Υπουργική υποκρισία. Δημοκρατία σε καραντίνα, του Πέτρου Αποστολάκη.

Το Υπουργείο Παιδείας, για ακόμα μια φορά, φέρνει τα πιο αντιδραστικά μέτρα προς ψήφιση, σε μία περίοδο που οι αντιδράσεις των μαθητών και των φοιτητών είναι απαγορευμένες από τον νόμο.

Όσο οι συναθροίσεις, και κατά επέκταση οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, απαγορεύονται, η Υπουργός Παιδείας έχει πάρει σβάρνα όλο το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Ας αρχίσουμε από το κομμάτι της Πανεπιστημιακής αστυνομίας και των καρτών εισόδου.

Τι διαφορά θα έφερναν οι κάρτες εισόδου στα Πανεπιστήμια;

Από ότι ξέρω, στον χώρο του Πανεπιστημίου βρίσκονται εκατοντάδες φοιτητές την ίδια ώρα. Ας μιλήσουμε υποθετικά για έναν βανδαλισμό, ένα σπάσιμο παραθύρου πιο συγκεκριμένα. Σε τι θα βοηθούσε το όνομα και των 2000 παρευρισκόμενων στον χώρο της σχολής στο να βρούμε ποιος έσπασε το παράθυρο; Σε τίποτα απολύτως. Οι κάρτες εισόδου είναι απλά ένα μέτρο αντίδραση της κυβέρνησης το οποίο καμία πραγματική ουσία δεν έχει. Εκτός αν συνδυαστεί με κάμερες ασφαλείας, κάτι το οποίο θα ήταν το λιγότερο ακραίο.

Τα Πανεπιστήμια είναι, ήταν και θα πρέπει να είναι ανοιχτά προς την κοινωνία, την οποία και θα έπρεπε να εξυπηρετούν. Καμία κάρτα εισόδου σε έναν χώρο που ανήκει στην κοινωνία.

Όσον αφορά την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Θυμάμαι πριν λίγο καιρό που συζητούσαμε για το άσυλο. Φωνάζαμε εμείς πως το άσυλο δεν έχει να κάνει με τα κακουργήματα και τα εγκλήματα. Πως είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης η καταπολέμηση της ανομίας, όχι ασύλου. Δεν άκουσαν και το κατήργησαν.

Και τι είχαμε ως αποτέλεσμα; Έναν μήνα πριν, με καταργημένο άσυλο, κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο γραφείο του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ και έκαναν την αντιδημοκρατική φιέστα τους.

Πάλι καλά που δεν είχαμε άσυλο και προστατεύθηκε ο Πρύτανης…

Βλέπουμε, λοιπόν, πως οι δήθεν λύσεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, δεν έχουν καμία σχέση με την λύση των προβλημάτων στα Πανεπιστήμια και στα σχολεία.

Να σας πω ένα πραγματικό πρόβλημα στα Πανεπιστήμια; Το εξάμηνο έχει σχεδόν τελειώσει, και οι περισσότεροι φοιτητές έχουν παραλάβει ένα ή κανένα ακαδημαϊκό σύγγραμμα.

Να σας πω ένα πραγματικό πρόβλημα στα Πανεπιστήμια; Εκατοντάδες φοιτητές αναγκάζονται να παρατήσουν τις σπουδές τους για να δουλέψουν.

Να σας πω ένα πραγματικό πρόβλημα στα Πανεπιστήμια; Οι οικογένειες πληρώνουν περισσότερο από τον μέσο μισθό ενός Έλληνα για να στείλουν το παιδί τους στο Φροντιστήριο και αργότερα στα Πανεπιστήμιο.

Το να μας πλασάρουν την Πανεπιστημιακή αστυνομία ως μία λύση στα προβλήματα των πανεπιστημίων είναι το λιγότερο προσβλητικό προς τους φοιτητές και τις οικογένειες που ανέφερα παραπάνω.

Τώρα, όσον αφορά τα σχολεία και τις αλλαγές στις Πανελλαδικές.

Έχω πει χιλιάδες φορές: το να κάνεις μικρές αλλαγές στο παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, είναι σαν το αρνί που τρώμε έναν μήνα μετά από το Πάσχα προσπαθώντας να πιστέψουμε πως ο φούρνος μικροκυμάτων θα αναστήσει την γεύση του.

Μπαγιάτικο, άνοστο, λάθος.

Η παιδεία απαιτεί αλλαγές ριζικές. Όσο ο μαθητής δουλεύει το διπλάσιο ωράριο από τον κάθε εργαζόμενο, κάτι πάει λάθος. Γιατί από όσο θυμάμαι, ένας μέσος μαθητής Τρίτης Λυκείου δουλεύει από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του για τις Πανελλαδικές.

Το χειρότερο είναι πως αυτό, το έχουμε λάβει ως κάτι λογικό. Οι αλλαγές που γίνονται δεν έχουν κανένα στόχο την καταπολέμηση της παραπαιδείας, του καρκινώματος αυτό που αρρωσταίνει την παιδεία μας.

Και όταν λέω καταπολέμηση της παραπαιδείας, δεν λέω να κηρύξουμε πόλεμο στους καθηγητές των φροντιστηρίων, ή τους ιδιοκτήτες μικρών φροντιστηρίων.

Αν η πολιτική μας ήταν σωστή, και αυτοί θα είχαν θέσει σε ένα δημόσιο σχολείο να διδάξουν και να αντικαταστήσουν εκείνους που θέλουν και αξίζουν, μετά από χρόνια ενεργούς διδασκαλίας, είτε να συνταξιοδοτηθούν είτε να δουλέψουν σε θέσεις συμπληρωματικές.

Και θα μου πεις: Πέτρο ότι και να λες κανείς δεν πρόκειται να σε ακούσει.

Και εγώ θα απαντήσω: Αν δεν θέλουν να μας ακούσουν, θα τους αναγκάσουμε.

Και πως θα γίνει αυτό; Χτίζοντας ένα γερό κίνημα, έτοιμο να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της εποχής μας. Ένα κίνημα που θα συνδυάσει την κινητοποίηση στους δρόμους, στα αμφιθέατρα, τα σχολεία και στις πλατείες, με πραγματικές λύσεις και προτάσεις για την παιδεία, το περιβάλλον, την κοινωνική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτό δεν θα γίνει από την μία μέρα στην άλλη, ούτε θα γίνει μόνο του. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για αυτό.

Μιλήστε σε φίλους, λοιπόν, συγγενείς και γνωστούς. Και φέρτε τους στον αγώνα μας για ένα καλύτερο αύριο.

Μην αφήσετε την κατάσταση στα χέρια των λίγων για ακόμα μια φορά. Γιατί έρχεται η ώρα των πολλών.

Είναι στο χέρι μας, είναι στο χέρι σου.

Ο Πέτρος Αποστολάκης είναι μέλος της Κεντρικής μας Επιτροπής και ιδρυτικό μέλος της Πρωτοβουλίας Νέων