เคยมีคนตั้งคำถามว่า “ทำไมเราต้องใส่บาตร ให้กับคนที่ไม่ทำมาหากินด้วย ?”
ตอบ: จริง ๆ แล้วพระมีหน้าที่เหมือนกับปุถุชน คนเดินดินทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ นี่แหละ เพียงแต่พระไม่ได้ทำหน้าที่เพื่อแลกกับเงินเป็นวัตถุประสงค์หลัก หน้าที่ของพระ คือการเผยแผ่พระศาสนา เผยแผ่ธรรมะ ช่วยให้ปุถุชนได้มีหลักยึดในการใช้ชีวิต เพื่อให้ลดหรือคลายทุกข์ทางใจ
ไม่ใช่ว่าพระไม่ทำมา “หากิน” แต่พระหากินด้วยการบินฑบาตร ซึ่งมาจากคำว่า “บิณฑ” หมายถึง ก้อนข้าว รวมกับคำว่า “บาตร” หมายถึง ตก จึงมีความหมายว่า “ก้อนข้าวที่ตกลงมา” (สู่บาตรของพระ) และพระก็เทศนาธรรม บรรยายธรรมแก่ฆราวาสตามโอกาส เป็นการแลกเปลี่ยนกับก้อนข้าว นั่นจึงเป็นการหากินของพระนั่นเอง
ส่วนเรื่องพระปล่อยเงินกู้นั้น แม้อาจจะไม่ผิดตามพระวินัยเพราะไม่มีบัญญัติไว้ แต่ก็ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง เพราะเมื่อดูจากเจตจำนง ในการทำมา “หากิน” ของพระด้วยการบิณฑบาตรดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว การปล่อยเงินกู้นอกจากจะเป็นพฤติกรรมที่แสดงถึงความโลภแล้ว ยังไม่สะท้อนถึงการ “ทำหน้าที่” ของพระ ในการเผยแผ่ฆราวาสธรรมะแก่โยมอีกด้วย
อ่านเพิ่มเติมได้ที่: https://goo.gl/NCbtUN
ที่มาของภาพและข่าว: https://goo.gl/DRGyY8
#ปลง
