(S)experimenteren — Marith Iedema

Hier is ie dan, de recensie. Ik zag niet zo lang geleden, een paar weken ofzo, een artikel passeren op De Standaard over de Nederlandse journaliste Marith Iedema. Ze had een boek geschreven en niet zomaar eentje. Eentje die me interesseerde. Want Marith en ik delen dezelfde passie: seksualiteit. We delen nog wel meer dingen eigenlijk. Marith is net als ikzelf een millennial. En ze vroeg zich net als ik op een bepaald moment af wat liefde nu eigenlijk betekent.

Het grote verschil is dat Marith dat omzette in een boek en ik in wel deze nieuwsbrief. In haar verhaal (S)experimenteren neemt ze ons mee in, je raadt het nooit, een experiment. De test welke relatievorm nu eigenlijk de juiste is.

Het is een vraag die ik hier in de nieuwsbrief al vaker heb gesteld. Is monogamie wel een dingetje? Zouden we niet moeten nadenken over polyamorie? Of moeten we gewoon lekker zelf kiezen wat het beste werkt en klaar? Het is een feit dat de media steeds vaker geschiedkundige en biologische argumenten brengt in favor of polyamorie. Dus, euhm ja toch? Als de wetenschap het zegt?

En net dat gaat Marith testen. Samen met haar vriend, waarmee ze het eigenlijk prima heeft, doktert ze een plan uit. Hij mag lekker andere dames scoren zolang hij er maar alles over vertelt, zij mag na een tijdje hetzelfde maar zonder dat het geweten mag zijn.

En net die strijd tussen verschillende grenzen, verschillende ideeën en de zoektocht naar wat wel en niet ok is, komt uitgebreid aan bod doorheen het boek.

Het is ontzettend down-to-earth geschreven. Een pageturner zoals dat heet. Vlot genoeg om het in één ruk (hihi de standaard woordspeling) uit te krijgen maar interessant genoeg om er ook iets van te onthouden en uit te leren. Iets wat je daarna ook op je eigen relatie kunt betrekken.

De wijze les dat geen enkele vorm voor iedereen zomaar werkt. En dat liefde jawel nog altijd een werkwoord is.

Lees het interview met Marith in De Standaard.

En koop het boek op Bol.com.

PS: Ik kreeg het boek om te recenseren. Volgens de nieuwe richtlijnen van de sector ben ‘k helemaal niet verplicht dat te melden maar hééééé openheid is oh zo belangrijk. De uitgeverij vroeg me uiteraard niet om iets positief te schrijven maar ik heb oprecht genoten van het boek.