Eindelijk naar Acanthus
Kwart voor negen. Mijn gezelschap en ik draaien de parking van de Acanthus op. Ik voel wat vlindertjes in mijn onderbuik. Tijdens de rit van zo’n 40 minuten richting het etablissement heb ‘k mijn gezelschap al uitvoerig uitgelegd waarom deze keet zo hoog op mijn todo-list staat. Wie zoals ik afkomstig is van de streek rond Ingelmunster kent de Acanthus namelijk vast wel. Al meer dan 20 jaar is het de grootste erotische club in de Benelux. En jaar naar jaar passeerden mijn ouders en ik er in het weekend om in de dierenwinkel ernaast de hondjes en poesjes te strelen. Na een avondje stappen reed ‘k er dan ook nog eens vaak voorbij en zag steeds de vele wagens geparkeerd langs de kant van de weg omdat de parking te klein was. Met af en toe wat schaarsgeklede mensen die richting ingang stapten. Om ook daar poesjes te strelen.
Mijn interesse werd doorheen de jaren dan ook nog eens af en toe terug aangezwengeld dankzij artikels van oa VICE over het eten dat daar wordt geserveerd. A volonté. En nu deze nieuwsbrief toch enige regelmaat begint te kennen wist ik zeker: ik moet en zal daar eens binnenstappen om er over te kunnen schrijven. Kwart over negen was het dus zover.
De zaak opent op zaterdag om 20u en sluit om 5u. Die dag zijn enkel koppels toegelaten. Je betaalt 110 euro voor een soort all-inclusive pakket met eten en drinken. Alleen de cava is bijbetalen. En elke openingsdag is er een thema. Op het uur van onze aankomst blijken we al een rookie mistake gemaakt te hebben. De parking staat al nagenoeg vol. Een auto of 50 al. Mensen wachten in een rij aan de deur. Blijkbaar betekent starten om 20u ook effectief binnenstappen op dat uur. Ah ja, als goeie Vlaming moet je zoveel mogelijk uit die inkomprijs halen hé.
Dat wordt helemaal duidelijk na onze korte rondleiding. We krijgen te zien waar de 2 dansvloeren zijn, de lockers, de boven en de restaurants. Oh boy. Aan beide restaurants staat een rij aan te schuiven die niet moet onder doen bij de all-inclusive hotels in Turkije of Spanje. Het menu van de week bestaat uit stoofvlees, victoriabaars en groentensoep. En gek genoeg lijkt het publiek net hetzelfde type dat om 6u wakker wordt op reis om een handdoek te kunnen leggen en zo een stoeltje dicht bij het zwembad te kunnen reserveren.
Hetzelfde publiek dus dat met plezier een bord stampvol legt om zich vol te kunnen stouwen alvorens te dansen en van elkaar te genieten. Ik heb vooral schrik. Wat als het eten mij niet bevalt? Ik heb net gegeten dus moet ik hier nu toch maar iets proberen? Ik kan toch niet nog eens een groentensoep binnensteken? Het is hier snikheet en al 21u, wie denkt er nu nog aan eten? Dus het enige wat ‘k doe is even binnenkijken, zien dat de kwaliteit van het eten best ok is maar ook wel een beetje een Lunchgardengevoel geeft en weer verder stappen.
We zoeken de dansvloer op. Op de eerste, grootste dansvloer staan zo’n 50-tal koppels te shaken op techno classics gemixt met redelijk foute songs uit de jaren 2000. Het lijkt alsof de DJ zijn mixtape doorheen de jaren nog helemaal niets is veranderd. Dat zorgt voor een uitgelaten sfeer maar echt opwindend valt het moeilijk te noemen. Daar helpt de drank misschien wel bij. Terwijl wij met z’n tweetjes vooral rond kijken en gniffelen met het aanwezige publiek, kapt datzelfde publiek de ene na de andere mixer binnen. “We hebben hier 110 euro betaald, dus we gaan dat hier ten volle benutten”, hoor ik menig koppel denken. Again rookie mistake van ons. Tegen negen uur hebben de meeste koppels al hun tweede of derde drankje binnen.
Door de aanwezigheid van al dat eten zijn de eerste paar uur eigenlijk vrij bizar. Je staat het ene moment redelijk gezellig te dansen op wat foute muziek tussen een publiek dat je verwacht op de mindere afterwork party en loopt daarna door een gang naar een veel te goed verlichte ruimte die zeer hard lijkt op een refter van een scoutskamp waar iedereen zit te genieten van z’n groentensoepje en stoofvlees. Bordje vol. Straks nog eentje.
Qua inkleding van de benedenruimtes is het exact zoals ik me het had voorgesteld: een klein beetje over zijn grandeur heen. De zetels zijn al wat van ouderdom, de slingers aan het plafond lijken uit de dichtstbijzijnde Action gehaald en de refter is vooral functioneel ingekleed met tafeltjes die je wel eens tegenkomt op het betere Vlaemsche trouwfeest. Zo zijn de meeste mensen trouwens ook gekleed. De mannen in een hemdje dat naarmate de tijd vordert steeds meer open komt te staan. De vrouwen in een rokje met een blouse boven of een simpel kleedje. Er is een mix van mensen die ik niet beter kan omschrijven dan de gemiddelde Boer zkt Vrouw en Familie-kijker en de Eroticabeursganger. Zo is er een overmaat aan kaalkoppen en gellkoppen bij de mannen. En tramp stamps en peroxideblonden bij de vrouwen. Alsof niet alleen de muziek is blijven hangen in de vroege jaren 2000 maar ook de Acanthusganger. Dat blijkt ook een paar uur later wanneer de kleren verplicht uit moeten. Enkel lingerie dan nog. Waar de kleedjes en hemdjes nog wat konden verhullen lukt dat iets lastiger met de strings en veel te witte slips die tevoorschijn komen. Kan iemand mannen vertellen dat een volledig witte slip absoluut niet sexy is? Plz.
Gelukkig is mijn gezelschap lachen. Als twee volleerde antropologisch filosofen staren we iedereen aan en vragen ons af wie wie heeft overtuigd om te komen, wie welk beroep heeft en hoe het komt dat iedereen zwarte of bruine schoenen draagt. En ook, is dat die haar dochter die ze heeft meegenomen? We houden ons wel bezig. Want na de eerste uren beseffen we ook wel: echt ongelofelijk opwindend is dit allemaal niet meteen. Daarvoor zit in het publiek te weinig, naar ons gevoel dan toch, knap volk. En is de muziek iets te random. Alé, nee veel te random.
Perfecte illustratie daarvan gebeurt wanneer we den boven ontdekken. Maar eerst even wat den boven is. Dus. Je mag op zaterdag alleen naar boven als koppel. Mannen alleen zijn niet toegestaan. Ideaal dus als je wat verlegen bent en geen last wil hebben van verlangende single venten. Boven mag ook enkel in ondergoed rondgewandeld worden. Want daar is ‘where the magic happens’. Ik kan u garanderen dat eens je daar een uur of 2 hebt rondgewandeld er nog weinig magic overblijft. Eerst en vooral kun je er makkelijk verloren lopen en je hoofd stoten. Niet direct sexy. Het is een doolhof aan nauwe minder goed verlichte gangetjes die leiden naar eens een bed of drie dat steeds voorzien is van de nodige handdoekjes en tissues, condooms haal je beneden, en eens naar wat specialere ruimtes.
Zo is er een ‘bioscoop’ met wat bedden waar je kunt kijken naar de platste porno. Denk luid geschreeuw en net niet knappe acteurs en actrices. Niet meteen mijn ding. Geef mij dan maar Sphinxxx, het event in de Gentse Sphinx, waarbij pornoclassics worden getoond. Heerlijke arthouse. Maar de paar Acanthuskoppels leken er wel plezier in te beleven. Zij hadden waarschijnlijk nog nooit van Sphinxxx gehoord. Ik had in alle eerlijkheid niet het gevoel dat er echt veel culturo linkiewinkies rondliepen die avond.
Maar goed. Er is dus ook een gatenkamer. Die leek centraal te liggen (ik heb geen richtingsgevoel) en werd ook best vaak gefrequenteerd door het publiek. Het feit dat je kon binnenkijken naar welke vrouw bezig was met welke mannen (sorry heteronormatieve samenleving) was voor velen uiteraard een serieuze surplus. Hoofdattractie van den boven bleek een soort grote kamer te zijn gevuld met bedden waar, naarmate de uren vorderden, een serieuze vleeshoop leek te ontstaan. Met daarlangs en daarbuiten een grote groep mensen die stond te ‘kijken kijken’. Denk aan een koppel of 10 op de bedden en evenveel er rond.
Voor wie iets minder verlangt naar pottenkijkers waren ook een aantal bedden wat verstopt en voor wie het bij het dansen wilde houden kon ook van op het balkon verder shaken naar de dansvloeren. Waar men dus… stel je even voor… plots eerst Happy Birthday en daarna de Brabançonne begon te spelen. Ik weet niet hoe hard de mensen boven in the zone zaten maar dat zijn nu toch niet meteen hitjes waarvan je denkt: EWEL JA. GEIL. Wij keken elkaar toch even aan van ‘eeeeeeeeeuhm ok’ en schoten in de zoveelste lach van de avond. Onze 110 euro hebben we in de vorm van een deugddoende lachtherapie toch zeker terugverdiend.
Terug naar beneden dan maar. De kleinere dansvloer bleek tegen 1u goed gevuld met menig ontblote bast en borsten met in de hoekzetels de nodige koppels die van jetje gaven. Neergeploft in dezelfde zetels voelde dit heel hard als een zeer slechte lokale scène uit een pornofilm. Genre FC De Kapoentjes. Het hielp niet dat 1 van de bezoekers er uitzag als een Owen Wilson van den Aldi. Jawel, weer goed gelachen. Zeker wanneer een jonger koppel, een van de weinige, iets te lang onze kant op keek. Ik mijn gezelschap vroeg of het haar al was opgevallen. En zij vertelde dat ze zelf ook al heel tijd tijd hun kant op keek. We hadden touch! Alé, toch in het staren.
Want tegen dat uur was het wel zeer duidelijk. Jeanine en Rudy zien genieten van elkaar is niet echt iets waar we beide warm van werden. Ik ben ontzettend blij dat iets als Acanthus bestaat waardoor heel veel mensen hun relatie kunnen verrijken, of elkaar kunnen ontdekken, of gezellig kunnen keuvelen op de dansvloer bij een streepje Suavemente en de Spice Girls met daarnaast technohitjes waar ik stond op te jumpen op mijn 17de maar uiteindelijk bleek het qua ervaring exact wat ‘k had verwacht en daardoor ook niet meteen voor herhaling vatbaar. Toch zeker niet naar Acanthus. Want nu ik de smaak te pakken hebben wil ik gerust wel vergelijken met andere plekken. Of daar een jonger publiek rondloopt? Of daar ook de Brabançonne wordt gespeeld op random momenten. En of er stoofvlees is.
Tips voor plaatsen om te bezoeken zijn dus zeer welgekomen!
