Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις της Μαζικής Κτηνοτροφίας

Όλοι μας έχουμε ακούσει ότι η κατανάλωση των γαιανθράκων είναι ο κύριος παράγοντας του χάους περιβαλλοντικής καταστροφής, στο οποίο αναφερόμαστε ως κλιματική αλλαγή, παρόλα αυτά, αυτό δεν ισχύει πλήρως. Ο τρόπος και ο ρυθμός που καταναλώνουμε τους γαιάνθρακες είναι όντως τεράστια απειλή για το περιβάλλον, όμως, υπάρχει μια διαφορετική ανθρώπινη δραστηριότητα, η οποία, είναι ακόμη πιο επιβλαβής, η μαζική κτηνοτροφία.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η μαζική κτηνοτροφία δεν αναφέρεται ως απειλή τόσο όσο η υπερεκμετάλλευση των γαιανθράκων. Παρόλα αυτά δεν θα αναφερθώ σε αυτούς, καθώς ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιαστεί συνοπτικά, μόνο ένα μέρος των επιπτώσεων της μαζικής κτηνοτροφίας στο περιβάλλον, καθώς το εν λόγω θέμα, δεν θα μπορούσε να καλυφθεί πλήρως σε ένα άρθρο.

Σήμερα, το 96% της βιομάζας των θηλαστικών, είναι οι άνθρωποι και τα ζώα τα οποία εκτρέφουμε, συγκριτικά, το αντίστοιχο ποσοστό πριν την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας ήταν μόνο 1%. Αυτό συνεπάγεται τεράστια ανάγκη σε εκτάσεις αλλά και πόρους, για την εκτροφή των ζώων, αλλά και την καλλιέργεια της τροφής τους. Μεγάλο μέρος αυτών των εκτάσεων, δημιουργείται μέσω της καταστροφής άλλων οικοσυστημάτων, πιο συγκεκριμένα το 45% της ξηράς του πλανήτη χρησιμοποιείται για αυτούς τους σκοπούς και κάθε δευτερόλεπτο, ένα με δύο έικρ(acre) του δάσους του Αμαζονίου καταστρέφονται στο όνομα της μαζικής κτηνοτροφίας (1 acre = 4046.86 m²). Αυτό το ποσοστό καθιστά την μαζική κτηνοτροφία υπεύθυνη για το 91% της καταστροφής του δάσους του Αμαζονίου. Επιπρόσθετα, όσον αφορά το νερό: 20% — 33% του γλυκού νερού που χρησιμοποιείται, πηγαίνει στους ίδιους σκοπούς. Να σημειωθεί ότι για κάθε κιλό μοσχαρίσιου κρέατος, η αναλογία μάζας προϊόντος και μάζας νερού που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή του, είναι 1 προς 2.500. Φαίνεται ήδη λοιπόν, ότι σίγουρα δεν πρόκειται για μικρό πρόβλημα, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν.

Ίσως, όμως, το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς στο περιβάλλον, είναι η συμβολή της κτηνοτροφίας στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Η κτηνοτροφία, ευθύνεται για το 18% των εκπομπών, σημαντική διαφορά από το 13% όλων των μέσων μεταφοράς. Δηλαδή, εξαιτίας της εκτροφής των ζώων, εκλύονται περισσότερα θερμοκηπικά αέρια, από ότι εξαιτίας των καυσίμων που χρησιμοποιούνται από όλα τα αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία, τρένα και όλα τα υπόλοιπα μέσα που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά φορτίου ή ανθρώπων. H τρομακτική αλήθεια που περιέχει η γνωστή πηγή γέλιου με τις αγελάδες και το μεθάνιο, είναι ότι μόνο οι εκτρεφόμενες αγελάδες είναι υπεύθυνες για το 37% του μεθανίου που εκλύεται στην ατμόσφαιρα λόγω ανθρωπογενών παραγόντων, καθώς, μια μέση εκτρεφόμενη αγελάδα, παράγει από 70 έως 120 κιλά μεθανίου κάθε χρόνο. Επιπλέον, η κτηνοτροφία είναι η πηγή του 65% του υποξειδίου του αζώτου (N₂O) που εκλύεται μέσω ανθρώπινης δραστηριότητας. Ενός αερίου δηλαδή, που είναι 296 φορές πιο επικίνδυνο για το περιβάλλον από ότι το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂). Δυστυχώς, ως τώρα δεν φαίνεται να υπάρχει βελτίωση στο πρόβλημα, ούτε κάποια μείωση στον ρυθμό επιδείνωσης του. Μέχρι το 2050 υπολογίζεται ότι οι εκλύσεις από την κτηνοτροφία θα αυξηθούν κατά 80%, για σύγκριση, οι εκλύσεις από την παραγωγή ενέργειας προβλέπεται να αυξηθούν κατά 20%.

Τι μπορεί όμως να κάνει ο καθένας για να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του μείζονος αυτού προβλήματος; Καταρχάς, ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν η μείωση της κατανάλωσης κρέατος. Αν αναλογιστούμε ότι ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει περίπου 280 γραμμάρια κρέατος κάθε μέρα, καταλαβαίνουμε ότι αν όλοι κάνουμε μια λογική μείωση του κρέατος στην δίαιτά μας, η συνολική κατανάλωση θα ελαττωθεί ραγδαία. Έτσι η ζήτηση αυτών των προϊόντων θα πέσει και συνεπώς θα μειωθεί η παραγωγή τους, με αποτέλεσμα να σωθούν χιλιάδες ζωές, αλλά και να μειωθεί ο κίνδυνος προς το περιβάλλον. Επίσης, όπως με κάθε πρόβλημα, είναι σημαντικό να γίνει γνωστό σε όσο δυνατόν περισσότερους. Όσο μεγαλώνει ο αριθμός των ευαισθητοποιημένων, τόσο, θα γίνονται εφικτοί, όλο και περισσότεροι τρόποι αντιμετώπισης της απειλής που αποτελεί η μαζική κτηνοτροφία.

Εν ολίγοις, κάτι το οποίο πολλοί δεν υποψιάζονται, είναι στην πραγματικότητα, υπαίτιο για μεγάλο μέρος της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι έχουμε περιθώριο να επαναπαυθούμε όσον αφορά τους ρύπους από άλλους ανθρωπογενείς παράγοντες. Βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο, ο τελευταίος αιώνας τραυμάτισε σημαντικά τον πλανήτη, αν αφήσουμε την τον ρυθμό της καταστροφής να αυξηθεί ακόμα περισσότερο, το τραύμα αυτό δεν θα αργήσει να γίνει θανάσιμο για το μεγαλύτερο μέρος της βιόσφαιρας, μαζί και για τον άνθρωπο. Επιβάλλεται λοιπόν, να ενημερωνόμαστε, να ενημερώνουμε και να δρούμε υπέρ του περιβάλλοντος, όσο περνάει από το χέρι μας, για να μπορούμε να ελπίζουμε στην σωτηρία του.