Overnachten in Hotel Les Nuits, Antwerpen
Op uitnodiging van The Kube slapen we een nachtje in Hotel Les Nuits, een boetiekhotel in Antwerpen. Gepland diezelfde dag: rondhossen in Antwerpen voor Screenshake 17 en operavoorstelling van Simon Boccanegra. Fancy much!
Screenshake is een indie game festival dat ondertussen al aan zijn vijfde editie toe is. En boys en girls en alles in between, wat is het leuk! In Bos waren er duust spelletjes om mee te spelen. Van decision making games tot stacking objects enal. Ik voelde mij als een kind op een kermis. Wie volgend jaar nog geen plannen heeft in februari noteert best alvast: HALLO IK GA NAAR SCREENSHAKE!
Simon Boccanegra daarentegen is geen topper. Saaie voorstelling. Beetje een soort Italiaanse telenovelle met iets te veel drama en iets te weinig actie. Een van de mindere voorstellingen van Opera Vlaanderen dit jaar (ja, wij hebben een abonnement en zijn super cultureel)
Maar dus. Hotel Les Nuits. Gelegen in de Gasthuisstraat in Antwerpen. Dat is op ‘t einde van de Meir. Supermegagoed gelegen dus. Aantal kamers: 25. Klein hotelleke dus. De ontvangst was hartelijk. De drie dames die het hotel runnen zijn supervriendelijk en behulpzaam. Ik voelde mij al direct thuis eigenlijk. Ze vertelden me dat het wifiwachtwoord ‘Postcards’ was omdat ze vonden dat er te veel mails worden gestuurd en te weinig kaartjes. Ik dacht ‘Oooooh, zo tof.’ Je kon zelfs een kaartje schrijven laten opsturen door hen. Maar. En hier volgt een grote maar.
Het concept van postkaartjes was daarna nergens meer aanwezig. Niet in de kamer. Niet bij het ontbijt. Nergens. Ik ben echt een sucker for creativity. Hotels, restaurants, campagnes die van A tot Z aansluiten. Mmmmmmmm. Van de naam tot de kaart tot de kamer tot de attentie op het bed. Serieus, ik krijg het daar warm van vanbinnen. Stel voor dat je de kamer was binnenkomen met op het bed een met de hand geschreven postkaartje. Een kleine verwelkoming. Hetzelfde bij het ontbijt. En op je kamer nog wat postkaartjes en postzegels om te gebruiken. Kleine dingen die je helemaal meenemen doorheen een verhaal.
Was de kamer dan slecht? Nee hoor. Een ruime kamer met een Auping boxspring (super zacht en heerlijk groot). Qua inkleding consistent, ietwat donker wel maar leuk. Alleen wel een douche zonder afsluiting waardoor de badkamer wat nat wordt maar goed. En hier en daar wat oneffenheden, schilderwerk dat wat afbladert, spiegels die niet perfect gekuist zijn. Kleinigheden die wel vervelend zijn als je hotel maar 25 kamers telt. Dan verwacht je toch dat die piekfijn in orde zijn.
Nog een pet peeve van mij, de tv. 30 shabby, gepixelde kanalen vind ‘k in 2017 oh zo zonde. Er zijn zoveel mogelijkheden om ook daar tegemoet te komen aan de noden van de moderne citytripper. Zeker de citytripper die bereid is om 140 tot 180 euro uit te geven voor een kamer. Mijn favoriete voorbeeld daarbij: Michelberger in Berlijn waar The Big Lebowski in constante loop speelt. Heerlijk! Een gimmick, maar wel eentje die toevoegt aan het verhaal.
Nachtrust? Top! Stille omgeving. Goeie isolatie. Ontbijt? Hemels. Maar echt. Ik ben geen ontbijtmens maar Dorien werd dolgelukkig toen ze de vele verschillende soorten brood zag, en potjes charcuterie, en yoghurt, en verse fruitsalade en en en. Allemaal overheerlijk, allemaal vlot aan tafel gebracht.
Ook hier wel weer kleinigheden. Glazen met kalkaanslag op. Verschillende keren ook. Een mes dat niet proper blinkt. Het zijn kleine zaken, maar ik kan mij voorstellen dat mensen zich daar aan storen. Prijs voor het ontbijt? 16 euro per persoon. Niet goedkoop maar je zit dan ook in Antwerpen en het is een buffet. Dus volgens mij een zeer normale prijs.
Dus. Besluit. Les Nuits of niet? Ik zeg niet volmondig JA HIER MOET JE ECHT NAARTOE. Tenzij je echt een mega ontbijtlover bent. Dan wel. Of niet houdt van grote hotels en liever kiest voor gezelligheid want dan heb je bij Les Nuits zeker. Suuuuuuupertoffe mensen.
