, dopuściłem możliwość zwolnienia sygnalisty z obowiązku świadczenia pracy, z zachowaniem prawa do wszystkich świadczeń. Dopiero lektura książki Briana Martina podpowiedziała mi, że może to być uznane za formę działania odwetowego, nawet jeśli jest podejmowane w ramach ochrony sygnalisty (nie każdy potraktuje takie rozwiązanie jako okazję do odpoczynku). Dlatego też takie rozwiązanie pozostanie w katalogu metod ochrony, jednakże będzie wymagać bezpośredniej akceptacji przez samego sygnalistę.

W zasadzie uważam, że powinna to być lektura obowiązkowa dla każdego sygnalisty (choć wydaje mi się, że nie ma polskiego tłumaczenia tej książki). Nie dlatego, by odstraszać, ale by urealniać oczekiwania i też trochę ułatwiać życie wszystkim zainteresowanym stronom. Na pewno skorzystają też z niej wszyscy, którzy zajmują się bezpośrednim kontaktem z sygnalistami.