Interview with Rashid, both in English and in Greek

English Version:

In the beginning we would like to ask you how long have you been living in Greece.

I live here from early 2008, almost 9 years.

When did you get involved with the photography?

I entered the faculty the academic year 2012–2013 and I continue studying till today.

Why did you choose photography as a means of expression? What was it that attracted you?

I was a photographer back in Syria. I worked in Fujifilm for 5 years. That’s why I chose it. I went to the Ministry of Education and I completed the application for the faculty. I decided photography faculty because I had already experience working in Fujifilm.

Could you maybe talk us a little about your projects, the work you have done so far?

I’ve done three projects so far: Concerning refugees, I work as an interpreter and I went on mission to the Greek islands last year and the year before. The other two projects are related to Faculty: Tourism in Athens and attractions in Athens. My professor asked me to do this project.

Which one of your projects do you single out?

My trip at the islands, my refugee mission. I took pictures of small kids and pregnant women, of those who came from the sea. How they manage to arrive at the camping, how they move into the islands or towards Athens and Piraeus.

Are you still involved with this issue?

With the refugees?

Yes.

Of course and I’ll continue to work as an interpreter and refugee issue will be a part of my undergraduate project for my faculty, next year.

Good luck.

Thank you.

I would you like to ask you about Greek hospitality.

They are very hospitable. As long as we, refugees themselves, should know how to contact Greek people, learn about their society, the everyday life. In fact what I’ve seen is that they are really hospitable. Not only are they hospitable but also very pleasant and honest.

Do you believe that apart from the Greeks, refugees should also help to establish communication with them? Do you think that there must be an effort from both sides?

Everything starts from the society. They must learn about the society and how they should live. They should know how is Greek citizen in his everyday life, how to contact with him. Learning the language and the correct communication are really important.

In your opinion, do you believe, taking into consideration country’s difficult economic situation, that Greece could have done anything better for the refugees?

Despite the crisis and because of its humanity, I believe yes. Greek people are very hospitable and they know a lot cause they had lived under difficult situations. They really try to help refugees. However they could improve housing and medical care. I’m not saying that they don’t provide facilities but perhaps they could go one step further.

Concerning the future, would you like to stay in Greece or would you prefer to leave?

At first my intention was to leave to Canada but something went wrong so I stayed for two years in Greece. I liked the society, the lifestyle, the climate; I have a lot of friends here. So I continue my life in Greece as a Greek citizen. That applies to the Greek citizen applies for me. So I continue my life in Greece.

When you say something happened you mean the bureaucracy or something changed inside you and you wanted to stay here?

As I already told you, my intention was to go to Canada. However I didn’t leave because of economic reasons. I would have cost me a lot of money. After two years I managed to integrate into Greek society. I realized that I can live here and continue my life. So I decided to stay permanently in Greece. I suppose I have managed to succeed a lot of things so far.(laughs)

Do you find the other countries’ attitude hypocritical? Judging Greece and Italy on the way that they host refugees while those same countries do not even open their borders?

Both Italy and Greece have severe economic problems and they cannot afford this situation. That’s why they accept criticism. They cannot deal with all this. Certainly fair enough there are NGOs that help refugees. But their economic situation is the main problem.

However the other countries should not be so strict because refugee wave is huge and these countries cannot absorb all these refugees.

Do you believe that photography could sensitize the public concerning issues like refugee issue?

Through photographic lens is conveyed a very important message particularly for refugee issue and this message is that we can help refugees. There’s no need for someone to be a professional photographer, anyone can make a photographic project and feel the side of refugees.

I imagine that this is your own purpose through your photographic projects.

Yes, I try as much I can.

What is the greatest difficulty you have faced so far in Greece?

Finding a job. Especially in 2011 and 2012 I struggled because of the financial crisis. Now I am somewhat better.

How did you manage to do that?

I did it through contact with the Greeks. I met a lot of people and this helped me a lot to survive and have a permanent shelter. Now I have a job, I can stand on my feet and have a better life.

Thank you very much Rashid!

Ελληνική εκδοχή:

Αρχικά θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε πόσα χρόνια είσαι στην Ελλάδα.

Είμαι από τις αρχές του 2008. Σχεδόν 9 χρόνια βρίσκομαι στην Ελλάδα.

Με την φωτογραφία πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι;

Το ακαδημαϊκό έτος 2012–13 μπήκα στη σχολή και συνεχίζω μέχρι σήμερα.

Γιατί επέλεξες τη φωτογραφία ως μέσο έκφρασης; Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε;

Επειδή είχα ασχοληθεί στη Συρία με την φωτογραφία. Δούλεψα στην εταιρία Fujifilm 5 χρόνια. Γι’ αυτό την επέλεξα. Πήγα στο υπουργείο παιδείας και έφτιαξα το μηχανογραφικό μου. Και είπα σ’ αυτό το τμήμα μπορώ να κάνω τις σπουδές μου μιας και έχω εργαστεί στην εταιρία Fujifilm.

Θα μπορούσες μήπως να μας μιλήσεις λίγο για τα project, τις εργασίες που έχεις κάνει μέχρι τώρα; Ήταν κάποιο το αγαπημένο σου;

Έχω κάνει 3 εργασίες μέχρι τώρα: Προσφυγικό, επειδή εγώ δουλεύω ως διερμηνέας, πήγαινα σε αποστολή στα νησιά πέρυσι και πρόπερσι. Οι άλλες δύο εργασίες αφορούν στη σχολή: Ο τουρισμός στην Αθήνα και αξιοθέατα στην Αθήνα. Μου ζήτησε ο καθηγητής να κάνω αυτό το project.

Υπάρχει κάποιο που να ήταν το αγαπημένο σου;

Το ταξίδι που έχω κάνει στα νησιά, η αποστολή για το προσφυγικό θέμα. Τα πρόσωπα από τα μικρά παιδιά που έχω τραβήξει και οι γυναίκες οι οποίες είναι έγκυες, αυτοί που έχουν έρθει μέσω της θάλασσας. Πώς έρχονται στο κάμπινγκ, πώς μετακινούνται στα νησιά και επίσης στην Αθήνα και στον Πειραιά. Την περίοδο που ήταν ανοικτά τα σύνορα πήγαιναν καθημερινά ταξίδι προς την Ευρώπη. Αυτές είναι οι πιο σημαντικές φωτογραφίες για μένα.

Τώρα συνεχίζεις να ασχολείσαι με αυτό το θέμα;

Προσφυγικό;

Ναι.

Ναι συνεχίζω και θα συνεχίσω να δουλέψω σαν διερμηνέας και θα κάνω μια αναφορά στη σχολή ως προπτυχιακή για το προσφυγικό θέμα. Του χρόνου, αν όλα πάνε καλά θα κάνω αυτό το project.

Καλή τύχη.

Να ΄σαι καλά.

Θα ήθελα να σε ρωτήσω άμα σου φαίνονται οι Έλληνες φιλόξενοι.

Είναι πολύ φιλόξενοι. Αρκεί εμείς οι ίδιοι, ο ίδιος ο πρόσφυγας, θα πρέπει να ξέρει πώς να κάνει σωστή επαφή με τους Έλληνες, να ξέρει την κοινωνία, την καθημερινή ζωή. Όντως πραγματικά εγώ αυτό που έχω δει είναι ότι όντως είναι φιλόξενοι. Όσα χρόνια το έχω ζήσει, και είναι φιλόξενοι και είναι ευχάριστοι άνθρωποι. Και είναι ειλικρινείς.

Δηλαδή πιστεύεις ότι και ο πρόσφυγας πρέπει να βοηθήσει να δημιουργηθεί επικοινωνία με τους Έλληνες, και όχι μόνο οι Έλληνες. Να υπάρχει δηλαδή προσπάθεια και από τις δύο πλευρές για να δημιουργηθεί μια επικοινωνία.

Αυτό αρκεί να ξέρει πώς πρέπει να ζήσει, να γνωρίζει την κοινωνία, από ‘κει ξεκινάει. Από τον εαυτό του. Θα πρέπει να ξέρει πώς πρέπει ας πούμε ο Έλληνας στην καθημερινή ζωή, πώς πρέπει να ‘ρθει σε επαφή μαζί τους. Αρκεί να ξέρει την γλώσσα και σωστή επικοινωνία. Αυτό.

Πιστεύεις, λαμβάνοντας υπόψη σου τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες της χώρας, θα μπορούσε η Ελλάδα να είχε κάνει κάτι καλύτερο για τους πρόσφυγες;

Πιστεύω ναι, παρόλο που υπάρχει οικονομική κρίση εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει πολύ ανθρωπιά. Είναι πολύ φιλόξενοι οι Έλληνες και ξέρουν πολλά επειδή έχουν ζήσει δύσκολες στιγμές, δύσκολες περιόδους. Πράγματι βοηθάνε τους πρόσφυγες όσο μπορούν. Θα μπορούσαν όμως να είχαν κάνει κάτι καλύτερο στον τομέα της στέγασης και ιατρικής περίθαλψης. Δεν λέω ότι δεν προσφέρουν αλλά ίσως θα μπορούσαν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα.

Όσον αφορά το μέλλον, θα ήθελες να παραμείνεις στην Ελλάδα ή θα προτιμούσες να φύγεις;

Αρχικά ήρθα στην Ελλάδα για να φύγω στον Καναδά, μάλλον κάτι δεν πήγε καλά και πέρασαν δύο χρόνια στην Ελλάδα. Μου άρεσε σαν κοινωνία, σαν τρόπος ζωής, το κλήμα, έχω ήδη αποκτήσει φίλους εδώ και γνωρίζω πολλές οικογένειες. Συνεχίζω λοιπόν τη ζωή μου στην Ελλάδα ως Έλληνας πολίτης. Ότι ισχύει για τον Έλληνα πολίτη ισχύει και για εμένα. Έτσι λοιπόν συνεχίζω τη ζωή μου στην Ελλάδα.

Όταν λες κάτι έγινε, εννοείς με την γραφειοκρατία ή κάτι άλλαξε σε εσένα και θέλησες να μείνεις εδώ;

Σκοπός μου αρχικά όπως είπα ήταν να πάω στον Καναδά. Δεν τα κατάφερα όμως για οικονομικούς λόγους. Θα μου κόστιζε πολλά χρήματα. Σιγά σιγά, μετά από δύο χρόνια, εντάχθηκα στην ελληνική κοινωνία. Συνειδητοποίησα ότι μπορώ να ζήσω εδώ και να ενταχθώ και να συνεχίσω τη ζωή μου στην Ελλάδα. Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω εδώ μόνιμα στην Ελλάδα. Μέχρι στιγμής τα πάω καλά φαντάζομαι(γέλια).

Η αντιμετώπιση των υπόλοιπων χωρών σου φαίνεται υποκριτική; Να κρίνουν ας πούμε την Ελλάδα και την Ιταλία, για τον τρόπο που φιλοξενούν τους πρόσφυγες, ενώ οι ίδιες αυτές χώρες δεν ανοίγουν καν τα σύνορά τους;

Η Ιταλία και η Ελλάδα είναι δύο χώρες που έχουν και οι δύο σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν έτσι να ανταπεξέλθουν απέναντι στο προσφυγικό. Για αυτό το λόγο δέχονται έντονη κριτική. Δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Βέβαια πάλι καλά που υπάρχουν ΜΚΟ που βοηθάνε τους πρόσφυγες όσο μπορούν. Αλλά η οικονομική κατάσταση των δύο χωρών είναι αυτή που δεν τις βοηθάει να ανταπεξέλθουν.

Φυσικά δεν είναι σωστό οι άλλες χώρες να είναι τόσο αυστηρές γιατί το κύμα των προσφύγων είναι τεράστιο. Δεν μπορούν αυτά τα κράτη να απορροφήσουν τους πρόσφυγες.

Πιστεύεις ότι η φωτογραφία μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με κοινωνικά προβλήματα όπως το προσφυγικό;

Μέσω του φωτογραφικού φακού γενικά μεταφέρεται ένα πολύ σημαντικό μήνυμα και ειδικότερα για το προσφυγικό αυτό το μήνυμα είναι ότι όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες. Δε χρειάζεται κάποιος να είναι επαγγελματίας φωτογράφος, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει ένα φωτογραφικό πρότζεκτ και να αισθανθεί την πλευρά των προσφύγων.

Φαντάζομαι και εσύ το επιδιώκεις αυτό μέσα από αυτά που φωτογραφίζεις.

Ναι το προσπαθώ όσο μπορώ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες μέχρι τώρα στην Ελλάδα;

Η ανεύρεση εργασίας. Ειδικά το 2011 και 2012 δυσκολεύτηκα πολύ λόγω οικονομικής κρίσης. Τώρα είμαι κάπως καλύτερα με αυτό το θέμα.

Πώς κατάφερες να είσαι τώρα σε καλύτερη κατάσταση στο θέμα τις εργασίας;

Τα κατάφερα μέσω της επαφής με του Έλληνες. Γνώρισα πολύ κόσμο σε πλαίσιο συνεργασίας και αυτό με βοήθησε πολύ στο θέμα της επιβίωσης και για να έχω μία μόνιμη στέγη. Τώρα έχω μία δουλειά, μπορώ να σταθώ στα πόδια μου και να έχω μια καλύτερη ζωή.

Ευχαριστούμε πολύ Ρασίντ!

Interview/ Συνέντευξη: Mary Bouli, Stavroula Pollatou, Maria Vasilakou

Special Thanks to/ Θερμά ευχαριστήρια στον rashid greece