kunstwerk of klimrek?
Door Liza Faken
Apeldoorn- Op de Apeldoornse Vellertheuvel staat het kunstwerk de Kooi-met-geen-poema-er-in. Hij is negen meter hoog en is gemaakt van 2000 meter staaldraad. Hij is niet te missen. Iedereen heeft een eigen verhaal bij het kunstwerk. De ene persoon speelt erin en de ander vindt het een artistiek werk. Een jaar geleden benoemde de BK-informatie het werk tot sleutelwerk. Wat is het nu: een kunstwerk of een klimrek?
Het kunstwerk is kenmerkend voor Apeldoorn en de wijk Zuidbroek. Het staat op de Vellertheuvel, maar de meeste mensen noemen het de poemabult. Ook mensen buiten Apeldoorn voelen zich geïdentificeerd met de poema. Zo vertelde Maarten de Reus, de kunstenaar van de poema, dat iemand de poema als cover van zijn boek wilde hebben en een wielrenvereniging wilde de poema op de achterkant van hun shirtjes. “Kunstwerken die in de openbare ruimte staan, zijn in principe ook van de mensen. Je mag er altijd foto’s van maken en die gebruiken.”
Klimrek?
Het kunstwerk heeft een bijzondere constructie, door de staaldraden die door elkaar gaan. Dagelijks spelen er kinderen in de poema, het is een perfect klimrek. “Een kind kijkt natuurlijk niet naar de poema met de gedachte: wat een interessant werk. Kinderen springen er meteen in en willen het vastpakken en er onderdoor kruipen. Met die mindset maken ze bijvoorbeeld ook spannende hutten van een tafel.” Aan de onderkant van de poema zijn de stalen stangen dichter bij elkaar gezet, zodat er geen schoenneuzen tussen kunnen. Er staan ook bordjes met de tekst: verboden in te klimmen. “Wij hebben aangegeven dat het niet de bedoeling is. Als mensen er dan toch in gaan klimmen, is dat niet meer aan mij.”
Kunstwerk?
Een jaar geleden werd het poema kunstwerk uitgeroepen tot een sleutelwerk in de beeldende kunst. Sleutelwerken zijn kunstwerken die artistiek, historisch, ruimtelijk of maatschappelijk van belang zijn of zijn geweest. In 2005 stond overal in het nieuws dat er een poema gesignaleerd was op de Veluwe. De marechaussee werd ingezet om het beest te vangen, maar ze vonden niks. Maarten vertelde: “Het is eigenlijk een soort sprookje. Er verschijnt een poema op de Veluwe en vervolgens verdwijnt hij weer.”
