Myanmar’s Anarchic Tuesday ၿမန္မာ႕ရဲ႕ မင္းမဲ႕စရိုက္နဲ႕ အၾကမ္းဖက္တဲ႕ အဂၤါေန႕
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကုန္ကာနီးတြင္ မင္းညီမင္းသားမ်ားစြာကို (ေနာင္ခါ ထီးနန္းအေရးအတြက္ စိုးရိမ္လို႕) တစ္ခါတည္းမွာ ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္တယ္ ဆိုတဲ႕သတင္းကို ကိုလိုနီအဂၤလိပ္အရာရိွမ်ား ၾကားသိရတဲ႕အခါမွာ “ၿမန္မာေတြဟာ လူ႕ယဥ္ေက်းမွဳေတာင္မရေသးတဲ႕ အရိုင္းအစိုင္းေတြ (barbarian)” အဆင္႕ပဲ ရိွေသးပါလားလို႕ ေၿပာခဲ႕တဲ႕စကားကို ကြ်န္ုပ္ အလြန္ပင္မခံခ်ိ၊ မခံသာ ခံစားခဲ႕ရဖူးေလ၏။ ၄င္းတို႕ၿမန္မာၿပည္ကို အလ်င္သိမ္းပိုက္လို၍ ၿမန္မာေတြကို တမင္နိွမ္ခဲ႕ေသာသေဘာဟုသာ ၿမင္ခဲ႕မိ၏။ သို႕ေသာ္ ကြ်န္ုပ္၏ထိုအၿမင္မွာ မတ္လ ၁၀ရက္ေန႕၊ ၂၀၁၅တြင္ တမုတ္ဟုတ္ၿခင္း ေၿပာင္းရမည္ကဲ႕သို႕ၿဖစ္သြား၏။ ထိုေန႕တြင္ လက္ပံတန္းရိွေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ၿမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္နွက္ၿဖိဳခြင္းရာတြင္ ၿမန္မာေတြရဲ႕ ဝိဥာည္(ဗီဇ)ေတြထဲမွာ တကယ္ပင္ထိုအရိုင္းအစိုင္းစိတ္ေတြ မ်ားစြာက်န္ေနေသးသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ၿမင္ခြင္႕ ရလိုက္ေသာေၾကာင္႕ၿဖစ္၏။
မွန္ၿခင္း၊ မွားၿခင္းမ်ားကိုအပထား။ မည္သည္႕လက္နက္ပစၥည္းမွ ကိုင္ေဆာင္ထားၿခင္းမရိွပဲ မိမိဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ေသာ ကိုယ္႕နိုင္ငံသားမ်ားကို ဥပေဒစိုးမိုးေစရန္ တာဝန္ေပးအပ္ၿခင္းခံရေသာ နိုင္ငံ႕ဝန္ထမ္း(ရဲ)မ်ားက ၄င္းတို႕၏ မဟာရန္သူေတာ္ၾကီးမ်ားသဖြယ္ သေဘာပိုက္ၿပီး နံပါတ္တုတ္မ်ားၿဖင္႕ မညွာမတာ လက္စြမ္းၿပရိုက္နွက္ၾကေလ၏။ အခ်ိဳ႕ရဲမ်ားမွာ ရိုက္ရင္း၊နွက္ရင္း ဘာကိုေဒါသထြက္ေနမွန္း မသိေအာင္ပင္ (ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းအရၿမင္ရသည္မွာ လူစိတ္ေတာင္ေၿပာက္ေနသည္႕ပမာ) ေသြးရူးေသြးတမ္းၿဖစ္ေနေလ၏။ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေကာ၊ သာမာန္ၿပည္သူေကာ၊ သတင္းေထာက္ေကာ ဘာကိုမွ ကြဲကြဲၿပားၿပားသိပံု၊ ခြဲၿခမ္းနိုင္ပံုမရသည္႕အၿပင္ ၿမင္ၿမင္ရာကို ဂရူးမူးထိုးလုိက္သည္႕ ဆင္ရိုင္းမ်ားသဖြယ္လည္း ၿဖစ္ေနေလ၏။ ေက်ာင္းသားမ်ားကား ဝဲပ်ံေနေသာနံပါတ္တုတ္မ်ားကို (မိမိတံေတာင္ၿဖင္႕ပင္) ၿပန္လည္ကာကြယ္ၿခင္းအလ်င္းမၿပဳနိုင္ ေခါင္းကိုသာထိုး၍ ခံေနရသလိုရိွ၏။ အေမာင္ၿပည္သူ႕ရဲသားမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္ကို ရိပ္ကနဲေတြ႕လိုက္ေလလ်ွင္ ထိုလူကို ’ေခြးအ’မ်ားကအမဲကို ဝိုင္းဝန္းလိုက္သလို လုိက္ကာ စုၿပံဳၿပီး နွက္ၾကေလ၏။ ၄င္းတို႕ကိုၾကည္႕ရသည္မွာ ေတာဆင္ရိုင္းကို ခြ်န္းဖြင္႕ေပးလိုက္သကဲ႕သို႕လည္းရိွ၏။ ကားေကာ၊ လူေကာ၊ ကားမွန္ေကာ၊ ကားတံခါးေကာ၊ အမိွုက္ေကာ၊ ဘူးခြံ၊ပုလင္းခြံေလာ ဘာဆိုဘာမွ သိပံုမရ ေတြ႕သမွ်ရိုက္၊ ေတြ႕သမွ်ခြဲ၊ ေတြ႕သမ်ွနွက္ၿဖင္႕ ရိုင္းၿခင္တိုင္းရိုင္းေနေလ၏။ တကယ္႕ကို မင္းမဲ႕စရိုက္အသြင္ဆန္ေနေလ၏။
ဤအၿခင္းအရာမ်ားကို ဓါတ္ပံု၊ ဗြီဒီယိုမ်ားမွ ၿမင္ရ၊ၾကည္႕ရေသာ ၿပည္သူမ်ားမွာ ရင္ကြဲမတတ္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲၿခင္း(heartwrenching) ၿဖစ္ၾကရ၏။ အေရာင္ရွင္းေသာၿပည္သူမ်ား၏ နွလံုးသားမ်ားကိုအမုန္းမ်ားၿဖင္႕ ထပ္ကာထပ္ကာ ခ်ယ္သေနသကဲ႕သို႕လည္းၿဖစ္၏။ ဤသို႕အၾကမ္းဖက္တတ္ေသာ အရိုင္းအစိုင္းမ်ားကို ဥပေဒစိုးမိုးေရးတာဝန္ယူသူမ်ားအၿဖစ္ ေတြ႕ေနရသည္ကိုပင္ အၾကိမ္ၾကိမ္မုန္းတီးၿခင္းကို ခံစားရမိေစ၏။ ဤသို႕အၾကမ္းဖက္တတ္ေသာ အရိုင္းအစိုင္းမ်ားကို နိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူသူမ်ားအၿဖစ္ ေတြ႕ေနရသည္ကိုပင္ အၾကိမ္ၾကိမ္စက္ဆုပ္ၿခင္းကို ခံစားရေစ၏။ အရူးလက္ထဲ မီးတုတ္ေပးလုိက္ သကဲ႕သို႕ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္စြာမစဥ္းစားတတ္ေသာ၊ ဆင္ၿခင္တံုတရား ကင္းမဲ႕ေသာလူမ်ား လက္နက္ကိုင္ကာအာဏာၿပဳေသာေခတ္တြင္ ၾကီးၿပင္းရၿခင္းကိုပင္ ရြံရွာမိၾကရသည္။
ထုိသို႕ေသာ အာဏာကုိအပိုင္ၿပဳလိုသည္႕ အစိုးရ၏ေအာက္မွ နိုင္ငံသားမ်ားမွာ မတရားမွုကိုရင္ဆိုင္ရေလတိုင္း၊ မိမိတို႕၏ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင္႕တို႕ကို ဆြဲဆုပ္ပစ္ခံရသည္႕အခါတိုင္းတြင္ ‘အမိမဲ႕သား၊ ေရနည္းငါး’ပမာ ခိုကိုးရာ မဲ႕ေလေတာ႕သည္။ ‘လင္ဆိုးမယား၊ တဖားဖား’ကဲ႕သို႕ အစိုးရဆိုးေသာအခါတြင္ နိုင္ငံသားမ်ားမွာ အကြဲကြဲ၊အၿပားၿပား အေၿပးေၿပး၊အလႊားလႊား ၿဖစ္ရေလ၏။
ကြ်န္ုပ္တို႕ကား အေမွာင္ေခတ္ထဲတြင္ပင္ အရိုင္းအစိုင္းမ်ားအၿဖစ္ ရွင္သန္ေနရတုန္းလည္း ရိွေသး၏။ အဘယ္ေၾကာင္႕ဆိုေသာ္ ဤသို႕ေသာ အၾကမ္းဖက္မွုၾကီးကို ဝမ္းသာအားရေထာက္ခံေသာ လူ႕အႏၶမ်ားစြာ၊ မ်ားစြာကို ေတြ႕ၿမင္ရေသာေၾကာင္႕ ၿဖစ္၏။ ဤသို႕ေသာ မတရားမွုကို မတရားမွဳဟုမၿမင္နိုင္ၿခင္း၊ လူ႕ယဥ္ေက်းမ်ားလက္မခံေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ိဳးကို က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ေၿခမ်ိဳးစံုေပးေနၿခင္း (justification)မ်ားက ၄င္းတို႕သည္ ၾကမ္းတမ္းမွဳ၊ ညစ္ပတ္မွဳ၊ ေဖာက္ၿပန္မွဳ၊ သစၥာမတည္မွဳေတြကို ခံုမင္ေနဆဲရိွေသာ အရိုင္းအစိုင္း(barbarian) မ်ားအၿဖစ္သာ ရိွေနဆဲၿဖစ္သည္ကို အမ်ားသိေအာင္ သက္ေသတည္ေနသကဲ႕သို႕ရိွ၏။ ထို႕ၿပင္ ထိုလူ႕အႏၶမ်ားသည္ အစိုးရဆိုသည္ကို မိဘဟု ထင္မွတ္ေနသူမ်ားလည္း ၿဖစ္တတ္၏။ အစိုးရသည္ မိဘၿဖစ္ေသာေၾကာင္႕ သားသမီးကဲ႕သို႕ၿဖစ္ေသာ ၿပည္သူမ်ားကို တစ္ခါတစ္ရံ ရိုက္နွက္နိွပ္စက္ တတ္ရသည္ဟု မွတ္ယူတတ္ၾကေသး၏။ ထိုသို႕ေသာအခါ ၄င္းတို႕မွာ လူသားတစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ နိုင္ငံသားတစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူသားတစ္ေယာက္၏ အေၿခခံအခြင္႕အေရး၊ နိုင္ငံသားတစ္ေယာက္၏ အေၿခခံအခြင္႕အေရး စသည္ဆိုသည္ကိုမ်ွ သိခြင္႕မရ၊ သိနိုင္စြမ္း မရိွၾကေတာ႕ပဲ အရိုင္းအစိုင္းမ်ားအၿဖစ္သာ ဘဝကိုဇတ္သိမ္းသြားၾကေလေတာ႕၏။ ထိုသူတို႕သည္ ႏြားေၿခရာခြက္ကိုပင္ ပင္လယ္ဟု ထင္မွတ္ေနသူမ်ားလည္းၿဖစ္ရာ တကယ္႕ပင္လယ္ၿပင္ကဲ႕သို႕ၿဖစ္ေသာ ကမၻာ႕အလယ္သို႕ေရာက္ေသာအခါ ညိဳးငယ္ၾကရေလ၏။ ရွက္စရာကို ရွက္စရာဟုမသိခဲ႕သူမ်ားၿဖစ္ရာ ထိုအခါမွသာရွက္တတ္ၾကေလသည္။ ရွက္ၿခင္းဆိုသည္ကို သိၾကေလသည္။
ၿမန္မာ႕လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးမ်ားသည္ ထိုမယဥ္ေက်းေသာ၊ ရိုင္းစိုင္းေသာ လူအႏၶမ်ား ၿမန္မာနိုင္ငံအားထာဝရအုပ္ခ်ဳပ္သြားမည္ကို အလြန္ပင္စိုးရိမ္ခဲ႕ၾကသည္။ ၄င္းတို႕အသက္ေပးတိုက္ယူသြားခဲ႕ေသာ လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္မွာ ၿမန္မာနိုင္ငံသားတို႕ သာတူညီမ်ွခြင္႕၊ လြတ္လပ္စြာရပ္တည္ခြင္႕၊ လြတ္လပ္စြာ မိမိအၿမင္ကိုေဖာ္ထုတ္ခြင္႕၊ ကမၻာ႕အလယ္တြင္ ၿမန္မာတို႕သိကၡာရိွစြာ ရပ္တည္နိုင္ခြင္႕၊ မိမိကံၾကမၼာမိမိၿပဌာန္းနိုင္ခြင္႕ စသည္…စသည္တို႕ေသာ လူယဥ္ေက်းတို႕၏စံႏွဳန္းမ်ားစြာအတြက္ၿဖစ္ခဲ႕ရာ ထိုလြတ္လပ္ေရး၏ အေၿခခံပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႕ကိုပင္ ကြ်န္ုပ္တို႕ယခုအမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားၾကရဦးမည္ ၿဖစ္၏။
ယခုအခါ ထိုခရီးတြင္ ကြ်န္ုပ္တို႕အတြက္အလုပ္တစ္ခု ပိုလာရေပ၏။ ၄င္းမွာ မယဥ္ေက်းေသးေသာ(uncivilized) အရိုင္းအစိုင္း(barbarian) မ်ားကို ယဥ္ေက်းေသာလူမ်ားၿဖစ္လာေအာင္၊ ယဥ္ပါးလာေအာင္ လက္ရိွေခတ္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (civilization)ထဲသို႕ အရင္ဆံုး က်ံဳးသြင္း၊ သိမ္းသြင္းရမည္႕ အလုပ္ပင္ၿဖစ္ေတာ႕သည္။ ။
