Het dramatische leven van een vrouw
Vrouwen hebben een heel zwaar leven dat vol met drama zit. Ik denk dat iedereen op dit moment denkt dat ik het vooral ga hebben over de favoriete week van de maand van elke vrouw, maar dat is niet eens het ergste van het hele vrouwenleven. In dit artikel hoop ik voor u, wellicht ietwat overdreven, de moeiten van de vrouw uiteen te zetten.
Vroeg in de morgen begint het al met het bedenken hoe we er die dag uit willen zien. Nadat we de halve inhoud van de kledingkast aan hebben gehad, komen we uiteindelijk tot de conclusie dat de eerste outfit die we aanhadden toch echt wel de beste was. Nu moeten we alleen nog een half uur voor de spiegel staan om ervoor te zorgen dat we echt tegemoetkomen aan de schoonheidsidealen, dat is immers wat de maatschappij van ons verwacht. De vrouw zou er toch echt uit moeten zien als al die graatmagere gefotoshopte modellen in de tijdschriften en reclames. Er mag geen grammetje vet te veel aan zitten. En dat is ongeveer het moment waarop we bij een nieuw facet van de vrouw aankomen: het SCHULDgevoel. Wanneer we eindelijk een reep van onze favoriete chocola gekocht hebben en net onze tanden erin zetten, zien we een afbeelding met een gefotoshopt model voorbijkomen of een reclame over een of ander afslankmiddel met een übergezonde vrouw. We kijken naar onszelf en bedenken ons dat we niet zo slank zijn als dat ideaalbeeld. Vol schaamte leggen we dan toch maar de reep weer weg. Vijf minuten later ligt diezelfde reep toch wel heel erg hard naar ons te knipogen en eten we hem toch in een keer helemaal op… waarna we ons vreselijk voelen.
Over de moeiten van het uiterlijk is al genoeg gezegd en gezwegen. Het besef dat we er nooit zo uit zullen zien als al die modepopjes, is een groot genoeg drama op zichzelf — maar hier valt op zich overheen te komen. Wat een nog groter drama in ons leven is, is het gedrag van mannen om ons heen en zeker als we als enige vrouw in een groep mannen zitten. Ter illustratie heb ik een stripje voor u.
Mannen vinden elkaar, maar vooral zichzelf, hi-la-risch. En als er dan toch maar één vrouw bij is, bestaat de ongeschreven regel dat zij zich maar moet schikken naar de humor van de mannen. Als er dan een tweede vrouw bij komt, worden de mannen opeens heel schijnheilig en durven ze niet meer. Mannen begrijpen ook niet dat wij niet oprecht om ze moeten lachen, maar meelachen als een boer met kiespijn. Mannen begrijpen ons gewoon überhaupt niet. Alle emoties van een vrouw zijn volgens hen ook veel te moeilijk en ingewikkeld. Ik zal u op nog een stripje trakteren.
Mannen begrijpen niet wat er in ons omgaat. Zeker als we een film met ze aan het kijken zijn — bij voorkeur een romcom — snappen ze niet waarom vrouwen moeten huilen bij een zielig of heel mooi stukje in de film. Ze snappen ons gewoon niet. Het is toch heel onverwacht en ontroerend dat de twee hoofdpersonen elkaar uiteindelijk tóch vinden? Je kan het toch niet voor mogelijk houden dat ze het na al die ruzies toch weer goed kunnen maken? *Snik*, waar zijn de tissues? “Was het in het echte leven ook maar zo mooi”, denken we dan.
Wij zijn er ook heel goed in om dit soort filmplots eindeloos te analyseren in ons hoofd. “Waarom loopt het bij ons niet zo? Die ene leuke jongen is precies als uit de film, dan moet het ook echt wel hetzelfde aflopen?” Of: “Waarom ben ik nog niet tegen de ware aangebotst?” En ga zo maar verder. En dat over-analyseren doen we echt niet alleen met films. Dit doen we eigenlijk ons hele leven lang. Waarom denkt u dat we zo graag Cosmopolitan.nl afstruinen? Al die lijstjes waarin we kunnen zien of onze vriend echt de ware voor ons is, of die ene leuke jongen mij toch echt wel leuk moet vinden en wat we moeten doen om nog aantrekkelijker te zijn, zijn echt heel erg goed voor ons zelfbeeld. Ook de verschillende levenslessen die er te vinden zijn, zijn perfect om in ons leven toe te passen.
Dit analyseren beperken we echt niet alleen tot ons liefdesleven of manier van leven. Wij zijn heel goed in het over-analyseren van alles. Als er een klein dingetje gebeurt, schieten we al in de stress. We gaan al meteen van het ergste uit en kunnen niet op andere gedachten gebracht worden. Omdat de stripjes zo leuk zijn en zo goed laten zien wat ik bedoel, zal ik u trakteren op nog één stripje…
We maken van iets onbenulligs iets ergs en gaan van het ergste uit. Misschien dat u nu begrijpt waarom uw moeder niet kan slapen als u weer een avond te lang weg bent geweest of geen welterusten bent komen zeggen. Ze denkt dan vast dat u bent ontvoerd, verkracht of erger nog: vermoord.
Kortom: het leven van een vrouw is nog niet zo makkelijk. Misschien dat u dacht dat alle drama rondom een bepaalde week in de maand was gecentreerd, blijkt het leven van een vrouw nog dramatischer te zijn. Als we aan het eind van een dramatische dag dan hard huilend thuiskomen, zit er nog maar één ding op: we pakken een fles wijn, drinken die leeg en zijn daarna alle drama van die dag weer vergeten.
Stripjes afkomstig van https://twitter.com/van9t5.
Dit artikel is geschreven door P. Bergwerff en verscheen eerder in het Kleintje VGST (33.7).
Lees ook het artikel over de man.
