เล่นสกีครั้งแรก
หลังจากที่ส่งลูกไปเรียนสกีกับ Annie Ski School ที่ Kiroro แลสังเกตคนที่มาเล่นสกีที่นี่มากหน้าหลายตา ทำให้รู้สคกว่าถ้ามาถึงที่ๆได้ชื่อว่า power snow ขนาดนี้แล้วไม่เล่น คบมาเสียเที่ยว วันที่สองหลังจากส่งลูกเข้าคราส ก็จัดการไปเช่าชุดและซื้อลิฟต์พาสสำหรับมือใหม่
เอาจริงๆ แต่ใส่รองเท้าก็เหนื่อยแล้ว หลังจากใส่สกีเรียบร้อยก็ลองไถบริเวณหน้าลานเพื่อลองดูว่า จะรอดไหม สรุป เหนื่อยมาก เริ่มมีอาการลังเล “จะรอดไหมวะวันนี้”
แต่ไหนๆก็เสียเงินแล้ว ก็ต้องเดินหน้าต่อ อาการเก้ๆกังๆยังมีอยู่ขณะกำลังจะขึ้นลิฟต์ เพราะต้องใช้บัตร Kiroca แตะที่เกทให้เปิดเพื่อเข้าไป ดีที่เป็นคนช่างสังเกต หลังจากนั้นเลยเอาบัตรสอดไว้ในถุงมือจะได้สะดวก
ขึ้นไปถึงยอดเนินสำหรับ Family Lift ก็ยังเกร็งๆ
ด้วยความไม่รู้ ลงมาครั้งแรกเป็นจรวดทางตรง เร็วมาก และเมื่อพยายามจะชลอควาทเร็วด้วยการลองเลื้อย ทำให้เสียการทรงตัว ล้มอย่างแรงจอร้อง “อั๊ก!!” ในขณะเดียวกัน มีเด็กประมาณ 7–8 ขวบเลื้อยผ่านไปอย่างชิวๆ หลังจากมึนเล็กน้อย ลุกใหม่ คราวนี้พยายามเลื้อยเลยเพื่อให้ไม่เร็วมาก แต่ด้วยความที่ยังไม่คุ้น ไม่ชินกับการที่มีสกีติดที่เทเท้า ทำให้ล้มอีก ล้มอยู่ประมาณ 7–8 ครั้งจากการลงสองรอบ ทำให้ต้องไปนั่งที่ร้านกาแฟพัก ทำใจ
ทีแรกก็ลังเลว่าจะกลับไปเล่นอีกหรือคืนอุปกรณ์เลย แต่ก็เหมือนทุกอย่างในชีวิต คนเราล้มแล้วลุกได้ จะยอมแพ้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา
หลังจากที่ได้ Irish Coffee ไปแก้วนึงเพื่อเพิ่มความอบอุ่น ก็ตัดสินใจไปเล่นต่อ
รอบที่สาม ล้มอีก แต่น้อยลง เลยขึ้นอีกรอบ รอบที่สี่ ล้มไปครั้งเดียว คราวนี้เริ่มรู้สึกจับทางได้ละ รอบที่ห้า ไม่ล้มแล้ว!!! เริ่มมั่นใจว่าเราจับทางถูกจริงๆ เลยขึ้นอีก สิ่งนึงที่สังเกตคือ ไม้สกีมีไว้ช่วยทำให้เราทรงตัวได้ดีขึ้น นอกจากจะใช้เป็นตัวดันเราไปข้างหน้า
รอบที่หก ไม่ล้มแล้ว เลยจัดอีกสองรอบ
รอบที่เจ็ด ยังลงไม่ถึงไหนเลย ล้มโคร่ม!!! ทำให้เราเริ่มสังเกตแนวของเนิน เลยเห็นว่าจุดที่เราล้มคือจุดที่ชันกว่าจุดอื่น แต่พอเลื้อยลงมาได้ก็สบาย แต่มาล้มอีกทีตอนเข้าแถวจะขึ้นลิฟต์ “อะไรวะเนี่ย”
แต่การเล่นสกีครั้งแรกนี้ ทำให้เรารีเฟลกได้หลายอย่างเลย
- ล้มก็แค่ลุก อย่ายอมแพ้ เราจะทำได้
- ไม่ต้องอาย ถ้าเราไม่เป็น แล้วเราถาม ลองมองดูคนอื่น สังเกต อย่าทู่ซี้มีอีโก้
- เราอาจจะคิดว่าเราทำเป็นแล้ว แต่ถ้าเราประมาท เราก็พลาดได้เสมอ
- สกีสนุก ได้ความรู้สึกเหมือนตอนดำน้ำ คือได้อยู่กับตัวเอง ฟังเสียงลมผ่านหู เป็นอีกหนึ่งกีฬาที่”โดน”
สำหรับผมที่สำคัญ คือการที่เราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองจริงๆ ตัดออกจากความวุ่นวายต่างๆ เพื่อให้เติมพลังในการดำเนินชีวิตต่อไป
