De 20 van 2020: Louise Daneels
Herinnerdingen, ‘t is een ding. Louise Daneels begon met illustratie maar eindigde bij keramiek. Volgens haar zijn de twee ‘a match made in heaven’. Ze blaast leven in simpele en alledaagse objecten om zo haar favoriete jeugdherinneringen vast te houden. We doken even mee haar atelier in!
Hoe ben je van illustratie in de wereld van keramiek beland?
Tijdens mijn jaren in illustratie voelde ik dat ik me creatief nog niet helemaal had kunnen ontplooien. Het was pas in mijn masterjaar dat ik volledig mijn ei kwijt kon. We kregen volledige vrijheid en ik kon maken wat ik wou. Dat was de start van mijn ‘Herinnerdingen’.
Ik ben altijd bezig geweest met herinneringen en hoe je ze kan bewaren. Er zijn zo veel verschillende manieren om dit te doen: een dagboek bijhouden, foto’s nemen,… Het zette mij aan het denken. Waarom kan ik die herinneringen niet gewoon in een object gieten? Toen heb ik een selectie gemaakt van allemaal objecten die voor mij een bepaalde herinnering opriepen. Heel absurde, simpele dingen zoals bijvoorbeeld een flesje Dreft, een blikje Cécémel of La Vache Qui Rit.
En dat was het begin van jouw passie voor keramiek?
Klopt. Maar dat neemt mijn passie voor illustratie niet weg. Mijn projecten in keramiek staan niet los van illustratie, integendeel. Ik zie mijn objecten als 3D illustraties, alleen heb ik pen en papier ingeruild voor een nieuw medium: klei. Een nieuw medium brengt ook heel nieuw creatief proces op gang. Je moet rekening houden met heel andere dingen: de materie, oventemperaturen, glazuren,… Het is een fragiel en ingewikkeld proces waar er veel fout kan lopen, maar dat maakt het net zo interessant. Ik ben wel een beetje een pietje precies dus ik kon me erin verdiepen en in verliezen.
Wat is het beste dat jou al is overkomen sinds de start van je herinnerdingen?
Op een of andere manier trad er bij het tentoonstellen van de objecten heel automatisch een geheugenspel op. Mensen die ernaar keken begonnen hun eigen herinneringen en ervaringen met de objecten te vertellen. Dat vond ik iets super leuk. Ik vertelde niet enkel mijn persoonlijk verhaal, maar ook dat van anderen. De objecten nodigen uit om aan te raken en dichterbij te kijken. Nu krijg ik vaak aanvragen van mensen om objecten te makfen die voor hen speciaal zijn. Het is bijna een eerbetoon aan de herinnering die ze willen vasthouden, letterlijk en figuurlijk.
Waar werk je momenteel aan?
Ik werk nu aan een specifieke collectie voor een museum in Londen, waar ik volgende week naartoe ga. Ze hebben een selectie gemaakt van 15 typische Britse objecten die mensen, als ze terugkeren naar hun land van origine, zouden missen. Ze gaan bijna de oven in!
Glas is iets waar ik ook recent mee ben gestart. Het sprak mij in het begin totaal niet aan, maar nu ik er meer mee bezig ben, denk ik wel dat het een passie zou kunnen worden. Het is wel een dure en minder toegankelijke passie (lacht). Maar investeringen zijn belangrijk om te kunnen evolueren, dus dat vind ik niet erg. Mijn oventje bijvoorbeeld zal ook nog 20 jaar meegaan. Ik ben heel tevreden met mijn atelier. Vroeger was het mijn ‘was- en rommelkot’, maar op een bepaald moment wou ik mijn eigen plekje. Want zo werk ik nog steeds het beste: in volledige stilte.
Wat brengt de toekomst voor jou?
Mezelf blijven uitdagen. Ik ga niet de rest van mijn leven herinneringen blijven maken. Ik ben me ervan bewust dat dit niet kan blijven duren. Als kunstenaar moet je kritisch blijven voor jezelf en jezelf blijven vernieuwen. Galerijen vragen ook vaak exclusiviteit, om iets te maken dat alleen voor hen is. Dat is de perfecte uitdaging om het creatief proces terug van nul te laten beginnen. Maar op korte termijn moet ik eerst nog mijn studies afmaken natuurlijk!
Welke raad zou je aan andere beginnende creatievelingen geven?
Als ik één advies zou kunnen geven is: pak uit met je werk. Veel mensen zijn onzeker over het werk dat ze maken, omdat het in hun ogen nog niet perfect is. Maar er is zo’n breed publiek op de wereld en voor alles is er wel iemand die jouw werk cool zal vinden. Maar als je het nooit toont, zal niemand het ooit geweten hebben.
Naast de vele nadelen, kan sociale media ook voordelen hebben: je krijgt feedback van een heel brede waaier aan mensen. Soms is die feedback oppervlakkig, maar soms zit er iets tussen waar je echt mee verder kan. Laat je werk zien. Praat met mensen. Wie weet geven zij ooit jouw naam door aan iemand anders en gaat de bal aan het rollen.
Louise komt spreken op ons event #Talks at firma op 25 april! Wil je haar talk niet missen? Haast je dan naar onze Facebookpagina voor meer info!
Wil je meer zien van Louise’s werk? Bekijk het op:
https://louisedaneels.tumblr.com, @louisedaneels en @openvrt
