Voorganger Joël Treuren: ‘’Vanuit je huiskamer ben je meer consument dan deelnemer’’
De coronacrisis raakt iedereen. De meest normale dingen veranderen: overal zijn mondkapjes verplicht en winkels en kerken moeten hun deuren sluiten. Over het sluiten van de kerken kan Joël Treuren meepraten. Hij is voorganger van de evangelische gemeente Berea de Maten in Apeldoorn en ondervind aan den lijve wat de coronacrisis met kerken doet. Hij vertelt over de beleving tijdens online kerkdiensten. Ook vroeg ik hem naar zijn mening over de incidenten op Urk en in Krimpen aan den IJssel afgelopen maart.
Voor Joël als voorganger was het enorm lastig om zijn kerk te moeten sluiten. ‘’Het belangrijkste is dat je het contact met mensen mist’’. Wat nog meer een rol speelt, is dat je als kerk een bindende factor bent. Mensen ontmoeten elkaar op zondagochtend en komen allemaal met hetzelfde doel naar de kerk. ‘’Waar de kerk dus eerst echt voor binding zorgde, is het nu meer zending. Als kerk vertellen we nu dingen via een beeldscherm.’’ Overigens denkt hij wel dat de sluiting van de kerken terecht is. ‘’De maatregelen zijn naar mijn mening zeker niet onzinnig en blijkbaar zijn ze ook nodig’’, is zijn duidelijke opvatting. Joël vindt het ook goed dat de kerken de regels gewoon volgen, net als dat in de rest van de maatschappij gebeurd.
Beleving online
Dat de beleving online zoveel minder is dan in het echt, is wel duidelijk. Wat daar aan bijdraagt, is volgens Joël dat de mensen thuis in een hele andere omgeving zitten. ‘’Mensen hebben alle vrijheid thuis en daardoor volgen sommigen de dienst live vanaf de bank of zelfs in bed.’’ Iets wat daar nog bij komt, is dat het nu wat apart voelt om thuis in je eentje mee te zingen. Normaal gesproken zingt een groot deel van de bezoekers namelijk mee. ‘’Mede door het wel of niet meezingen, merk ik ook bij mezelf dat ik de dienst anders beleef als ik die thuis vanaf de bank volg. Ook is het zo dat je sneller in gesprek raakt met degene met wie je de dienst volgt. Dat leidt af van waar je eigenlijk voor kijkt.’’
Urk en Krimpen aan den IJssel
Wat er in Urk en Krimpen aan den IJssel allemaal gebeurde, ontging niemand. Je leest het overal en iedereen heeft er een mening over. Dat je je als kerk veilig genoeg waant om je deuren te openen, is volgens hem een naïeve gedachte. ‘’Ik schrik ervan hoe je als kerkganger reageert op de aandacht die je krijgt van verschillende media’’. Hij plaatst daarbij wel een kanttekening: ‘’De manier waarop de landelijke pers hier op dook, vind ik bedenkelijk. Het is natuurlijk makkelijk scoren om met een roze plopkap bij een kerk te gaan staan. Dat levert sowieso goede televisie op.’’ Al met al denkt hij dus dat beide kanten fout zitten. Wel keurt hij het af dat de kerken tegen alle geldende regels in toch hun deuren openen voor bezoekers.
