Ukarać sprawców
Od sprawiedliwości jest sąd, nie tłum.
Zginął człowiek, pójdzie siedzieć człowiek. Dwaj pracownicy kebabowni z Ełku usłyszeli zarzut zabójstwa. Sprawa prawie zamknięta, a bliscy mogą odcierpieć swoje w spokoju. A jednak nie.
Zabrakło Polsce wojny. Zabrakło czasów, gdy wróg faktycznie był jasny, gdy wróg ciemiężył, dając powód ku romantycznej walce o wolność waszą i naszą. Niemcy się uspokoili, Rosjanie bardziej w Syrii niż Europie, a my, jak to my, samych siebie.
Gdy jedni mówią o rapefugees, zboczeńcach i zdrajcach, od innych słychać o neonazistowskim ciemnogrodzie wierzącym w zabobony. Nie widać tylko człowieka.
Jest w Polsce problem z ksenofobią. Ksenofobią ściśle anty-imigrancką, ale i ksenofobią anty-polską, boś albo leming, albo ciemnogród. Dwa światy w jednym narodzie, obrzucające się gównem jakby jutra nie było.
Tymczasem rząd rozmontowuje demokrację w ramach programu wstawania z kolan, a opozycja strzela samobója.
Wszyscy jesteśmy równi w swoim człowieczeństwie. Wszyscy mamy w głowie faszystę. Dać mu głos to pogłębić problemy.
My mu ten głos dajemy — w dodatku bardzo z tego dumni. Dehumanizujemy siebie nawzajem ze względu na poglądy. A czym się to różni od rasizmu, seksizmu czy ksenofobii? Postać ofiary to tu tylko kosmetyka, mechanizm jest ten sam.
Gdzie chęć współpracy? Pewnie, do niektórych dotrzeć nie można. Ale w zacietrzewieniu dotrzeć nie można do nikogo.
Złym nie jest obcy. Złym jest każdy z nas, kto zamiast szukać realnego rozwiązania, woli w ramach operacji powiększania ego obrzucać jadem ludzi, którzy wydają się usposobieniem problemu. Złym jest każdy kto, zamiast skupić się na źródle problemu, pastwi się nad jego symptomem. To spokojna wersja terroryzmu, gdzie zamiast bomb i krwi są „tylko” słowa.
