Να ονειρεύεστε, του Νίκου Βασιλόπουλου.

Μην ονειρεύεστε .

Αυτό ακουμε τα τελευταία χρόνια, το ακούμε συνέχεια και από παντού.

Μην ονειρεύεστε.

Γιατί τα όνειρα σας δεν μπορούν να γίνουν πράξη, τουλάχιστον όχι εδώ, όχι σε αυτή την χώρα. Μπορείτε να ονειρεύεστε και να ελπίζετε πως θα κάνετε τα όνειρα σας πράξη σε κάποια χώρα του εξωτερικού αλλά όχι στην χώρα που γεννηθήκατε.

Σε κάθε περίπτωση, μην ονειρεύεστε, είναι καλύτερα έτσι.

Αυτό μας λένε συνέχεια, έτσι προσπαθούν να χαρακτηρίσουν την γενιά μας. Η «χαμένη γενιά», η «αδικημένη γενιά».

Είναι αλήθεια πως περάσαμε την εφηβεία μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, κάναμε βήματα πίσω από τις επιθυμίες μας για να μπορέσει η οικογένεια να σταθεί όρθια.

Στη φοιτητική μας ζωή βρεθήκαμε και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πανδημία, είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και αναγκασμένοι να αφήσουμε πίσω αγαπημένες συνήθειες του παρελθόντος.

Όλα δείχνουν πως τα δύσκολα είναι μπροστά μας, καθώς μένουν ακόμα να φανούν οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας.

Θα γυρίσουμε πάλι σε ένα « Μην ονειρεύεστε».

Όμως όσες φορες και αν το είπατε, εμείς δεν ακούσαμε.

Τολμάμε να ονειρευτούμε έναν κόσμο καλύτερο, πιο δίκαιο, απαλλαγμένο από μισαλλοδοξία και ρατσισμό.

Τολμάμε να ονειρευτούμε, μια ζωή αξιοπρέπειας, όπου η μέρα μας δεν θα εξαντλείται στο δίπτυχο σπίτι-γραφείο και αντίστροφα.

Δεν αντέχουμε στην ιδέα πως την ίδια στιγμή που χιλιάδες συμφοιτητές μας δουλεύουν για να μπορέσουν να σπουδάσουν, η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει χρήματα για να δημιουργήσει νέα σώματα ασφαλείας μέσα στα πανεπιστήμια.

Μειώνονται τα χρήματα της φοιτητικής μέριμνας, την ίδια στιγμή που δίνουν 36 εκατομμύρια στην αστυνομία για νέους εξοπλισμούς.

Και πάλι σε εμάς θα πουν να μην ονειρευόμαστε , σε εμάς θα πουν πως είναι όλα μάταια.

Μα εμείς δεν ακούμε.

Για το δικό μας μέλλον χρήματα δεν πρόκειται να βρουν.

Να ονειρεύεστε!