Stijn Van den Bloock

Bij OpenVRT zijn we steeds op zoek naar jong digitaal talent. Gewoon omdat we nieuwsgierig zijn maar ook omdat we in de toekomst misschien iets voor elkaar kunnen betekenen! Daarom hebben we een oproep aan onze jonge creatives gedaan, om hun afstudeerprojecten met ons te delen. De komende weken zullen wij een aantal talenten in de kijker zetten. Want ze verdienen het!

Wat studeer(de) je en waarom heb je voor die richting gekozen?

Toen ik net klaar was met het zesde middelbaar, had ik totaal geen idee wat ik wilde doen. Ik heb mij eind augustus dan ook heel impulsief ingeschreven bij Narafi omdat die opleiding mij werd aangeraden door een vriend. Op dat moment leek die keuze even willekeurig als elke andere richting, maar als ik nu aan oude kennissen vertel dat ik film studeer, is hun eerste reactie meestal “Ah ja, natuurlijk!”. De tweede is vaak “Kunt ge dat studeren?”

Als er in de lagere school tijd over was, brachten mijn vrienden en ik altijd sketches voor de klas, en ik sleurde hen ook steeds mee op het vrij podium van het schoolfeest. Toen ik op mijn tiende Youtube ontdekte, uploadde ik jarenlang wekelijks nieuwe video’s en werd ik in al mijn spreekbeurten vergezeld door een interactieve video waarin ik tegen mijzelf praatte. Ergens geloof ik ook nog steeds dat mijn 10-jarige zelf de vlog uitgevonden heeft.

Wat inspireert je? (Instagramaccounts, YouTube channels, kunstenaars, …)

Alles. Als ik eenmaal een project in mijn hoofd heb, probeer ik uit de meest willekeurige en alledaagse dingen inspiratie te halen. Mijn hoofd staat dan in een modus waarop ik elk voorwerp, elke persoon en elke gebeurtenis op een zodanige manier bekijk dat ik er ideeën uit wil halen. Ik heb ooit eens een video gemaakt waarin ik woordgrappen maakte, en het heeft mij nog zo’n twee jaar gekost om dat niet meer instinctief te doen. En stiekem heb ik daar helemaal geen spijt van.

Verder volg ik enkele Youtube-giganten als Film Riot, Daniel Schiffer en Indy Mogul om up-to-date te blijven met wat er tegenwoordig cool is. Met alleen mijn woordgrapjes red ik het niet helaas. Ik ben sinds kort ook aftermovies en reclamefilmpjes beginnen te draaien om ervaring op te doen, dus ik durf al eens spieken bij alle locals die hier al meer ervaring in hebben.

Wat is de droomjob die je graag wil doen en waarom lijkt je dat zo’n toffe job?

Als kind vertelde ik iedereen dat ik later acteur zou worden. En eigenlijk zie ik mijzelf dat nog steeds doen. Als we voor een schoolopdracht een vrijwillige acteur nodig hebben, kijkt iedereen meteen naar mij. Er is zo’n grote variëteit aan jobs binnen de filmsector. Ik heb mijn keuze nog lang niet gemaakt. Ik hou er wel echt van om mijn eigen ideeën realiteit te zien worden. Ik bedenk nog steeds zeer graag extreem flauwe moppen om in sketches om te gieten. Een eigen serie of format uitwerken zou mij geweldig lijken.

Als je gaat werken binnenkort, waar kijk je dan naar uit?

Exact hetzelfde als waar ik momenteel zo hard van kan genieten op school. Samenwerken met, en bijleren van andere, creatieve mensen. Ik durf nooit uitspraken te doen over de toekomst aangezien ik mijzelf heel vaak projectjes geef die totaal onverwachte wendingen nemen.

Vertel eens wat meer over je eindwerk en hoe het tot stand kwam

Op 13 maart 2020 had ik afgesproken met mijn originele reportage onderwerp, Jimmy Verstraete. Hij is een verlamde rallyrijder die in zijn vrije tijd hulpmiddelen ontwerpt en bouwt voor andere rolstoelpatiënten.

Maar deze datum was ook het startschot van de Belgische Corona-lockdown. We kregen van school de vervangende opdracht om bij te houden hoe ons eigen leven hierdoor beïnvloed werd.

Aangezien ik niet naar school kon gaan, had ik een job aangenomen in de lokale supermarkt. Elke keer als ik een ideetje kreeg voor mijn reportage schreef ik dit op de achterkant van een kassabonnetje.

Mijn interesse ging uiteindelijk vooral uit naar hoe leeftijdsgenoten de verveling probeerden tegen te gaan. Ikzelf merkte dat ik plots tijd had voor verschillende zaken die ik altijd al eens wilde uitproberen, maar waarvoor ik normaal gezien geen tijd kon vrijmaken. Hoe zouden onze levens eruit zien als we onze dromen gewoonweg zouden volgen, in plaats van steeds dezelfde excuses te gebruiken? De vaak gebruikte “Ik heb geen tijd” was in ieder geval enkele weken niet aan de orde.

De reportage vertelt het verhaal van zeven van mijn vrienden. Elk met hun eigen ervaringen en specifieke hobby’s.

Stijns eindwerk: “Hobby’s in tijden van Quarantaine”

Elevator pitch: Verkoop jezelf in 280 tekens.

Ik ben een zeer leergierig ventje en sta open voor nieuwe ervaringen. Ik hou ervan om concepten uit de grond te stampen en zal er ook altijd alles aan doen om mensen te laten denken: “Hij heeft het weer gedaan.”