จับมือก่อนเริ่ม sprint ทำไม
เวลาผมสอนสกรัม ก่อนที่จะเริ่มสปริ้นท์ ผมมักจะให้ PO และทีมจับมือกัน
การจับมือนี้เป็นสัญญาจากทั้งสองฝ่าย PO สัญญาว่าไม่ว่าสถานการณ์ทางธุรกิจจะผันผวนยังไง PO จะไม่เปลี่ยน requirement แล้ว ในขณะเดียวกันทีมก็สัญญาว่าจะทำอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายของสปรินท์ที่วางแผนไว้
จริง ๆ แล้วการจับมือเป็นเทคนิคช่วยจำเฉย ๆ เหมือนกับเวลาเราเรียนหนังสือแล้วเราก็อยากจะจดไปด้วยทั้ง ๆ ที่คนสอนเค้าก็แจกสไลด์นั่นแหละ เราไม่ได้จดเพราะว่าอยากได้เนื้อหาแต่เพราะเราอยากให้ร่างกายได้ประมวลผลข้อมูลเดียวกันทั้งรูปแบบการฟังและการเขียนเพื่อให้เราจดจำได้นานขึ้น
การจับมือก็ทำให้ commitment แข็งแรงขึ้นในลักษณะเดียวกัน
แล้วทำไมถึงต้องพยายามทำคอมมิทเม้นท์ให้แข็งแรงด้วย?
ถ้าใครที่มีประสบการณ์การทำสกรัมมาซักระยะจะเห็นว่าในทุก ๆ สปริ้นท์มันมีโอกาสสูงมากที่เราจะเจอกับอุปสรรคที่ท้าทาย ไม่แน่ใจเราจะผ่านมันไปได้ไหม
When confronted with a challenge, the committed heart will search for a solution. The undecided heart searches for an escape
ต่อหน้าอุปสรรคที่ท้าทาย หัวใจที่ตัดสินใจแล้วว่าจะไปให้ถึงเป้าหมายจะหาทางแก้ปัญหา ส่วนหัวใจที่ยังไม่ได้ตัดสินใจจะมองหาทางหนี
ในชั่วขณะที่เรากำลังเพียรพยายามเพื่อผ่านอุปสรรคไปนั้น บางครั้งมันเหนื่อยแล้วก็ท้อ กับการพยายามสปริ้นท์แล้วสปริ้นท์เล่า แต่เป้าหมายก็ไม่ใกล้ขึ้นสักที ในสถานการณ์แบบนั้นมันง่ายมากเลยที่เราจะเผลอถามตัวเองว่า ”เราจะทนต่อไปทำไมนะ?”
จากประสบการณ์ผมในสภาวะแบบนั้นห่วงยางที่จะช่วยผมไว้ ไม่ให้จมน้ำไปในห้วงแห่งความสิ้นหวังมีแค่คอมมิทเม้นท์ที่แข็งแรงและภาพของเป้าหมายที่ชัดเจนเท่านั้น
ถ้าใครเคยล้มเหลวน่าจะรู้ดีว่าไม่มีความรู้สึกใดที่ทำให้เรารู้สึกตัวเล็กลงได้มากเท่ากับความล้มเหลวจากเป้าหมายที่เรากำหนดเองอีกแล้ว ขนาดความพ่ายแพ้ที่เกิดจากการแข่งขันกับคนอื่นยังกล้ำกลืนได้ง่ายกว่าเลย
และเพราะแบบนี้แหละ เพราะความเสี่ยงที่มันมีในทุกสปริ้นท์เทียบกับการลงทุนเล็กน้อยเพื่อให้คอมมิทเม้นท์แข็งแรงขึ้น ผมถึงตัดสินใจเลือกที่จะออกแรงเพิ่มอีกนิดเพื่อให้คอมมิทเม้นท์แข็งแรงขึ้นอีกหน่อย
