Grade A Players
Can Grade A Players Win The Game? I Don’t Think So.
ดีเอโก้ มาราโดน่า (Diego Maradona) ได้ชื่อว่าเป็นนักฟุตบอลระดับตำนานที่ไม่ว่าจะกี่ยุคกี่สมัยถ้ามีคำถามว่า “นักฟุตบอลที่เก่งที่สุดตลอดกาลคือใคร?” ชื่อของเค้าจะต้องถูกกล่าวถึงขึ้นมาเป็นลำดับแรกเคียงคู่กับเปเล่ (Pele) สุดยอดกองหน้าของทีมชาติบราซิล
ความเก่งกาจของดีเอโก้? … มีแต่คนพูดกันว่าด้วยตัวคนเดียวดีเอโก้พาทีมนาโปลีเป็นแชมป์ฟุตบอลลีกของอิตาลีเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสรในปี ค.ศ. 1986/1987 และเค้าทำได้อีกครั้งในปี ค.ศ. 1989/1990
ไม่เพียงแค่ในระดับสโมสร ดีเอโก้กลายเป็นพระเจ้าของคนอาร์เจนติน่าอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อตัวเค้าเพียงคนเดียวแบกทีมชาติอาร์เจนติน่าความแชมป์โลกในปี ค.ศ. 1986 ที่จัดขึ้นที่ประเทศเม็กซิโก
ไม่มีใครกล้าเถียงในความสุดยอดของดีเอโก้ ในฐานะนักฟุตบอลคนนึง เค้าคือผู้เล่นเกรด A +++
… 15 ปีผ่านมา …
ในปี ค.ศ. 2000 ฟลอเรนติโน เปเรซ (Florentino Pérez) ได้รับเลือกเป็นประธานสโมสรรีล มาดริดเป็นครั้งแรกด้วยนโยบายกาแลคติกอส (Galácticos) ซึ่งก็คือแนวทางการสร้างทีมฟุตบอลด้วยการกว้านซื้อนักฟุตบอลเกรด A ในตำแหน่งต่างๆเข้ามาให้ได้มากที่สุด เค้าพูดจริงทำจริง ลองดูรายชื่อนักฟุตบอลของรีล มาดริดในฤดูกาล 2001–2002 ซิ
- ซีเนอดีน ซีดาน (Zinedine Zidane): สุดยอดกองกลางตัวรุกทีมชาติฝรั่งเศสพ่วงดีกรีแชมป์โลกปี ค.ศ. 1998
- หลุยส์ ฟิโก้ (Luís Figo): ปีกขวาระดับตำนานของทีมชาติโปรตุเกส
- ราอูล กอนซาเลส (Raúl González): กองหน้าเด็กปั้นของสโมสรที่ก้าวขึ้นมาเป็นดาวยิงอันดับหนึ่งของสโมสรและทีมชาติสเปน
- โรเบโต้ คาลอส (Roberto Carlos): แบ็คซ้ายเท้าหนักชาวบราซิลที่ได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้เล่นที่ดีที่สุดในโลก
ประกอบกับผู้เล่นชั้นนำอีกหลายคน … นี่มันคือทีมที่ดีที่สุดในโลกชัดๆ หลายคนคิดแบบนี้ ถึงตรงนี้มองเทียบกลับไปที่ดีเอโก้ … เฮ้ย ขนาดนาโปลีและอาร์เจนติน่ามีเสือเตี้ย (ดีเอโก้) เป็นผู้เล่นเกรด A แค่คนเดียวยังคว้าแชมป์ได้เลย แล้วเราหละ มีผู้เล่นระดับจักรวาลตั้งสี่ห้าคน อย่าว่าแค่แชมป์ลีกสเปนเลย เราลงเล่นกี่รายการเราต้องกวาดแชมป์เรียบแน่นอน หึๆๆ
ฟุตบอลไม่ใช่บรรญัติไตรยางค์ จบฤดูกาล 2001–2002 รีล มาดริดในยุคกาแลคติกอสรุ่นหนึ่งล้มเหลวไม่เป็นท่าในฟุตบอลลีกสเปนด้วยการจบอันดับที่สาม (ยังดีที่คว้าแชมป์ยุโรปมาครองได้) … ผู้เล่นเกรด A ไม่ใช่ตัวการันตีความสำเร็จเสมอไป
… สองปีต่อมา …
แนวทางของฟลอเรนติโน เปเรซ ยังไม่เปลี่ยนแปลง เค้าสร้างกาแลคติกอสรุ่นสองด้วยการคว้าตัวสองดาวเตะระดับโลกอย่าง
- โรนัลโด้ (Ronaldo): โค-ตะ-ระกองหน้าระดับปรากฏการณ์ของทีมชาติบราซิลที่หิ้วมงกุฎแชมป์โลกพร้อมตำแหน่งดาวซัลโวปี 2002 มาด้วย
- เดวิด แบ็คแฮม (David Beckham): ปีกขวาสุดหล่อกัปตันทีมชาติอังกฤษ
เพิ่มเข้ามาผนึกกำลังกับผู้เล่นเกรด A คนอื่นๆที่ยังอยู่ในทีมกันพร้อมหน้า … “กวาดทุกแชมป์” ท่านประธานฟลอเรนติโนประกาศกร้าว อนิจจัง จบฤดูกาล 2003–2004 รีล มาดริดแห้วทุกแชมป์ ฮ่าๆ … ผู้เล่นเกรด A ไม่ใช่ตัวการันตีความสำเร็จเสมอไป
ตัวอย่างแบบนี้มีให้เห็นอีกมากมาย
- ทีมชาติฝรั่งเศสในฐานะแชมป์เก่าตกรอบแรกในฟุตบอลโลกปี 2002 แบบได้ที่โหล่แบบยิงไม่ได้ซักประตู
- ทีมชาติอาร์เจนติน่าในฐานะเต็งหนึ่งตกรอบแรกในฟุตบอลโลกปี 2002 เหมือนกัน
- บาร์เซโลน่าที่นำโดยลิโอเนล เมสซี่ (Lionel Messi) นักฟุตบอลที่ได้รับยกย่องว่าเก่งที่สุดในโลกตอนนั้นพลาดแชมป์ลีกสเปนในปี 2011–2012
- บาร์เซโลน่าของเมสซี่และรีล มาดริดของคริสติอาโน่ โรนัลโด้ (Christiano Ronaldo) เสียแชมป์ลีกสเปนให้กับแอตเลติโก้ มาดริดทีมที่ไม่ได้มีผู้เล่นเกรด A อยู่ในทีมเลย
ผู้เล่นเกรด A ไม่ใช่ตัวการันตีความสำเร็จเสมอไป
ถ้าเราเปรียบเทียบบริษัทหรือองค์กรของเราเป็นทีมฟุตบอล เราจะเห็นตัวอย่างเป็นประจำเช่นกันที่ผู้บริหารทุ่มเทความพยายามในการสร้างพนักงานเกรด A ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการลงทุนในเรื่องความรู้และโอกาสในการทำงานที่ดี การลงทุนในเรื่องตำแหน่งความก้าวหน้า หรือแม้แต่การลงทุนในเรื่องผลตอบแทนและการปฏิบัติที่ดีกว่าพนักงานกลุ่มอื่น สำหรับคนที่ไม่ใช่เกรด A เรียกได้ว่าแทบไม่มีที่ยืน โดนเล่นงาน โดนเพ่งเล็ง โดนแม้กระทั่งคำขู่ว่าถ้าคุณไม่ได้เป็นเกรด A คุณต้องไปหาอย่างอื่นทำ (สุดยอดไปเลย ฮ่าๆ)
ที่เป็นแบบนี้เพราะพวกเค้าเข้าใจผิดที่ว่ายิ่งสะสมพนักงานเกรด A ไว้มากเท่าไรบริษัทจะเจริญเติบโตและมีโอกาสประสบความสำเร็จมากเท่านั้น พนักงานเกรด A เท่านั้นที่เราต้องการ … แต่
ผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมไม่สนใจในการสร้างหรือสะสมพนักงานเกรด A แต่ผมสนใจในการสร้างทีมงานเกรด A
เพราะในโลกยุคปัจจุบันเราไม่มีทางชนะเกมส์การแข่งขันด้วยดีเอโก้ มาราโดน่าหรือลิโอเนล เมสซี หรือคริสติอาโน่ โรนัลโด้เพียงคนเดียวอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นทีมฟุตบอลเกรด A ที่หล่อหลอมความเป็นทีม ความรักใคร่กลมเกลียว และความทุ่มเทด้วยหัวจิตหัวใจเท่านั้นที่จะทำให้เราชนะเกมส์ได้
ถ้าทีมที่ผมดูแลมีพนักงานเกรด A อยู่แน่นอนผมดีใจกับเค้าแต่ผมไม่พอใจแค่นั้น ผมถือว่างานผมยังไม่ประสบความสำเร็จและงานของพนักงานเกรด A คนนั้นก็ยังไม่เสร็จสิ้นจนกว่าผมและเค้าจะช่วยกันสร้างทีมที่เก่งขึ้น ดีขึ้น จนเป็นทีมเกรด A ชนะเราชนะด้วยกัน แพ้เราก็ต้องแพ้ด้วยกัน ไม่มีใครประสบความสำเร็จถ้าทีมไม่ประสบความสำเร็จ นี่คือหลักการที่ถูกต้องของการสร้างบริษัท
แน่นอนผมอยากชนะ ผมอยากเป็นแชมป์ แต่ผมไม่ชอบทางลัด ผมชอบความยั่งยืนเหมือนที่เซอร์ อเล็ก เฟอร์กูสัน (Sir Alex Ferguson) สร้างทีมแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ให้ครองความยิ่งใหญ่ในฟุตบอลลีกอังกฤษได้อย่างต่อเนื่องยาวนานกว่า 20 ปีด้วยการมีผู้เล่นเกรด A ระดับโลกแบบนับคนได้ ท่านเซอร์ทำได้อย่างไร? … ท่านเซอร์ทำได้เพราะท่านเซอร์ตระหนักดีว่าสิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่ผู้เล่นเกรด A แต่เป็นทีมเกรด A ต่างหาก ☺
ผมเขียนบทความนี้เพราะอยากเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เป็นอยู่ในอุตสาหกรรมการผลิตซอฟท์แวร์ให้ดีขึ้นตามความเชื่อและประสบการณ์ของผม ถ้าเพื่อนๆเชื่อในแนวทางเดียวกัน เรามาช่วยกันคนละไม้คนละมือทำให้สังคมของเราดีขึ้นครับ จะแชร์บทความนี้ผ่าน Social Network หรือจะแบ่งปันเรื่องราวนี้ให้คนที่นั่งข้างๆฟังบ้างก็ได้
The Future Has Arrived — It’s Just Not Evenly Distributed Yet, William Gibson
อนาคตอยู่ตรงนี้แล้ว เรามีหน้าที่ต้องถ่ายทอดมันออกไปให้คนอื่นได้สัมผัสสิ่งดีๆร่วมกันครับ