Voetbalveldje zonder doelen
Er heerste een vredige sfeer op het Corfuplantsoen toen Simone en ik arriveerden. Een aantal kinderen waren aan het spelen terwijl de ouders wat stonden te kletsen. Het plantsoen is duidelijk ingericht voor kinderen, er staan veel speeltoestellen en er is een soort voetbalveldje, al zijn er geen doelen. Deze lijken te zijn verwijderd, wellicht om overlast tegen te gaan. Er hangen borden met ‘niet voetballen na 22:00’ en om te zorgen dat hier geen verwarring over kan ontstaan staat er een klok. Verder valt op dat er bij de trappen rondom het blauwe kunstwerk wat rommel ligt en veel glas. Ik kan me voorstellen dat dit een bron van ergernis is voor ouders van jonge kinderen.
Hoewel ik nog nooit op het Corfuplantsoen geweest was, had ik toch een verwachting van hoe het er waarschijnlijk uit zou zien. Ik dacht aan traditionele rijtjeshuizen, gedateerde voorzieningen en een dorps karakter. Dit komt denk ik doordat ik een keer in Sloten was en de omgeving er naar mijn herinnering ongeveer zo uitzag. Eenmaal aangekomen werd dit beeld meteen ontkracht.
Luxe rust of stilte?
De wijk rondom het Corfuplantsoen is erg strak ingericht met moderne luxe huizen, zowel losstaande als rijtjeswoningen. Ik kan me voorstellen dat mensen hier naartoe verhuizen vanwege het groen, de rust en de ruimte die je in de stad tekort komt. Dat ideaalbeeld wringt wellicht met de realiteit van jongeren die in het plantsoen hangen en zoiets kan dan al snel als ‘overlast’ bestempeld worden. Ik ben dan ook benieuwd hoe de bewoners het hangen in het plantsoen ervaren en hoe hetzelfde gedrag door de jongeren wordt gezien.
Als we door de buurt rondom het Corfuplantsoen lopen valt op dat het echt een woonwijk is. Naast een school lijkt er verder geen plek te zijn waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Omdat (bijna) iedereen een groot huis met een tuin heeft is er misschien ook wel geen noodzaak om het huis te verlaten om in een park of iets dergelijks te zitten. Afgezien van het geluid van de kinderen op het Corfuplantsoen is het stil op straat. Opvallend is dat, ondanks de luxe uitstraling in de wijk, er een aantal huizen zijn die rommelig en minder goed onderhouden ogen. Ik vraag me af of dat ook een bron van ergernis is en wat voor verhaal erachter zit.
Asociaal ontwerp
Alle winkels in de Aker zijn gecentreerd rondom het Ecuplein. Ik krijg de indruk dat dit dé ontmoetingsplek is voor iedereen die in de wijk woont. Het plein zelf nodigt niet echt uit om gezellig met buren die je tegen het lijf loopt een praatje te maken en even te gaan zitten. In tegenstelling tot de rest van de omgeving is er op het Ecuplein weinig groen. Het is groot, leeg en kil. Er staan wel wat bankjes, maar die zien er niet echt comfortabel uit.
De culinaire bus die er sinds kort staat maakt het Ecuplein levendiger, maar functioneert wellicht ook meteen als een mogelijke bron van uitsluiting. De jongeren die normaal op het plein schijnen rond te hangen zijn er niet. Dat kan door het tijdstip komen (‘s middags op een vrijdag), maar de aanleiding voor het initiatief zoals die op de site staat geeft ook een alternatieve verklaring:
“Aanleiding is het gevoel van bewoners dat het plein er verloren bij staat en op deze manier vooral onwenselijke zaken aantrekt.”
Dat hangjongeren als een probleem worden ervaren in de buurt heb ik eerder gehoord, maar ik hoop niet dat de aanpak zich richt op het verdrijven van jongeren in plaats van hen te betrekken. Dit is iets waar ik graag meer over wil horen de komende tijd. Ik heb zin om de wijk in te gaan!
