De 20 van 2020: Jaan Stevens & Michiel Venmans

Published in

OpenVRT

4 min readFeb 24, 2020

Sinds ze elkaar vonden in hun passie voor muziek en Dr. Oetker Pizza, werkten Jaan Stevens en Michiel Venmans samen aan muziek- en concertvideo’s voor namen zoals Eefje De Visser, IBE, Portland en blackwave. Het gaat snel voor deze kerels, zeer snel. Naast heel wat nieuwe muziekprojecten, staan er ook een documentaire en kortfilm op de planning.

Waar hebben jullie elkaar ontmoet en hoe zijn jullie beginnen samenwerken?

J: We begonnen beide in 2014 aan het eerste jaar op het RITCS. In het derde jaar koos Michiel voor fictie en ik voor documentaire. We zaten toen beide op kot in Brussel. Pas vanaf dan begonnen we meer af te spreken en ontdekten we onze gemeenschappelijke passies: muziek en Dr. Oetker-pizza. Ons eerste wapenfeit was een vlog-parodie waarin we als Mike & Jane het management van Kraantje Pappie en Blanche opbelden om te vragen of we hun muziek in onze vlog mochten gebruiken.

M: Het jaar voor mijn masterperiode ben ik begonnen mijn toen nog kleine regieportfolio naar allerlei artiesten te sturen die ik boeiend vond. Elke dag een 5-tal mails gedurende een maand. Uiteindelijk leverde dat enkele opdrachten voor Willem Ardui en blackwave op. Na enkele café avonden besloten Jaan en ik hier samen aan te werken.

Hebben jullie een duidelijke taakverdeling?

J: Onze taakverdeling is niet ontstaan door de richting waaruit we afkomstig zijn, maar is eerder bepaald door onze verschillende karakters. Michiel is van nature erg creatief, nonchalant, spontaan, impulsief en een beetje gestoord. Uit Michiels experimenten komen vaak echt goede vondsten of nieuwigheden die ons fris houden. Daarnaast ben ik er met een meer gecontroleerde, doordachte aanpak die onze wilde ideeën aan de productionele en technische haalbaarheid toetst. Ik probeer in alle fases van het proces het overzicht te bewaren, duidelijkheid in communicatie, doordachte beeldvoering en rust creëren in de montage. Uiteraard is er daarin ook vaak overlap.

Wat maakt voor jullie een goede videoclip?

J: Trouw blijven aan je eigen karakteristieken, ze niet proberen verbergen achter een waas van spektakel of schijnvertoningen. De beste manier om je karakteristieken te omarmen is met humor, jezelf als artiest niet te serieus nemen. Dat lijkt een kwetsbare positie, maar daarin schuilt vaak de authenticiteit en dus ook stabiliteit.

M: Een goede videoclip is er voor mij één waarbij je de beelden terugziet in je hoofd bij het opzetten van de song. Als je scènes en visuals automatisch begint te linken aan de tekst, ritme of melodie. Ik houd van artiesten die onvoorwaardelijk zichzelf durven zijn, en zeker als dat lukt in de creatie van een alter ego. Er moet spelplezier vanaf druipen in elk aspect van de artiest.

Wat is het beste dat jullie is overkomen sinds jullie start als filmmakers?

M: Het vinden van gelijkdenkenden. Het vertrouwen krijgen van onbekenden om iets te maken zoals ik het wil, carte blanche.

J: Huilen bij de vertoning van mijn masterfilm For Eunice in Antwerpen. Niet door de film, maar door de aanwezigheid van de personages uit de documentaire en een overweldigende hoeveelheid aan familie en vrienden die me steunen. Het gevoel dat je iets gemaakt hebt dat waardevol is voor meer mensen dan enkel jezelf.

Wat is de volgende stap?

J: De komende jaren zal ik deeltijds werken aan de film die ik door de financiële steun van de VAF-wildcard kan maken. Het research-proces zal de komende weken op gang komen.

M: Het afmaken van mijn master kortfilm in de nabije toekomst. Wat er daarna volgt zie ik wel, er komt wel iets en zo niet ga ik wel op zoek.

J: In de muziekwereld willen we graag stappen zetten op productioneel vlak. Door iets grotere budgetten en wat meer tijd zouden we onszelf kunnen uitdagen om doordachter en technischer te werk te gaan, verder ook meer mensen in onze projecten kunnen betrekken die elk erg talentvol zijn in hun vakgebied.

Wat zouden jullie graag ooit nog maken?

J: Op lange termijn zou ik graag beide passies eens combineren in een muziekdocumentaire, maar daar heb ikzelf en de bands rondom mij nog niet de maturiteit en ervaring voor. De muziekdocumentaire die de complexiteit van ‘artiest zijn’ het best omvat is Cobain — Montage Of Heck.

M: Persoonlijk zou ik graag eens een parfumcampagne uitwerken met videoreclames gebaseerd op nummers van Tom Waits, Leonard Cohen, Serge Gainsbourg of Marlene Dietrich. Liefst met een decadent en exuberant budget. Maar daar moet ik ons portfolio nog wat voor rondmailen.

J: We mogen groot dromen, maar moeten beseffen dat we geen stappen mogen overslaan. Ik denk dat we met onze droomklanten moeten meegroeien, het kan dus goed zijn dat we deze al hebben ontmoet.