พอเพียงนั้น เป็นปรัชญาที่ในหลวง ร.๙ ตรัสสอนคนไทยทุกคน เพื่อจะเป็นหนทางในการมีชีวิตที่สงบสุข พอเพียงเป็นแนวคิด ไม่ใช่วิธีปฏิบัติ แนวคิดเป็นนามธรรม จับต้องไม่ได้ จึงทำให้แนวคิดพอเพียงมีความหลากหลายในการนำไปประยุกต์ใช้ ให้เหมาะสมกับชีวิตคนได้ทุกชนชั้นได้อย่างไม่มีรูปแบบตายตัว
ความพอเพียงมิได้เป็นปรปักษ์กับความร่ำรวย ความร่ำรวยมิได้ทำให้พลังแห่งความพอเพียงเสื่อมถอย และความพอเพียงมิใช่ความอดอยาก ในหลวงไม่เคยบอกให้คนไทยอยู่อย่างยากจนข้นแค้น กินแกลบ กินรำ ทั้งความพอเพียงยังมิใช่การปลูกผักปลูกหญ้า เลี้ยงหมูเลี้ยงควายเท่านั้น
แต่ความพอเพียง คือการใช้สอยให้เหมาะสมกับฐานะตน คนรวยก็พอเพียงได้ กินแต่พออิ่ม นอนแต่พอดี บริโภควัตถุสิ่งเสพแต่พอควร สะสมจัดหาแต่พอเหมาะ คนจนก็พอเพียงได้ ขยันอย่างเต็มที่ และก็พอใจในผลที่ตนอุตสาหะทำมา มีความพอใจและสุขใจที่ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว ฉะนั้นความพอเพียงมิใช่เรื่องเกี่ยวกับความร่ำรวยหรือยากจน แต่ความพอเพียง คือ การรู้จักเพียงพอตามอัตภาพ
ความพอเพียงมิได้มีแบบแผนตายตัว กินกาแฟแค่พอดี ลดการใช้แก้วพลาสติกแล้วทิ้ง เปลี่ยนมาเป็นพกแก้วส่วนตัวไปร้านกาแฟ นี่ก็พอเพียงเช่นกัน
ใช้ผ้าเช็ดโต๊ะแทนกระดาษทิชชู ก็พอเพียงเช่นกัน
เปิดไฟ เปิดแอร์ เปิดพัดลมเท่าที่จำเป็น นี่ก็พอเพียงเช่นกัน
ใช้กระดาษรีไซค์เคิล ใช้กระดาษ 2 หน้า นี่ก็พอเพียงเช่นกัน
ใช้ทรัพยากรเท่าที่จำเป็น นี่ก็พอเพียงเช่นกัน
หาเงินแต่พอดี และเอาเวลามอบให้แก่คนในครอบครัว นี่ก็พอเพียงเช่นกัน
“เงินทองและวัตถุมีเยอะได้ แต่ต้องมีให้เป็น ไม่ตกเป็นทาสของมัน แต่เราต้องเป็นเจ้านายมัน ไม่ปล่อยให้มันมามีอิทธิพลเหนือจิตใจเรา”
นี่ คือคีย์เวิร์ดสำคัญ ที่คนไทยมักมองข้ามไป ต่างวิ่งไล่ตามวัตถุ จนหลงลืมการกลับมามีความสุขจากความพอเพียง ซึ่งเป็นสิ่งที่ในหลวงพยายามตรัสสอนคนไทย เพื่อให้คนไทยทุกคนเป็นคนที่เข้มแข็ง มีภูมิคุ้มกัน มีปัญญา และรู้จักประมาณตนในการใช้ชีวิต
อ่านเพิ่มเติมได้ที่: http://bit.ly/2yhazYz
ที่มาของภาพ: http://bit.ly/2g8A43y
#ปลง
