ไม่ชอบมัน
เคยเจอใครสักคนแล้วรู้สึกไม่ชอบบ้างไหม?
ถ้าคุณไม่ได้เป็นยูนิคอร์นที่พึ่งออกมาจากทุ่งลาเวนเดอร์ ก็น่าจะเคยไม่ชอบหน้าใครบ้างสักคนสองคนแหละ
หลาย ๆ ครั้งการไม่ชอบหน้ากันมันเป็นความรู้สึกฝ่ายเดียว
เพราะอะไร?
สาเหตุนึงที่เป็นไปได้ คือ เรากำลังถูกท้าทาย confort zone
การท้าทาย confort zone เป็นยังไงได้บ้าง?
อย่างแรก คือ แนวคิดของเค้า กับของเราแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เราไม่รู้เลยว่า เค้าคิดเป็นเหตุเป็นผลในลักษณะนั้นได้อย่างไร!
อย่างที่สอง คือ เค้าถามโน่นถามนี่เรา …แล้วเราตอบไม่ได้
เราอึดอัด ถูกท้าทาย ฉุน
ถ้าเราหยุดคิดสักนิด ขอให้ถามตัวเองสักคำ ว่า…
เราหงุดหงิด เพราะ “เค้าถาม”
หรือ หงุดหงิดเพราะว่า เค้าถาม แล้ว “เราเบือกตอบไม่ได้…”
คือ บางที เราหงุดหงิดเพราะถูกท้าทาย แล้วพ่ายแพ้…
หงุดหงิด เพราะเราเองยังไม่ชอบคำตอบของตัวเอง
หงุดหงิด เพราะพอตอบไม่ได้แล้วเราไม่เท่ ไม่คูล
หงุดหงิด เพราะไอ้คนนั้น มันทำให้เราดูเจ๋งน้อยลง แสรด
ซึ่ง… เป็นเรื่องที่ยอมรับได้
เราไม่ชอบหน้ามันได้ แต่อย่าพึ่งไปด่ามัน
กลับไปหาคำตอบของตัวเองก่อน… หลังจากนั้นเราจะพบว่า เออ เราสามารถเลิก “ไม่ชอบหน้ามัน” ได้ไปเองอ่ะ (โดยที่มันอาจจะยังกวนตีนเหมือนเดิม เนี่ยแหละ)
ความเจ็บใจ เป็นแรงขับเคลื่อนที่ดี
จงใช้มันอย่างฉลาด เพื่อผลักดันให้ตัวเองก้าวไปข้างหน้า
ไอ้___ นั่นอาจจะกลายเป็นเพื่อนที่ดีของเราในอนาคต
คนที่กล้าท้าทายคุณ บางทีเขาเป็นมิตรแท้…
