Showtime

Het is iets na zessen op donderdagavond. De dag was lang en de tijd ging traag. Ik stap van de tram af en ga richting station. De jongeman die voor mij loopt komt me bekend voor. Ik ben hem vast en zeker wel eens tegengekomen. We lopen achter elkaar aan en elk naar hetzelfde perron. Hij kijkt eens achter zich en schenkt me een glimlach. Ik glimlach terug terwijl ik naar zijn diepe blauwe ogen kijk en vergeet even dat ik er helemaal niet uitzie vandaag. De regenbui deze morgen heeft van mijn haar een vogelnest gemaakt en mijn outfit is ook alles behalve flatterend. Hij gaat halverwege de wagon zitten terwijl ik vooraan plaatsneem in de vierzit zoals gewoonlijk. De trein komt in beweging en ik begin aan een rondje social media op mijn gsm. Ik ben bezig met een artikel te lezen wanneer er een kuch naast mij klinkt. Nog voor ik opkijk gaat mijn hand al naar mijn tas om mijn treinabonnement te nemen, maar dan zie ik dat de jongen met de blauwe ogen naast mij staat.

“Kennen wij elkaar niet ergens van?”, vraagt hij redelijk zelfverzekerd. Normaal gezien zou ik een ironische opmerking maken maar ik doe niet meer dan mijn schouders optrekken. Hij glimlacht nog een keer, gaat zitten en blijft nog even in mijn ogen kijken vooraleer hij verder vertelt. “Twee weken geleden stond jij toch op het podium van een theaterzaal, niet? Ik was de technieker die avond.” Hij heeft gelijk. Ik herken zijn ogen die vanuit de donkere zaal nog even fel leken. Terwijl hij verder vertelt bekijk ik zijn lichaam. Hij heeft brede schouders en is redelijk gespierd. Niet meteen het type man waar ik op val maar er is iets mysterieus aan hem. Voor ik het goed en wel besef komt de trein aan en moet ik afstappen. Wanneer ik hem bedank voor de fijne babbel neemt hij opeens mijn hand vast en zegt: “Maandagavond om acht uur op hetzelfde podium, deal?”. Ik knik zonder er over na te denken en stap snel af. Het is warm buiten voor de tijd van het jaar maar toch loopt er een rilling over mijn lichaam. Een rilling bij het idee aan maandagavond.

Het weekend ging traag voorbij. Elke seconde leek een eeuwigheid te duren en de spanning bouwde enkel op. Ik heb mijn rood jurkje aan en zwarte pumps. Even heb ik getwijfeld of het niet overdreven was maar het staat me wel. De zaal is nog leeg als ik binnenkom. Op het podium staat enkel een zetel in het licht van een spot. Het perfecte decor voor een drama denk ik bij mezelf. Ik schrik van de adem die ik in mijn hals voel maar als ik achterom kijk, staat hij op enkele meters van mij. Arne is zijn naam, dat heb ik op de website van de theaterzaal gelezen. Hij heeft een t-shirt aan dat door zijn gespierde lichaam nogal strak rond zijn lichaam zit. Ik voel warmte in mij opkomen, een teken van opwinding. Hij blijft stilstaan wanneer ik besluit langzaam naar de zetel te stappen. Mijn hakken tikken tegen de houten vloer en verbreken de stilte tussen ons. Ik ga zitten waardoor mijn jurk omhoog kruipt en ook mijn decolleté verschuift waardoor de rand van mijn kanten bh zichtbaar is. Ik glijd met mijn vingertoppen langs het randje van mijn jurk. Zijn adem stokt. Het spel is begonnen. Een stuk dat ter plaatse zal geschreven worden.

Al lijken seconden uren te duren toch gaat alles opeens razendsnel. Mijn handen glijden over mijn lichaam. Ik haak mijn vingers achter mijn slipje, trek het uit en gooi het zijn richting uit waarna ik languit in de zetel ga liggen. Het koude leer komt door mijn jurkje waardoor er een rilling door mij heen gaat. Terwijl ik mijn jurk langzaam uittrek hoor ik hoe zijn broek openritst. Daar lig ik dan. In het licht van de spot met enkel nog een laagje kant dat mijn borsten bedekt. Ik streel mezelf en ik weet dat hij hetzelfde doet. Hij geniet van mijn solovoorstelling, wordt helemaal wild. Ik lik mijn vingers een voor een schoon waarna ik ze weer in mezelf laat glijden. De stilte in de zaal word verbroken door het geluid van mijn bewegingen. Zijn ademhaling gaat sneller. Hij kan zich bijna niet meer bedwingen. Ik draai om en ga op handen en knieën zitten. Zijn voeten komen langzaam in beweging. Hij raakt de grond bijna niet maar ik voel hem dichterbij komen. Met zijn handen streelt hij mijn billen waarna hij ze vastgrijpt en met een harde stoot in mij binnendringt. Een kreun verlaat mijn mond. Een kreun van pijn, verlangen, genot. Hij is niet te stoppen. Pompt zo hard dat het tot achteraan in de zaal te horen is. Zijn hand grijpt naar mijn borsten en opnieuw verlaat een kreun mijn mond. Als een beest gaat hij tekeer. Hij stopt, neemt mij beet en voor ik het goed en wel besef zit ik boven op hem. Hij vult mij, raakt alle gevoelige plekken op de perfecte plaats. Zijn handen duwen mij verder naar beneden terwijl zijn lippen zich om mijn tepels zetten. Hij zuigt en binnen enkele seconden spat ik in stukken uit elkaar. Enkele stoten later komt ook hij met een zucht van verlossing in mijn hals klaar. Ik voel hoe zijn sperma tussen onze benen vloeit. Hij draait ons beiden waardoor ik boven op hem kom te liggen. Zijn ademhaling vertraagt, zijn vingertoppen strelen mijn rug. De voorstelling is afgelopen maar ik blijf hopen op een vervolg…