การพบจิตแพทย์ = ความอัปยศ ?!

ในยุคที่หลายๆสื่อและคนยุคใหม่เริ่มเปิดใจคุยกันเรื่องสุขภาพจิตมากขึ้น ทำไมยังมีคนที่มองว่าการพบจิตแพทย์ = เป็นคนบ้า/คนโรคจิตอยู่ ?
.
ซึ่ง ! มันคือความคิดที่มี Stigma
หมายถึง การที่รู้สึกว่าการมีปัญหาด้านสุขภาพจิต คือความอัปยศ ความอับอาย และตราบาปของชีวิต
.
เหตุผลที่ Stigma ยังอยู่ในสังคมเราอาจจะมาจากสองความคิดหลักๆคือ
.
ความคิดที่ 1: คนที่ไปหาจิตแพทย์เป็นบ้า อ่อนแอ ไม่สู้คน เพราะบางคนอาจจะยังไม่เข้าใจว่าความจริงแล้ว โรคทางจิตเวชมีหลายประเภท เคสที่บ้าหรือเป็นโรคจิตจริงๆถือว่ามีน้อยมากๆเมื่อเทียบกับ เคสโรคเครียด ซึมเศร้า กังวล และยังไม่เข้าใจว่า ภาวะเหล่านี้ #เกิดขึ้นกับใครก็ได้
.
ย้ำ ว่า ใคร ก็ ได้ ! และมันก็ปกติที่จะรู้สึกแบบนั้นเป็นครั้งเป็นคราว
.
ความคิดที่ 2: กลัวหรือแคร์ ความคิดของคนประเภทที่หนึ่ง จนไม่อยากพบจิตแพทย์ เพราะไม่อยาก “ถูกมอง” ว่าเป็นคนอ่อนแอ และไม่อยาก “ยอมรับ” ว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือด้านจิตใจ
.
ในที่สุด สองความคิดนี้ก็อาจจะอยู่ในคนเดียวกันนะ ซึ่งเห็นได้จากการที่ พอมีคนมาแนะนำให้พบหมอ กลับมองว่าเป็นคำกล่าวหา เหยียดหยาม และอาจจะต่อต้านโดยการบอกว่า แต่เราไม่ได้ “บ้า” ซะหน่อย / เราไม่ได้ “จิต” นะ
.
#ความจริงของการพบจิตแพทย์
คนที่มาปรึกษาจิตแพทย์บางคนไม่ได้เป็นโรคอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตที่ทำให้ไม่สบายใจ จนต้องการให้คนมาช่วยจัดการความคิดและความรู้สึก
.
#มุมมองจากนักเขียน
เรามองว่าคนที่ไปหาจิตแพทย์ ห่างไกลจากคำว่าอ่อนแอมาก เพราะมันเป็นการบอกว่าคุณก็แข็งแรงพอที่อยากจะสู้เพื่อตัวเอง และเริ่มตระหนักว่า จะต้องหาทางออกหรือวิธีแก้ให้ตัวเองดีขึ้นไม่ว่าจากอะไรก็ตาม
.
มันน่าเศร้าที่ คนเรากลับแคร์ในสิ่งที่คนอื่นจะคิดยังไงกับตัวเองมากกว่าห่วงสุขภาพใจตัวเอง ซึ่งถ้าเรายังเปลี่ยนคนที่มีความคิดประเภทแรกไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร อยู่ที่ว่าเราจะยอมรับตัวเองได้มั้ย มากกว่า
.
เพราะฉะนั้นแทนจะห่วงว่าคนอื่นคิดยังไง
ลองคิดดีๆว่าเราอยู่เพื่อให้คนอื่นพอใจหรืออยู่ให้ตัวเองมีความสุขกันแน่
.
สรุปคือ คนที่พบจิตแพทย์ก็เป็นมนุษย์คนนึงที่มีความรู้สึก และมันเป็นเรื่องที่ปกติมากๆ
/จบ