CREATIVE CLASS 2020: ARNE DE LOORE

Begin dit jaar lanceerden we de oproep voor Creative Class. De inzet? Een maand lang bij ons op de vloer komen werken.
Heel wat getalenteerde digitale juniors stuurden de zotste creaties in rond het thema ‘De eerste keer’, maar slechts drie hadden prijs. Zij komen deze zomer ervaring opdoen bij het Creative Lab en OpenVRT waarbij ze ons zullen verbazen met hun digitale craziness.

Eindelijk is het zover en kunnen we hen aan jullie voorstellen:
Meet onze Creative Class of 2020!

ARNE DE LOORE

Wie is Arne?
Arne De Loore, een 22-jarige man met de geest van een bejaarde vrouw.Of: Arne weet het eigenlijk ook allemaal niet.

(Deze kan ook, maar is misschien iets te donker: Arne doet iets met woorden en drinkt zijn thee even bitter als zijn ziel.)

Wie is je grote voorbeeld?
Ik heb niet meteen een voorbeeld, maar als ik iemand moet kiezen: mijn mama.

Welk soort project wil je doodgraag realiseren in de toekomst?
Drie December, een tv-reeks. Of het prentenboek dat ik aan het maken ben met een vriendin.

Wat is je ultieme droomjob?
Series bedenken en schrijven voor HBO.

Met welke creatieve held zou jij één dag van leven willen wisselen?
Ik zou met zovelen willen wisselen. Met Rébecca Dautremer omdat die kan tekenen en dat wil ik ook kunnen. Met David Lowery, gewoon om eens te voelen hoe het is om geniaal te zijn. Met Roger Deakins, om eindelijk te begrijpen hoe een camera werkt. Met Shakespeare, ik denk dat dat wel voor zich spreekt. Zo kan ik nog even doorgaan…

Welke digitale tool of platform zou je nooit meer kunnen missen en waarom?
Instagram. Nu moet ik nooit meer buiten komen en toch geen enkel feest of optreden missen. (En ook wel omdat het gewoon een online versie is van op café naar mensen zitten kijken. En als we eerlijk zijn, wie doet dat nu niet graag…)

Waar pronk je graag mee?
Dat ik dt-fouten kan horen en dat ik mijn dode planten (die ik eerst zelf heb laten sterven) terug tot leven heb gewekt.

Kan je je werk in 3 zinnen omschrijven?
Een docent zei eens dat mijn werk vooral gaat over de stilte, over wat er niet gezegd wordt maar wel gezegd zou moeten worden. Daar kan ik me wel in vinden.