Een zwoele zomerdag

Ken je dat, zo’n veel te warme zomerdag waarbij je haast fysiek de poolkappen voelt smelten en je bij elke stap die je zet druppels zweet voelt verdampen tussen je billen? Ken je dat? Vast wel. September telt de ene na de andere veel te warme zomerdag. Opwarming van de aarde zeggen ze. Dat boeit me niet zo hard. Wat me wel interesseert is hoe ik in mijn veel te kleine tuintje kan afkoelen. Waarom heb ik ook zo’n lange, warme baard eigenlijk? Maar goed. Ik heb nog wel ergens een emmertje water en een voetbadje staan. Moet lukken.

Naarstig vul ik het kinderbadje met Spongebobtekening tot ik mijn voeten helemaal onder kan dompelen. Mijn lichaamstemperatuur zakt met 0,01 graad. Dit helpt niet. Kut. Ik kijk rond. De buren links van me zijn niet thuis. En door de haag van de buren rechts van me zie ik op het eerste zicht ook niet meteen iets. Dan maar alle kleren uit en in dat badje zitten. Echt comfortabel is het niet, maar ik voel me toch tenminste enigszins afkoelen. Mission accomplished. Screw you veel te warme zomer.

Ik sluit mijn ogen en leun wat achterover met mijn benen wijd open gespreid. Dicks out. Helemaal zen. Tot zij plots giechelt. Zij, het nieuwe meisje bij de buren waar ik al een zomer lang vanuit mijn veel te kleine tuin naar staar doorheen de haag. Zij, zij is thuis. Zij is thuis en met haar ligstoel naar mij gericht. Zij weet van het gat in de haag dat ik op een andere veel te warme zomerdag maakte. Zij weet dat ik al de hele zomer lang vanuit mijn veel te kleine tuin naar haar staar. Zij weet dat ik mijn middags vulde met mezelf verwennen terwijl zij schijnbaar toevallig vaak haar borsten masseert. Zichzelf streelt. Alsof er niemand was. Ik voel mijn gezicht roder worden, mijn lichaamstemperatuur terug stijgen en mijn houding wat ongemakkelijk worden. Zij weet alles. Zij. Zij keek al de hele zomer naar mij.