Chicago in a hurry

Chicago stond niet direct op mijn to-visit lijstje, daar moet ik gewoon eerlijk over zijn. Toen ik last-minute 3 dagen de Oceaan mocht oversteken voor werk, had ik dan ook geen flauw benul wat ik daar moest aanvangen. Bij deze: wat ik heb gedaan tijdens mijn blitzbezoek aan The Windy City.

Donderdag.

Werken. Jetlag verslaan. Werken. Eten bij Davanti Enoteca (best lekker!). Drinken in de bar. Gezellig, dat werken.

Vrijdag.

Again. Meetings, briefings. Auw, die jetlag. Blijven gaan. Eten bij The Grand Lux Café, afchecken of er koriander in de springrolls zitten. Nee. Springrolls it is. Vergiftigd worden (ja, er zat toch koriander in..) maar toch nét iets te veel gegeten. Buiten de koriander een fijne plek om te zitten. Ontzettend groot, maar niet luid. Buikpijn negeren door drankjes aan de bar. I love those American bartenders.

Zaterdag.

Dagje vrij! Uitslapen! Ontbijten in The Langham (aanrader!) en proberen uit te zoeken wat Chicago te bieden heeft.
Hier ben ik wat de mist in gegaan. Want veel heb ik niet gedaan. Maar ik heb genoten. En na 2 dagen werken mag dat wel.

Na het ontbijt ben ik richting Millenium Park gewandeld. Ondertussen het besef gekregen dat op de weg die ik aan het bewandelen ben minstens 1 film is opgenomen (ik zie Angelina Jolie uit een auto vliegen onder de metrolijn — ik gok Wanted, maar ik vind de scène in mijn hoofd niet direct terug op youtube). Bij Millenium Park zie ik the Cloud Gate. Ik had niet verwacht dat die zo groot zou zijn. De verplichte foto geschoten en verder gewandeld. Het was prachtig weer. Windy City my ass. Ik heb zowat 2 uur op een bankje aan 1 van de vele schaatsbanen in het park gezeten. In de zon. Heerlijk.

Nadien een koffietje bij Intelligentsia Coffee. Waar ik dacht om gezellig uit de 1000-en koffiesoorten te kiezen, liep ik wat verloren. Te veel volk, te weinig plek om gezellig te zitten en mensen te kijken. Een beperkte kaart ook. But it was gooooodd coffeee.
Op naar de andere kant van Chicago, gallery time. Catherine Edelman. Om Malkovich te analyseren. Maar ondertussen ook hamburgers binnenspelen bij 25 Degrees. Luid, lekker, veel.

Verder gewoon wat winkelen. Zowat iedereen die ik tegenkwam in die 3 dagen verplichte me om te gaan shoppen, het was dan ook sale. I did my best, maar verder dan een kabeltje ben ik niet gekomen. It’s one hell of a shopping street, but it’s just not my thing. En ik was daar voor m’n werk, misschien had dat er ook mee te maken.
Tegen 18u een laatste koffiebar binnengewandeld om dan de taxi naar O’Hare te nemen en opnieuw het vliegtuig op te springen.

I liked you, Chicago. Zelfs met die gigantische jetlag waar ik nooit vanaf ben geraakt.

Next time, 3 days hopping around in New York?