วิธีการฝึกทักษะ
ก่อนหน้านี้ผมเคยสงสัยฝ่าเวลาเรากำลังฝึกฝน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าแบบไหนที่เรียกว่าพยายาม และแบบไหนที่เรียกว่าฝืนเกินไป
ปรกติผมจะแยกมันด้วยผลลัพธ์ นั่นคือถ้าฝึกเสร็จแล้วไม่บาดเจ็บ ก็เรียกว่าพยายาม แต่ถ้าปรากฏว่าเจ็บ ก็เรียกว่าฝืนเกิน
ปัญหาคือการสรุปแบบนี้เอาไปใช้ประโยชน์ในครั้งถัดไปไม่ได้เลย เพราะคราวหน้าตอนที่กำลังฝึกอยู่และผลลัพธ์ยังไม่ปรากฏ ผมก็แยกไม่ออกว่าความลำบากที่เผชิญอยู่เป็นความฝืนหรือความพยายามอยู่ดี
ประโยชน์ของการออกจาก comfort zone
ที่ผมยอมเสี่ยงบาดเจ็บเพื่อออกนอก comfort zone ตัวเองด้วยความหวังว่าเราจะได้เทคนิคใหม่ ๆ ที่เราไม่เคยจำเป็นต้องใช้ใน comfort zone ของเรามาก่อน
แล้วจะมั่นใจอย่างไรว่าไม่ได้กำลังฝืนอยู่
เอาจริง ๆ ผมไม่รู้หรอกว่าความยากลำบากที่ผมเผชิญตอนฝึกฝนมันฝืนเดินไปไหม แต่แนวทางหนึ่งที่ผมได้จากครูฝึกโยคะคือให้สังเกตลมหายใจตัวเอง ถ้าหายใจติดขัด อึดอัด เริ่มเสียสมาธิจนควบคุมลมหายใจไม่ค่อยได้น่าจะกำลังฝืนเกินไป ร่างกายเรามีขึ้นมีลง อยู่กับปัจจุบันว่าร่างกายเราไหวแค่ไหน สุดขอบที่ลมหายใจเรายังนิ่งนั้นแหละคือขอบเขตความพยายามที่ผมยึดมั่นในช่วงนี้
เครดิต
ขอบคุณดร. กานต์ที่แบ่งปันเรื่อง Deep End Practice ทำให้ผมกล้าก้าวออกมาจาก comfort zone เดิม ๆ เพราะกลัวบาดเจ็บจนมาพบสมดุลย์ใหม่นี้
