Kamerlid Carla Dik-Faber: „Door polarisatie verdwijnt de interesse in persoonlijke verhalen”
Op 15, 16 en 17 maart zijn de Tweede Kamerverkiezingen. Tien Kamerleden hebben aangegeven te vertrekken. Zo ook Kamerlid Carla Dik-Faber van de ChristenUnie, nadat ze haar rol als politica acht jaar lang vervulde. In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen kijkt ze terug op haar tijd in de Kamer en vertelt ze meer over haar vertrek.
Veenendaal, 2 maart
Haar vertrek heeft onder andere te maken met de hoge werkdruk. „Je bent er continu mee bezig: debatten, werkbezoeken, het nieuws volgen, bijlezen, de media… Het is gewoon veel werk en zorgt voor een hoge werkdruk.” Bovendien wil ze meer tijd doorbrengen met haar familie. Ook speelt polarisatie in het politieke debat een rol. „Meer op de persoon, minder op inhoud. Polariserend in plaats van verbindend”, schreef ze eerder in een bericht op de website van de CU. Dit wordt breed gedragen door meerdere Kamerleden, hoewel sommige politici bewust polariseren. Door polarisatie willen ze hun eigen standpunten uitvergroten voor hun achterban. Dik-Faber wil ook graag een oplossing bereiken. „Dat lukt gewoon steeds minder met de huidige polarisatie.”
Sociale media
De polarisatie komt onder andere door sociale media, denkt de politica. Ze merkt dat sociale media een andere kant van mensen naar boven halen. „Als je persoonlijk met mensen in gesprek bent, zijn ze vaak heel redelijk, maar op sociale media is het makkelijker om dat niet te zijn. Als politicus krijg je zoveel…” Even aarzelend: „shit over je heen. En dat mag ook, je zit niet in de politiek om applaus te krijgen. Maar ja, het bouwt niet op.”
Dik-Faber is iemand die juist iets wil opbouwen. Constructief en in samenwerking met andere mensen vanuit verschillende invalshoeken iets moois samenstellen. „Het land dienen; zorgen dat de samenleving een stukje mooier wordt en iets meer van Gods liefde laat zien.”
Plaatselijke politiek
In de plaatselijke politiek was dit een aantal jaar geleden anders. De politica was voor haar komst in de Kamer van 2003 tot 2010 actief in de gemeenteraad van Veenendaal en van 2007 tot 2012 in de Provinciale Staten van Utrecht. Op dit lokale niveau ervaarde ze een minder hoge werkdruk en bovendien een stuk minder polarisatie. „Ik heb het gevoel dat het daar veel meer op consensus was gericht.”
Ook was de plaatselijke politiek persoonlijker. Dik-Faber zat bijvoorbeeld bij mensen thuis aan de keukentafel om het gesprek aan te gaan over inbreidingsplannen. „Op die manier kun je echt samen problemen oplossen. In Den Haag doe ik dat ook, door bijvoorbeeld werkbezoeken. Daarmee probeer ik persoonlijke verhalen in het politieke debat te brengen om politiek persoonlijk te maken. Helaas is er zoveel polarisatie dat er eigenlijk steeds minder interesse lijkt te zijn voor de persoonlijke verhalen van mensen. Dat vind ik heel kwalijk.”
Twee laatste moties
Voor haar vertrek zijn er nog twee moties die het CU-kamerlid wil indienen. De eerste motie gaat over de situatie van donorkinderen. Hier in Nederland is de mogelijkheid om gebruik te maken van een spermabank goed geregeld. Zo kunnen kinderen van een spermadonor er altijd achter komen wie de donor is en is het aantal nakomelingen per donor beperkt. In het buitenland is dit niet altijd zo. Spermabanken in het buitenland leveren soms door heel Europa en daar lijkt een hele handel in te zijn. „Uiteindelijk zijn kinderen daar de dupe van, omdat dit niet goed is gewaarborgd.” In een motie vraagt Dik-Faber de regering om dit internationaal op de agenda te zetten.
Milieubewust
De andere motie gaat over het waddengebied. „Het waddengebied verdrinkt. Enerzijds door zeespiegelstijging en klimaatverandering en anderzijds door mijnbouw.” Dik-Faber zou de mijnbouw graag zien verdwijnen. Haar milieubewustzijn kenmerkt haar als Kamerlid. Zo droeg ze op Prinsjesdag 2016 bijvoorbeeld een jurk gemaakt van gerecyclede visnetten, met een riem en hoedje gemaakt van een stuk zalmhuid. Ook in het gesprek is haar liefde voor de natuur en het milieu merkbaar. Tijdens het gesprek is het CU-kamerlid aan het wandelen op de Utrechtse Heuvelrug. „Het is echt zo mooi hier,” merkt ze tussendoor verrast op. Er klinken fluitende vogels op de achtergrond en ik geloof haar meteen.
Met haar vertrek maakt Dik-Faber ruimte voor nieuwe Kamerleden. „Wat ik hen wil meegeven is: ga veel het land in en zoek momenten voor rust en bezinning. Blijf dichtbij jezelf en voor mijn christelijke collega’s: blijf dichtbij God en jezelf en laat je niet gek maken.”
