ขอร้องต่างกับคำสั่ง
Request vs. demand
บทความนี้เป็นหนึ่งในซีรี่ย์ของ NVC key differentiations สำหรับคนที่ไม่รู้จัก key differentiations มาก่อน เล่าคร่าว ๆ คือของ 2 สิ่งที่เราต้องแยกออกจากกันให้ได้ เพราะด้านซ้ายจะช่วยสร้างความสัมพันธ์ระหว่างสื่อสาร ส่วนด้านขวาจะทำร้ายความสัมพันธ์
สมมติเหตุการณ์ว่าผมกำลังเล่มเกม RoV อยู่ กำลังลงแรงค์เลย แล้วภรรยาผมก็มาบอกว่า…
จั๊วะจ๋า ซักผ้าให้หน่อยนะ นะนะนะนะนะนะ
คำถาม ประโยคที่ภรรยาบอกผมเป็นคำของร้องหรือคำสั่ง?
ในโลกของการสื่อสารเพื่อสานสัมพันธ์ (NVC) ตอบว่ายังไม่รู้ ถ้าอยากรู้ให้ลองปฏิเสธดู
สมมติผมตอบไปว่า “ไม่เอาอ่ะ” แล้วภรรยาก็ตอบกลับมาว่า “ผิด ให้สิทธิ์แก้ตัวอีก 1 ครั้ง” อันนี้น่าจะชัดเจนว่าเป็นคำสั่ง
แต่ถ้าหลังจากผมปฏิเสธ แล้วภรรยาทำเสียงออดอ้อนกว่าเดิมแล้วพูดว่า “น๊าาาาาาาาา” หล่ะ ถือว่าเป็นขอร้องหรือคำสั่ง?
เฉลยก็คือ “คำสั่ง” เพราะในโลกของ NVC เส้นที่แบ่งแยกว่าอะไรเป็นคำขอร้องหรือคำสั่งไม่ได้อยู่ที่น้ำเสียงหรือวิธีการพูด แต่อยู่ที่หลังถูกปฏิเสธ เราเข้าใจไหมว่า ที่ผู้ถูกขอร้องตอบตกลงไม่ได้เพราะเค้าอยากตอบสนองความต้องการอะไรของเค้า
ในโลกของ NVC คำขอร้องเป็นเหมือนของขวัญ เป็นโอกาสที่ผู้ถูกขอจะได้แสดงความรักความเอาใจใส่ด้วยการให้แรงและเวลากับผู้ขออย่างเต็มใจ ผู้ขอแสดงความเปราะบางตอนขอความช่วยเหลือได้อย่างปลอดภัยและไม่ถูกตัดสินจากทั้งตนเองและผู้ช่วยเหลือ พร้อมทั้งเป็นโอกาสสานสัมพันธ์กับผู้ช่วยเหลือให้แข็งแรงขึ้นผ่านการร่วมทุกข์ร่วมสุขกันด้วย
และเพื่อให้ไปถึงจุดนั้น หนึ่งในตัวอย่างของบทสนทนาที่เป็นไปได้ที่จะทำให้ประโยคของภรรยาผมเป็นคำขอร้องคือ
เก๋: จั๊วะจ๋า ซักผ้าให้หน่อยนะ นะนะนะนะนะนะ
จั๊วะ: ไม่เอาอ่ะ
ก: บอกหน่อยได้ป่าว ว่าทำไมไม่อยากซักให้
จ: ลงแรงค์อยู่ เดี๋ยวแพ้
ก: ชั้นไม่รีบ งั้นชนะแล้วซักให้หน่อยได้ป่าว
จ: จัดไป
สรุปแล้ว การทำตามคำขอ ผู้ถูกขอไม่รู้สึกว่าต้องเสียสละความต้องการใด เลยสามารถทำให้ได้ด้วยความเต็มใจ ส่วนคำสั่งผู้ถูกสั่งจำใจทำเพราะต้องเสียสละความต้องการของตัวเองเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ขอ
