Frederike Migom
Scenarist, regisseur en actrice
Ze heeft geacteerd, maakt videoclips, kortfilms en documentaires, maar haar allergrootste droom was het maken van een langspeelfilm. Deze zomer was het eindelijk zover en draaide Frederike Migom “Binti”, haar eerste langspeler. Terwijl wij met veel ongeduld op het eindresultaat wachten, deed Frederike nog even haar creatief proces uit de doeken voor ons en gaf ze ook nog bergen goede raad mee.
“De belangrijkste stap in het maken van films is het omzetten van dromen in daden.”
Procrastinatie, oftewel het beestje dat uitstelgedrag heet: we kennen het allemaal en het heeft ons ongetwijfeld allemaal al wel eens bezocht. Je kent het wel, koffies gaan drinken in leuke barretjes om zo inspiratie op te doen voor je volgende project. Dit fenomeen is ook Frederike niet vreemd, en het hoeft niet per sé iets slechts te zijn. Je kan veel opsteken van de gesprekken die je voert en opvangt op café. Je mag het alleen niet daar bij laten.
“Een idee hebben in je hoofd, is de allergemakkelijkste stap. Het effectief omzetten van die ideeën naar iets concreets of beginnen schrijven is de moeilijkste.”
Hoewel ze ideeën genoeg had, heeft het jaren geduurd voor Frederike haar eerste film maakte. In tussentijd verdiende ze haar boterham met honderd-en-één jobs in de filmindustrie, van productie-assistentie tot castings. En de ideeën in haar hoofd bleven groeien.
“Uiteindelijk was een vriend het zo beu dat ik zoveel praatte
over allerhande ideeën die ik had, dat hij op een gegeven moment tegen mij zei: ‘Ik ga nu eten bij mijn moeder en als ik terugkom wil ik een eerste versie kunnen lezen.’’’
Na een kleine paniekaanval ging Frederike aan het werk. Toen die vriend terugkwam, lag de eerste versie klaar. Was die goed? Nee. Is die beter geworden? Ja!
“Het is heel belangrijk dat je al die ideeën die je hebt, deelt. Als je niet durft buiten te komen met wat je hebt geschreven, omdat je denkt dat het slecht is, dan ga je er ook nergens mee komen. Ik geloof in een creatief proces dat langzaam kan gaan. Je moet niet direct iets maken dat direct goed zit. Je moet het gewoon doen en dan kan het nog groeien.”
“Malakim” is de eerste film die Frederike maakte na haar filmstudies.
“Ik was toen echt heel gefocust op het maken van die eerste film. En ik durf ook toegeven dat het zoeken naar inhoud pas later is gekomen.”
Niet dat “Malakim” een film zonder verhaal is uiteraard! Maar zoals dat soms loopt met een eerste film, ligt het verhaal ervan minder in dezelfde lijn als haar andere films.
Een belangrijke les die Frederike voor zichzelf over de jaren heen geleerd heeft, is dat het belangrijkste element in film, of het nu om een kortfilm of een langspeler gaat, het verhaal is.
“Ze zeggen vaak dat je moet schrijven over wat je kent. Op een gegeven moment merkte ik alleen dat dit voor mij net beperkend werkte. Film maken is voor mij een manier om de wereld te begrijpen, of alleszins toch een zoektocht naar begrijpen hoe de wereld of mensen in elkaar zitten. Het werd voor mij dan ook hoe langer hoe interessanter om buiten mijn leefwereld te treden en mijn comfortzone te doorbreken.”
“Ik geloof dat een verhaal dat zich niet afspeelt in je eigen leefwereld nog altijd kan gelinkt zijn aan je eigen ervaringen.”
Frederike merkte gaandeweg dat wat zij kent alleen niet genoeg is voor haar. Ze begon zich open te stellen naar verhalen van buitenaf en botste zo onder andere op inspiratie voor haar kortfilm “Nkosi Coiffure”. De film gaat over een vrouw die na een ruzie met haar lief een kapsalon in Matongé binnenstapt en heel haar leven in vraag stelt door te praten met die vrouwen in dat kapsalon.
“Dit verhaal is er gekomen door een vriendschap tussen mijn moeder en een Senegalese vrouw. Die twee hebben een hele bijzondere manier van communiceren en elkaar te begrijpen, ondanks dat ze zo verschillend zijn qua gewoonte, qua cultuur, qua interesses, …. Ik vond hun vriendschap zo fascinerend dat ik daar iets rond wou doen.”
“Ik heb een hele grote honger naar te willen weten wat er zich afspeelt in de rest van de wereld en film is echt het dankbaarste medium om dat te ontdekken.”
Maar het is niet zo simpel als je zou denken, de wereld ontdekken via film. Frederike leerde hoe belangrijk het is om de community waarin je je begeeft of waar je een verhaal over wil vertellen, in alle eerlijkheid te benaderen. Enkel op die manier overstijg je de rol van een buitenstaander die ‘er eens iets over zal vertellen’, en kunnen jij en je werk een doorgeefluik zijn.
“Ik weet nog dat ik dapper op mijn fiets stapte en dacht: ‘Ik ga naar Matongé, ik ga alle kapsalons binnenstappen, iemand zoeken bij wie ik die film kan maken en die gaan dat allemaal geweldig vinden’. En dat heb ik ook echt gedaan, alleen hadden al die mensen in die kapsalons zoiets van: ‘Wie ben jij? Als je wil kan ik extensions zetten, maar je film, die interesseert mij niet.’
Ik ben toen letterlijk huilend terug naar huis gefietst, terwijl ik mij afvroeg waar ik mee bezig was. In diezelfde periode zag ik een toneelstuk van een Congolese auteur. Ik ben met hem beginnen praten en had uiteindelijk via hem a way in.”
De afgelopen jaren maakte Frederike nog andere kortfilms, videoclips (onder ander voor Zwangere Guy) en een documentaire “Si-G”. Si-G droomt ervan om een beroemde rapster te worden, maar omdat ze het moeilijk heeft op school, geloof ze niet dat haar droom ooit werkelijkheid zal worden. Zwangere Guy (aka Omar-G) gelooft echter in Si-G’s talent en helpt haar om haar droom waar te maken.
“De documentaire is en cours de route tot stand gekomen toen Si-G aan het werk was met Zwangere Guy. Ik voel me ook nog steeds heel zelfbewust over de beelden, omdat ik alles zelf gefilmd heb. Maar wanneer we de reacties zien van de leerlingen in de scholen waar we de documentaire projecteren, merk ik dat het verhaal soms het puur visuele kan overstijgen. Niet dat het visuele aspect onbelangrijk is, uiteraard. Maar dat dit kan, is wel een heel interessant gegeven voor mij.”
Wie nieuwsgierig is naar nieuw werk van Frederike, moet zijn/haar ogen open houden voor “Binti”, Frederikes eerste langspeelfilm die ze deze zomer draaide. Binti gaat over een 11-jarig meisje Congolees meisje dat in België opgegroeid is en YouTube’er wil worden. Alleen wordt ze het land uitgezet met haar vader. Ze ontmoet Elias, een 11-jarige jongen wiens vader met een andere vrouw in Brazilië is gaan wonen. Binti krijgt het een geniaal idee om haar vader aan de moeder van Elias te koppelen. Ze gelooft dat ze op die manier in het land gaat kunnen blijven en zo haar droom als YouTube’er zal kunnen waarmaken.
“Hier komt alles dan een beetje samen, onbewust, maar zo loopt dat dan. “Nkosi Coiffure”, omdat ik Congo als element in de film heb gestoken en geprobeerd heb om de cultuur er in te steken zonder die mij proberen eigen te maken. En “Si-G” omdat Binti een heel uitgesproken droom heeft die ze wil waarmaken, maar ook het kinderstandpunt waaruit het verhaal verteld wordt en waar ik in de loop van de jaren in geïnteresseerd ben geraakt.
We hebben vier jaar aan het verhaal geschreven en zelfs nog twee weken voor we begonnen met draaien tien bladzijden uit het scenario moeten knippen, wat echt de hel is. Maar het werken met kinderen was zalig!”
We want more!
Wil je meer weten over Frederike Migom? Of kan je net zoals wij niet wachten tot de release van “Binti”? Check dan zeker Frederikes website, Facebook en Instagram!
Wil je onze volgende OpenVRT #talks niet missen? Schrijf je dan zeker in op onze nieuwsbrief en kom zo als eerste te weten waar en wanneer ons volgende event plaatsvindt.
