หาเรื่องคุยเรื่องเดียวกัน
วันก่อนได้คุยกับเพื่อนที่อยู่อเมริกาชื่ออัม สิ่งหนึ่งที่อัมถามคือช่วงนี้เล่นเกมอะไรอยู่บ้างไหม ก็เลยตอบไปว่าเล่นตามลูกจะได้มีเรื่องคุยกัน
ผมรู้จักอัมมาหลายปีตั้งแต่สมัยที่เราเล่นเกมด้วยกันตอนป.ตรี เคยมีช่วงหนึ่งชีวิตตอนเด็ก ๆ ที่ผมคิดว่า ผมเกิดมาเพื่อเล่นเกม เรียกว่าเอาเกมเป็นเป้าหมายชีวิตเลยทีเดียว ยุคสมัยนี้ที่มีออนไลน์เกมเมอร์หรือ YouTuber เหมือนสมัยนี้ที่ทำให้การเล่นเกมดูเป็นอาชีพที่จริงจังขึ้นมามาก สมัยก่อนในช่วงวัยเด็กของผมนั้น การเอาเกมเป็นเป้าหมายชีวิตดูห่างไกลความเป็นจริงสุด ๆ ไปเลย
นึกย้อนกลับไป ผมก็เล่นเกมมาตลอดนะ ขนาดทำงานแล้ว ก็ยังเล่นเป็นงานอดิเรกช่วงเสาร์ อาทิตย์ สำหรับโปรแกรมเมอร์ที่ชอบแก้ปัญหา ก็คงไม่แปลกที่จะเล่นเกมไปเรื่อย ๆ มาได้หยุดจริง ๆ ก็คือตอนลูกเกิด ช่วงสามเดือนแรกมันวุ่นวายไปหมดอย่าว่าแต่จะหาเวลาเล่นเกมเลย แค่อาบน้ำกับกินข้าวยังไม่มีเวลาเลย
ในขณะเดียวกัน ผมก็จำได้ว่าเป้าหมายชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน ตั้งแต่ตัดสินใจที่จะมีลูก ชีวิตผมก็ไม่ได้มีไว้เล่นเกมอีกต่อไป เพราะผมกับภรรยาเป็นคนตัดสินใจให้ชีวิตน้อย ๆ นี้ถือกำเนิดมา เราก็อยากจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด
วันนี้ที่ลูกโตขึ้นแล้วเกมที่ลูกเล่นก็เปลี่ยนจากเกมเสริมพัฒนาการของเด็ก ๆ เป็นเกมที่ผมก็เล่นเหมือนกัน มันทำให้เห็นว่าผมมาไกลมากเลย
วันนี้เป้าหมายหลักในการเล่นเกมของผมไม่ใช่เผื่อจะเสพจินตนาการของคนสร้างเกมอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นการเล่นเพื่อจะเอาตัวไปอยู่ในบริบทของลูก เราจะได้มีเรื่องคุยกัน
ถึงตรงนี้ก็นึกถึงตอนเป็นสกรัมมาสเตอร์ ผมเองก็พยามเอาตัวเข้าไปอยู่ในบริบทของทีมเพื่อจะได้มีเรื่องคุยกันเช่นกัน เรียกว่าเป็นสเต็ปแรกที่ผมทำตอนไปโค้ชทีมทุกทีมเลยก็ได้
ตอนเรียน class coaching beyond team ปีที่แล้วผมได้เรียนรู้ว่า
ให้สร้างสายสัมพันธ์ก่อนที่จะสื่อสาร – Don Gray
สำหรับผมสายสัมพันธ์เหมือนต้นไม้ต้องการเวลาและความเอาใจใส่ ค่อย ๆ ดูแลไปวันละนิดให้มันงอกงาม ในฐานะคนในครอบครัวคนหนึ่ง จิตใจผมจะมั่นคงได้ ก็เพราะสายสัมพันธ์ของผมกับแต่ละคนในครอบครัวแข็งแรง ส่วนในฐานะสกรัมมาสเตอร์ ก็จะเป็นสายสัมพันธ์ของผมกับสมาชิกของทีมแต่ละคน
