วันที่ฝนตก

ในฤดูฝน แน่ใจแค่ไหนว่าฝนจะไม่ตก ในขณะท้องฟ้ากำลังครึ้ม ทั้งๆที่ร่มก็ว่างไว้ให้เห็น….

สวัสดีผู้ที่หลงเข้ามาอ่านทุกท่านวันนี้เป็นดี อากาศแจ่มใส เหมาะแก่การนอนพักผ่อน ย่อนใจ หายใจลึกๆ และมองออกไปข้างนอกที่กว้างสุดสายตา

ของเพลงที่มีฝนหน่อย 55 ฟังเพลงนี้ละสบายใจยังไงไม่รู้ :)

ขอบคุณเพลงจาก Youtube ROOM39

เรื่องของร่ม

เคยไหม เวลาออกจากบ้านแล้วเห็นร่มวางอยู่ทั้งๆที่ฟ้าครึ้มอยู่ข้างนอก เห็นๆ แต่ก็บอกกับตัวเองว่า วันนี้ฝนไม่ตกหรอก

สุดท้ายพอออกไปข้างนอก ฝนก็ตกแต่ไม่ได้เอาร่มมา ถามว่า ที่คุณบอกว่าฝนไม่ตก หรอกนั้น คุณรู้ว่าฝนไม่ตกจริงๆ หรือคุณหยั่งรู้ฟ้าดิน หรือเพราะขี้เกียจจะถือร่มไปเพราะมันเกะกะกันแน่

จริงอยู่นะว่าฝนตกแล้วก็แค่เปียกมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย

แต่ถ้าคุณมีร่ม คุณไม่เปียกก็น่าจะดีกว่าหรอ

…

และถ้าเป็นเรื่องนี้ละ

ใบปริญญามันไม่สำคัญ ไม่อยู่ในสายตาคุณเวลานี้ แต่มีใครการันตี หรือคุณ การันตีได้แน่ๆ มั้ยว่าในอนาคตมันจะไม่ต้องใช้แน่ๆ

ใบปริญญานี้มันก็เหมือนกับร่มน่ะ เห็นอยู่ทนโท่แต่ขี้เกียจถือ เมฆครึ้มมาคืออนาคตที่คุณไม่รู้ แค่คิดเองว่ามันคงไม่ต้องใช้ไม่สำคัญ

วันที่คุณต้องใช้มันก็คือวันฝนตกนั่นล่ะ มีร่มก็กางไม่เปียก มีปริญญาอยากเปลี่ยนสายงานอยากโน่นนี่ก็ทำได้เลย แล้วปริญญาก็อีกไม่เท่าไหร่ พยายามฉวยมันมา

แต่ถ้าคุณว่ามันไม่สำคัญเหมือนที่คุณเห็นร่มไม่สำคัญก็เปียกไป หรือจะไปวิ่งมะล่อกมะแล่กหาที่หลบฝน ก็เอาที่สบายใจ

…

ฝนตกจะไปหลบที่ไหนละ

เรื่องของฝนคือ สิ่งที่เราต้องเจอ แต่เราจะป้องกันมันอย่างไรดี ไม่ให้เราเปียก การศึกษาก็คือการ มองว่าเป็นแค่การ สร้างร่มเพื่อป้องกันตัวเองจากฝน ตอนมันตกเราก็ไม่กลัวที่จะเดินทางไปข้างนอก

เอ๊ะ วิธีกันฝน ก็มีตั้งหลายอย่าง

มหาลัยสอนทำร่มก็มีตั้งมากมาย เราอยากได้ร่มที่ สวยงาม แข็งแรง เราก็ไปเรียนที่ที่เราเห็นเขาขายแล้ว สวยดี น่าจะเหมาะกับเรา

ร่มก็มีหลายแบบ หลายขนาด หลายรูปแบบ เราก็เลือกเรียนตาม ความชอบเลย คณะต่างๆ ก็มีร่ม ที่เหมาะกับสิ่งที่เราชอบ

เอ๊ะ ได้เรียนรู้วิธีทำร่มแล้ว

ร่มที่เราดูว่ามันสวยงามหน้าตาดี แต่พอไปเรียนทำจริงๆ ทำไมมันยากจัง เรียนอะไรเนีย เราชอบร่มแบบนี้ แต่พอทำแล้วมันไม่ถนัดเลย หึย หรือว่าเรา ชอบร่มแบบที่ง่ายกว่านี้ หรือแค่ พอใช้ก็พอ เพราะแบบสวยๆ มันยาก กว่าจะรู้ตัว… แล้วย้ายไปทำร่มอีกแบบหนึ่งก็ที่อ้ีกคณะนึงก็ เกือบสายไป แต่ยังกลับตัวทัน ไปทำร่มที่เราชอบมากกว่า

เอ๊ะ จบหลักสูตรทำร่มเป็นแล้ว หรือเปล่า?

พอทำเสร็จร่มมันเบี้ยวๆ อะ ไม่ออกมาตามต้นแบบเท่าไหร่เลย เชื่อเลย คนจบทำร่มมา ทุกคนเชื่อเลยว่าไม่ได้ดีทุกคนหรอก 555 จริง ใครจะเรียนจบมาทำเป็นเลย แต่ด้วยที่มีทักษะมาก็ ถูๆไถๆ ไปจนมีร่มไว้กันฝนใช้งานได้แล้วเย่ ส่วนเรื่องการใช้งานก็ต้องออกไปทดลองเอง ว่ามันจะดีแค่ไหน

เอ๊ะ บางคนยังไม่จบหลักสูตรทำร่มเลย

ทำไมออกไปกลางคันละ แล้วเขาก็ต้องเปียกฝนไม่สบายอะดิ แต่ทำไม บางคนก็ไปรอดบางคนก็ไม่รอด บางคนก็ใช้ร่มของคนอื่นอยู่ ขออาศัยคนอื่น ก่อนจะเดินไปต่อได้ เห้อ บางคนก็ลุยไปทั้งเปียกๆ เลย ไม่กลัว เห้ย แล้ว ไอ่คนที่ มีโรงงานทำร่มของตัวเองแต่เรียนไม่จบอะ เขาทำไง หูยสุดยอดเลย ทำไม ทำไง

เพราะเขาเจอร่มที่เขาอยากทำให้สำเร็จแล้วไงละ เขาต้องเรียนรู้เอง เจ็บเอง ต้องทำทุกอย่างเอง เรียนเอง อ่านเอง ทดลองเอง ล้มลุกคลุกคลาน แต่ใช่ว่าทุกคน ที่ทำแบบนี้แล้ว จะไปรอดทุกคน จริงไหม บางคนคิดผิดที่ออกจากโรงเรียนทำร่มกลับมาเรียนทำใหม่ บางคนสู้ทำร่มของตัวเองขายเลย บางคนก็ เรียนรู้จากความผิดพลาด เพราะต้นทุนของ เราไม่เท่ากัน โอกาสของเราไม่เท่ากัน

ขอบคุณภาพ จากเพจ ผู้ชายธรรมดา

แล้วยังไง จะเรียนทำร่มดี หรือจะออกไปหาวิธีทำเองอ่ะ !!

บางคนใช้เวลา นับ10 20 ปีเรียนเองอย่างหนัก แต่ มันก็เต็มไปด้วยความเสียง ที่โครตจะลำบาก บางคนท้อ บางคนหมดแรงทำ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนทำสำเร็จ แต่คิดเป็น 1% ที่จะทำได้

แล้วจะดีกว่าไหม

การเรียนทำร่มอ่ะ ถ้าเราตั้งใจเรียน โดยมีคนครูคอยแนะนำ และเราใช้ความทะเยอทะยานจากคนที่เขา ทำร่มเองจนยิ่งใหญ่ขายทั่วโลกอะ มาทำเป็นแรงบันดานใจเรา ในการเรียนทำร่มในมหาลัย ศึกษาจากเขา เอามาปรับใช้ในการเรียนทำร่มของ สาขาร่มที่เราเลือก มันจะลดความเสี่ยงได้มากเลย

เราใช้ข้อดีของการเรียน คนที่ทำร่มสำเร็จมาใช้ และทำมันให้เต็มที่

มีไม่น้อย คนที่เรียนทำร่มที่ โรงเรียนก็ ทำร่มขายได้อย่างยิ่งใหญ่ ไม่น้อยหน้าใคร
ดีกว่าไหมละ เรามีทั้ง คนที่คอยสนับสนุนสอนการทำร่มให้เรา แล้วเราก็ใช้พลังของคนที่สำเร็จมากระตุ้นเราในการที่จะสร้างร่มเป็นของตัวเอง เชื่อดิ มันคุ้มค่ากว่ามากเลย เพราะโอกาส ที่เราจะเรียนรู้วิธีสร้างร่มที่ถูกวิธีจาก โรงเรียน แล้วความฝันความทะเยอทะยานจากคนระดับเทพ มาเป็นแรงบันดาลใจให้เรา ตั้งใจทำเร่มที่เป็นของเรา แล้วเอาทักษะนี้ไปปรับใช้กับการทำงาน ต่างๆเพื่อให้ได้ร่มที่สุดยอด

อดทนเวลาที่ฝนพร่ำอย่างน้อยก็ทำให้เห็นถึงความแตกต่าง

เราไม่ต้องรีบที่จะรอให้ฝนหยุดตกแล้วทำตามเป้าหมาย แต่ถึงอย่างไร ถึงแม้เราจะหลบฝนอยู่เราก็ถึงเป้าหมายได้

ถ้าเรารู้ตัวเอง ว่าเราจะทำอะไร ร่มที่เราทำ มันจะพัฒนาขึ้นและแข็งแรงขึ้น โดยเราจะเรียนรู้มันได้เองจากการใช้งานมัน และเมื่อมันไม่ดีตรงไหน เราก็ซ่อมมันได้ และทำมันให้ดีที่สุดได้

มันจะยากๆ ตอนแรกจากวันที่เราออกจาก โรงเรียนทำร่ม แต่เชื่อเถอะ ถ้าเรา อดทน เรียนรู้จากสิ่งต่างๆ ความผิดพลาดจะสอนเราเอง และรู้ไว้เลย ร่มที่เราทำ จะดีขึ้นทุกวัน

เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ

ฝนไม่ได้ ตกทั้งชีวิต เปรียบเสมือน ความลำบากที่เรากำลังคิดว่ามันยาก มันไม่ได้สักที เราจะทำได้ไหม เชื่อในคำว่า “ไม่มีคำว่าตลอดไปจากอะไรทั้งนั้น” ไม่มีใครที่จะจนตลอดไป ไม่มีคนที่จะโชคดีตลอดไป ไม่มีใครที่จะโง่ตลอดไป ไม่มีใครจะฉลาดตลอดไป ไม่มีใครที่จะหนุ่มตลอดไป

ทุกๆ อย่างเป็นไปตามเวลาของมัน ณ จุดที่เราอยู่ เราทำอะไรกับมันสำคัญที่สุด

เชื่อสิ ว่าเราทำร่มที่ดีได้ ถ้าคนอื่นทำได้ เราก็ทำได้ เพียงแค่ศึกษา และลงมือทำ วิธีการตามนั้นก็จะได้ตามนั้นเหละ

และฝน ก็ไม่ได้ตกแค่ ฤดูฝัน วันนี้ก็จะหนาวอยู่ละ ก็ตกอีกละ เซง 5555

ขอบคุณภาพจาก อินเตอร์เนต

เป็นแค่การแชร์ความคิดส่วนตัว ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วย

ขอบคุณ เนื้อหาบางอันเราอ่านเจอจาก facebook จากอินเตอร์เน็ต , Warod Hotarapavanon จากเพื่อนในเฟสบุ๊ค จากคนใกล้ชิด บ้าง เพื่อนบ้าง ขออนุญาติ ใช้นะ ครับ