Gasera
Saro-sarong nawará’
an gámit sa palígid ko
nagpu’ón sa símpleng kaláyo,
an asó nagbabáyle sa la’óg kan kuárto
mántang ako nakatúkaw
asín hinahapót an sadíri —
“Hanggang sáin mákakáabót an abó pag naglupád pasíring saímo?”
An katanglikásan kan háwak ko,
an pagtunínong kan ísip ko,
asin an pagbása mo kainíng namamátian ko —
Iyó an pagtángis kan kublít ko,
an padágos na pagtúnaw kan gabós sakó’
an padágos na ngírit kan demónio
na nagtatágo’ sa likód kan kaláyo.
Nalingáwan ko,
iyó palán iní an báyad kan nakipagdigma ako ki Satanas
huríng aldáw, Domínggo, sa iraróm kan higdá’an ko.
Asín sa huríng paghángos kan sakóng plúma,
gústo kóng isúrat an sakóng namamatí’an.
Ta iyó iní an sábi kan mga aniningál
na padágos na kinákakán an ísip ko.
Iyó man iyán an sábi kan gasera sa gílid ko.
This poem is written in Bicolano language a dialect in the southern part of Luzon the largest island in the Philippine archipelago.
This article is published by Pluma Manila, a Creative Platform for Everything Filipino. If you’re Filipino or Pinoy at heart, Be part of our team and share your craft with us. Maraming Salamat!
Write for us! Send us an Email: plumamanila@gmail.com
