Λογοκρισία στυλ 60s από κυβέρνηση και πολιτεία.
Γράφει η Μελίνα Μπελενιώτη, μέλος της Πρωτοβουλίας Νέων
Ο Δήμος Λάρισας έκλεισε το μικρόφωνο του εθελοντή ραδιοφωνικού παραγωγού, Κώστα Σταυριανού, μετά από αίτημα της τοπικής Ένωσης Αστυνομικών επειδή αξιοποίησε του δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και σκέψης και άσκησε κριτική στην Ελληνική Αστυνομία.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του, ο παραγωγός παίρνοντας αφορμή από την βεβηλωτική πράξη του αστυνομικού που κατέστρεψε μια ανθοδέσμη που ήταν προς τιμήν του θύματος αστυνομικής βίας, Αλέξη Γρηγορόπουλου, κατέκρινε την σαδιστική συμπεριφορά καθώς και την κατάχρηση εξουσίας απ’ την αστυνομία στην χώρα μας. Να σημειωθεί ότι υποστήριξε το γεγονός ότι «πράγματι υπάρχουν αστυνομικοί που προστατεύουν τον πολίτη» και πως «φυσικά δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί το ίδιο, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν την διάθεση να τηρήσουν το Σύνταγμα και να μην καταστρατηγούν συνεχώς τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών». Ενδιάμεσα έπαιζε τραγούδια σχετικά με το θέμα, τα οποία είχαν προταθεί απ’ το κοινό του στο Facebook.
Απ’ ότι φαίνεται όμως, η ελευθερία του λόγου «έθιξε» κάποιους αστυνομικούς οι οποίοι όπως και ο κ. Χρυσοχοΐδης θεώρησαν τις κριτικές του κ. Σταυριανού αβάσιμες και δημιουργήματα της φαντασίας καθώς και προσβλητικές, ξεχνώντας όλες τις καταγγελίες για την αστυνομική βία ανά τα χρόνια. Ο δήμαρχος Απόστολος Καλογιάννης πήρε την κατάσταση στα χέρια του και έδιωξε τον παραγωγό από τον ραδιοφωνικό σταθμό. Ο ίδιος σε μια σχετική δήλωση ισχυρίστηκε ότι η απόφαση του δεν είχε καμία σχέση με το αίτημα των αστυνομικών αλλά λόγω μίας υπέρβασης που είχε κάνει ο εκδιωγμένος.
Παρόλα αυτά, η δημοτική αρχή επισήμανε χαρακτηριστικά στην καταδικαστική απόφαση πως ο εν λόγω επαγγελματίας «επέλεξε να καταχραστεί της φιλοξενίας, μετατρέποντάς τη αυθαίρετα σε εκπομπή πολιτικού σχολιασμού μάλιστα αξιοποιώντας το μικρόφωνο ενός δημοσίου μέσου» αλλά κι ότι έκανε «μονόλογο προβολής των προσωπικών του απόψεων για την Ελληνική Αστυνομία».
Αξιοσημείωτο είναι ότι όταν ‘‘θίχτηκε’’ η τιμή της και έγινε αναφορά σ’ αυτήν, η αστυνομία δεν έχασε λεπτό και έδρασε άμεσα ώστε ο παραγωγός να εκδιωχθεί. Όταν όμως πρόκειται για ζητήματα ασφαλείας των πολιτών και διατήρηση της τάξης ο χρόνος δεν αποτελεί πιεστήριο. Μάλλον, προτεραιότητα της δεν είναι η προστασία του πολίτη όπως τόσο καιρό πιστεύαμε αλλά η διαφύλαξη της δύναμης της και η αποσιώπηση όσων τολμούν να πουν κάτι διαφορετικό. Τέτοιες συμπεριφορές μας γυρίζουν 50 χρόνια πίσω, στην δεκαετία του 70 και στην εποχή της χούντας.
