เราเป็นคนที่ไร้ความสามารถจริง ๆ นะหรอ
หลังจากที่ได้อ่านหนังสือ “ผ่อนคลายกับชีวิตบ้าง แล้วจะชอบตัวเองมากขึ้น” เราเหมือนได้ปลดล็อค อะไรหลาย ๆ อย่างในตัวเอง ไว้จะมาเล่าเรื่อย ๆ ถ้าเป็นไปได้
ไม่แน่ใจว่าคนที่เข้ามาอ่าน เคยรู้สึกไหมว่า
- เราเป็นคนที่ไม่เห็นจะเก่งเลย เทียบกับคนนั้นคนนี้แล้ว แม้จะมีคนที่ชมว่าเราเก่งก็ตาม
- เราจะทำมันได้จริงหรอ ทำไมเขามาให้เราทำงานยาก ๆ แบบนี้
- ทำไมเราถึงทำผิดพลาดกับเรื่องแค่นี้ แล้วก็โทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เราเคยถามตัวเองกันไหมว่าทำไมเราถึงคิดแบบนั้นนะ?
เราจะมาเล่า 3 เหตุผลหลัก ๆ ที่เราคิดว่าน่าจะเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้เราเป็นคนที่รู้สึกว่าไม่เก่ง จากหนังสือเล่มนี้กัน
1. การนำเอาความผิดพลาดออกจากหัวไม่ได้
คนประเภทนี้ รวมถึงเราด้วย หลาย ๆ ครั้งที่ทำผิดพลาดนั้นก่อนที่เราจะโทษใคร เรามักจะโทษตัวเองก่อน และจะรู้สึกผิดหนักมาก
ทำไมทำไม่ได้นะ / เรื่องง่าย ๆ แค่นี้เอง / คนอื่นยังทำได้เลย
สาเหตุเกิดจากการที่เรายึดติดกับคำ 3 คำมากเกินไป ได้แก่ “ควรทำ” “ต้องทำ” และ “ควรเป็น” จนทำให้เป็นสิ่งที่มัดตัวเราไม่ให้มีพื้นที่ในความผิดพลาดใด ๆ สิ่งนี้มาจากประสบการณ์ที่เราพบเจอตั้งแต่เด็ก
2. เผลอโทษตัวเองเป็นประจำ
ต่อจากข้อแรกหลังจากที่เรารู้แล้วว่าเราผิดพลาด เราก็จะโทษตัวเองซึ่งดูผิวเผิน ก็เป็นข้อที่ดี ทำผิดแล้วรู้สึกสำนึก
แต่ในกรณีที่มากเกินไปจาก 3 คำข้างต้น ทำให้เราจมติดอยู่กับที่ แล้วก็จะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เรื่องเลย ไม่เก่งแบบพี่คนนั้น เอาตัวเองไปเปรียบเทียบอื่นอีก
3. เผลอเปรียบเทียบคนอื่น
ว่าจะไม่เปรียบเทียบแล้วเชียว แต่ทำไมสมองไม่ยอมเชื่อฟังกันเลย เพราะสมองของมนุษย์มีกลไลในการเปรียบเทียบแบบอัติโนมัติ เมื่อเห็นสิ่ง 2 สิ่งอยู่ด้วยกัน
โดยวิธีการที่สมองทำการคิดคือ “สิ่งที่ทำได้” และ “สิ่งที่ทำไม่ได้” ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาจะมีแค่แพ้ กับชนะ
ผลแพ้ชนะนั้นไม่ยั่งยืน เราอาจจะชนะคนนี้ แต่แพ้ให้กับอีกคน
แล้วเราจะรับมือได้ยังไงหน่ะหรอ? ผมจะเล่า 2 วิธีระหว่างในหนังสือ [1] และสิ่งที่ผมทำมันแล้วคิดว่าดีกับตัวเอง [2] อ่ะนะ
ถ้าเป็นเรื่องของความรู้สึกผิด และการโทษตัวเอง
- ลองให้คะแนนกับความผิดพลาดครั้งนี้ดู และพยายามเพิ่มมิติมุมมองของความผิดพลาดให้กว้างขึ้น พยายามหาสิ่งที่จะช่วยให้เราไม่ผิดพลาดในครั้งหน้า เพื่อให้คะแนนของความผิดพลาดลดลง
- เราพยายามเข้าใจความเป็นมนุษย์มากขึ้น มนุษย์ไม่ Perfect มนุษย์สามารถผิดพลาดได้ เราค่อย ๆ แก้ปัญหากันไปทีละเรื่องนะ
ในเรื่องของการเปรียบเทียบคนอื่น
- ใช้การ Roleplay เป็นคนอื่นมองเข้ามาในตัวเรา เช่น เป็นเพื่อน พี่ แฟน ว่าจริง ๆ เราก็เก่งเหมือนกันนะ หรือปลอบโยนจิตใจตัวเอง
- เราใช้วิธีพยายามชื่นชมตัวเอง แม้จะเป็น Case เล็ก ๆ ในแต่ละวัน วันนี้เราทำอะไรได้ดีบ้าง อะไรที่ทำได้ไม่ดีมีวิธีอื่นที่เราทำได้อีกไหม เพื่อให้เราไม่จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แต่เราแค่อยากดีขึ้น หรือเก่งขึ้นวันละนิดวันละหน่อยก็พอ
เราไม่ใช่คนที่ Perfect หรืออะไรขนาดนั้น แต่ก็เป็นคน ๆ นึงที่พยายามเข้าใจตัวเอง เพราะบางความรู้สึกเราก็ไม่ได้ชอบมัน
หวังว่าวิธีที่เราบอกไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่เราทำ หรือในหนังสือแนะนำจะเป็นประโยชน์นะ 😊
