การบริจาคโลหิต หรือการบริจาคเลือด เป็นสิ่งหนึ่งที่เราทุกคนสามารถแบ่งปันและช่วยเหลือผู้อื่นได้ ทั้งยังเป็นการต่อชีวิต ต่อลมหายใจแก่ผู้อื่นด้วย
มากไปกว่านั้น การบริจาคเลือดช่วยทำให้เราเห็น “คุณค่าในตัวเอง” มากยิ่งขึ้น เพราะเราสามารถส่งต่อเลือดในร่างกายของเราไปสู่เพื่อนมนุษย์ในยามคับขันได้ ทำให้เราต้องรักสุขภาพของตนเองมากขึ้น เพื่อที่จะสามารถอยู่ช่วยเหลือผู้อื่นต่อไปให้ได้นานที่สุด
บางคนอาจกลัวความเจ็บปวดขณะที่เข็มทิ่มแทงเข้ามายังร่างกายระหว่างการบริจาคเลือด ก็ขอให้คิดเสียว่า ความเจ็บปวดนี้ เราจะเป็นผู้แบกรับมันไว้เอง เพื่อต่อลมหายใจของเพื่อนมนุษย์ เพราะเราไม่รู้หรอกว่าวันหนึ่ง พ่อแม่พี่น้อง หรือคนรู้จักของเรา อาจรอดชีวิตจากเลือดที่เราบริจาคก็เป็นได้
หรือหากเราตั้งใจบริจาคเลือดตลอดชีวิต เลือดของเราจะสามารถช่วยเหลือผู้คน ให้เขาเหล่านั้นได้กลับไปเห็นหน้าคนรัก ได้มีโอกาสโอบกอดคนรักได้อีกหลายสิบชีวิตทีเดียว
สาระสำคัญของการบริจาค คือ “การสละออก” ไม่ใช่เพียงการสละแค่ทรัพย์หรือโลหิตในกายเท่านั้น ยังสละความเห็นแก่ตัว สละความกลัวในจิตใจที่มีต่อปลายเข็ม และที่สำคัญที่สุดคือ สละทิ้งซึ่งอัตตา สละการหวงแหนซึ่งตัวกูของกู สละการหวงแหนเลือดเนื้อร่างกายกู
“ท่านที่จิตใจยังไม่แข็งแรงพอที่จะเข้าสู่กระบวนการบริจาคเลือด
ขอให้ท่านคิดซะว่า ท่านจะต้องซึมซับและรับรู้ความเจ็บปวดของเข็มที่แทงผ่านแขนอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ แต่ความเจ็บปวดจากปลายเข็มที่ท่านต้องเผชิญนั้น ไม่สามารถเทียมเท่าได้กับเศษเสี้ยวความทุกข์ทรมานของผู้ป่วย หรือญาติผู้ป่วยเลยแม้แต่น้อย
ขอให้ท่านจงเข้มแข็ง และท้าทายความเจ็บปวดอย่างห้าวหาญ
โดยมีประโยชน์ของผู้อื่นเป็นที่ตั้ง แล้วท่านจะพบว่าทุกครั้งที่บริจาคเลือด
ท่านจะได้สัมผัสสวรรค์น้อย ๆ ในบัดดล ”
#ปลง
