Incels en de black pill: de rabbit hole van vrouwenhaat gaat diep
Het internet is een wonderlijke plek waar gelijkgestemde zielen elkaar vinden in een veilige omgeving. Het is ook een echokamer waar de meest extreme meningen elkaar versterken. Vandaag leid ik jullie rond in de verwrongen wereld van de incels.
Incels is een samentrekking van involuntary celibates — ‘onvrijwillige celibatairen’. Het zijn bijna altijd mannen. Ze zijn meestal nog maagd. De mannen in kwestie hebben een laag zelfbeeld, ze vinden zichzelf te lelijk om een romantische partner te vinden. Vandaar ‘onvrijwillig celibaat.’ Ze treffen elkaar op het internet op fora als Reddit en incels.me.
Je zou denken: “Nou, wat leuk dat ze zich verenigen op het internet om elkaar een hart onder de riem te steken! Prima!” De incels zijn echter behoorlijk boos. Boos op de wereld, en op vrouwen in het bijzonder.
De incels hebben een eigen taaltje ontwikkeld. Chad’s zijn de archetype macho’s met aan elke vinger een vrouw. Het gemak waarmee deze alfa-mannen vrouwen binnenrijven wekt afgunst onder de incels.
Hoewel verachtelijk zijn de Chad’s niet de echte schuldigen. Dat zijn de vrouwen. Het uitgangspunt van de incels is dat vrouwen oppervlakkig zijn en enkel uit op looks en/of geld. Daardoor blijven de incels noodgedwongen single.
De vrouwen worden onderverdeeld in twee categorieën: de Stacy’s en de Becky’s. Stacy’s zijn knappe alfa-vrouwen, het vrouwelijke equivalent van de Chad’s. Becky’s zijn minder knappe vrouwen die eigenlijk met de incels zouden moeten daten maar in de plaats daarvan voor de Chads gaan.
Vrouwen die meerdere seksuele partners hebben gehad worden door deze club ‘roasties’ genoemd omdat hun schaamlippen door veelvuldige seks op ‘roast beef’ (rosbief) zouden zijn gaan lijken.
De incels zijn de meest extreme veruitwendiging van de manosphere — een los netwerk van duizenden blogs en fora voor mannen. Een centraal geloof in de manosphere: de achteruitgang van de traditionele mannelijkheid is de schuld van het feminisme. Door de seksuele revolutie zijn vrouwen sletten geworden. Daten is als gevolg van de bevrijding van de vrouw een wreed, Darwiniaans selectieproces geworden. De vuistregel: 80% van de vrouwen verlangt naar de top 20% van aantrekkelijke mannen.
Nieuwe rechtse evangelisten als Jordan Peterson zijn binnen de manosphere ook heel populair. Volgens deze conservatieve denker moet de traditionele mannelijkheid in ere hersteld worden. Hij roept jonge mannen op in zijn bestseller ‘12 Rules for Life’ meer orde en discipline in hun leven te brengen. Start met opruimen van je kamer zegt die. Blijkbaar horen veel jonge mannen liever van een hoogleraar uit Canada dat ze hun kamer moeten opruimen in plaats van hun eigen moeder.
Prominent in de manosphere is het begrip ‘red pill’, een referentie naar de veelvuldig geparodieerde scène uit de Matrix. De blauwe pil is het respecteren van vrouwen en andere feministische denkbeelden. Neem de rode pil en je doorziet het hele spelletje. Werk aan je looks (‘looksmaxxing’) of je status (‘statusmaxxing’) of je rijkdom (‘moneymaxxing’) en de vrouwen komen als vanzelf naar je toe.
De rabbit hole van vrouwenhaat gaat echter behoorlijk diep. De grenzen tussen de verschillende groeperingen in de manosphere zijn fluïde. Veel incels zijn gestart op een red pill forum, op zoek naar advies over hoe ze vrouwen moeten versieren. Als ze ook daar geen succes mee hebben worden ze nog bozer en dalen ze verder de ladder af naar de incels.
Incels zien naast de rode en zwarte pil nog een 3e keuze: de zwarte pil. Als je de zwarte pil neemt kom je tot het besef dat looks uiteindelijk alles bepalen en je daar niets aan kan veranderen. Een extreem voorbeeld van biologisch determinisme. Je mag nog zo je best doen, als je lelijk bent eraan voor de moeite. “It’s over.”
Het begon nochtans gezellig voor de incels. Het incel-forum werd ooit gestart door een zekere Alana, een nota bene lesbische vrouw die geen romantische partner vond. Ze startte het forum in 1997 om gelijkgestemde zielen te vinden. Als snel merkte dat ze een gevoelige snaar raakte. Hoewel de conversaties vaak constructief waren viel het haar op dat veel mannen boos waren op vrouwen. In 2000 besloot ze het forum te verlaten. De verantwoordelijkheid om de boel te modereren werd te veel. Bovendien vond ze een partner.
17 jaar later leest ze over Elliot Rodger. Rodger is 22 jaar wanneer hij 6 mensen vermoord in California. Voor zijn dood publiceert hij een manifesto. “All of my suffering on this world has been at the hands of humanity, particularly women” luidt de openingszin. Op de incel-fora wordt hij een held genoemd. Het is niet de laatste incel die wraak wil nemen. Rodger krijgt al snel navolging van Alek Minassian (25). Die vermoordde 10 mensen en postte op zijn Facebook: “The Incel Rebellion has already begun! We will overthrow all the Chads and Stacys! All hail the Supreme Gentleman Elliot Rodger!”
Kijk zelf eens rond op de incels fora. De toon van de discussies is wrokkig en sarcastisch. Terugkerende thema’s zijn zelfmedelijden, vrouwenhaat, misantropie, zelfmoord, en narcisme. Maar er mag ook gelachen worden. Je leest veel zelfspot en zelfrelativering. Helaas wordt die zelfspot al gauw radicale zelfhaat die veruitwendigd wordt naar iedereen, en vrouwen in het bijzonder.
Op het internet gaat het hard. Veel jonge mannen radicaliseren in snel tempo. Er is weinig ruimte voor twijfel of introspectie. Luide en extreme meningen werken online beter en gaan sneller viral. Mensen die slecht in hun vel zitten zoeken vaak online steun en begrip. Als ze die vinden worden ze vaak meer ontvankelijk voor radicale boodschappen.
Het seksisme van de menosphere en incels is voor veel mannen dan ook een gate-way drugs naar extreem-rechts. Zo kon een eerder marginale strekking online uitgroeien tot een invloedrijke subcultuur van wrok en vrouwenhaat.
Het is al te makkelijk incels weg te zetten als onverbeterlijke, vrouwenhatende losers. In hun posts lees je veel wanhoop en schrijnende eenzaamheid. Bij bijna elke post denk ik “jezus gast, zoek een therapeut” of “wat denkt je moeder hier van?”
We moeten met hen in gesprek gaan over de echte kwesties die mannen plagen. De ontzettend hoge zelfmoordcijfers bijvoorbeeld. Het grote taboe over seksueel misbruik door vrouwen. Of het feit dat mannen die ouderschapsverlof willen opnemen sneller een promotie mislopen. Wie weet ontdekken ze nog bondgenoten bij de feministen.
Bij deze ook een warme oproep aan iedereen: knuffel eens een incel. Ze kunnen het gebruiken.
