Wat wat wat: tempels in Thailand

Thailand en tempels, de twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar blijf je langer dan twee weken in Thailand dan krijg je er ook echt wel te veel te zien. En dan denk jij bij elke nieuwe stad op Tripadvisor: ‘Oh, hoera, meer Wats om te zien.’ Kwestie dus van een bewuste keuze te maken voor je uitgeWat bent. Hieronder een lijstje met de meest verrassende, vreemde, mooie tempels/religieuze bouwwerken in Thailand die ik ben tegengekomen.

Wat Pho

In dit lijstje werd bewust ‘The Grand Palace’ weggelaten. Ok, als je in Bangkok bent kun je eigenlijk niet anders dan die te zien maar het is er zo toeristisch. Weet dat achter The Grand Palace zich nog een tempel bevindt. En dat die tempel veel minder bezocht wordt. En dat die ook schoon is. Wat Pho, of Wat Phra Chettuphon Wimon Mangkhlaram Ratchaworamahawihan, is gekend als de geboorteplaats van de Thaise massage. Alé, niet zo gekend dat ik dat wist, maar toch. Wikipedia says so. Het is ook de tempel met de Reclining Buddha. Wij zijn er op wonderbaarlijke wijze in geslaagd om die te missen en pas achteraf te lezen dat er daar dus ergens een gigantisch grote liggende Buddha moet zijn. Maak niet dezelfde fout en kijk goed rond. Je kunt ‘m waarschijnlijk niet missen.

Wat Arun

Wat Arun kan door Dorien in 1 woord worden samengevat: hoog! De tempel staat in Bangkok aan de overkant van de rivier en is de bereiken met een overzetboot. Het mooie aan deze Wat is dat hij je een fantastisch uitzicht geeft over Bangkok. Je klimt gewoon even de steile trappen op en klaar: rondkijken maar. Tenzij je hoogtevrees hebt natuurlijk. Dan sleur je je naar boven. Durf je niet echt naar beneden kijken en blijf je 5 minuten met bibberende knieën staan voor je terug naar beneden durft. (Hé, maar baby ik ben trots dat je uiteindelijk toch beneden bent geraakt ;)). Voor de volledigheid heet de Wat eigenlijk Wat Arun Ratchawararam Ratchawaramahawihan. Dat weet je dan ook alweer. Kun je mee uitpakken eens je terug bent van reis.

Ingang 50 baht.

Wat Rong Khun (The White Temple)

Is het kunst? Is het kitsch? Is het een parodie op de tempelcultuur? Het eerste moment dat je voor The White Temple staat in Chiang Rai weet je het niet zo goed meer. Knalwit, uiteraard, en vol met elementen uit de mainstream cultuur. Of wat dacht je van een boom met daaraan de hoofden van Freddy Krueger, Raiserhead en Batman? Binnenin vind je ook nog eens een kunstwerk met de ogen van Osama Bin Laden en George Bush. Yup, hier loop je echt 20 minuten rond met een WTF op je gezicht . Het kunstwerk werd gebouwd door Thais’ gerenommeerd schilder-architect Chalermchai Kositpipat die zijn versie van de hemel wou tonen.

Ingang gratis

Baan Si Dum (The Black House)

The White Temple ligt in het zuiden van Chiang Rai. In het noorden vind je The Black House. Zoals de naam al doet vermoeden is dit het COMPLEET tegenovergestelde. Dit huis, of eerder dit park vol huizen, is het werk van Thawan Duchanee, een leerling van Chalermchai Kositpipat (jawel, die van The White Temple) en stelt zijn versie van de hel voor. Zo heffen die elkaar ook meteen op. In de versie van Thawan bestaat de hel uit zwarte gebouwen vol dierenhuiden, struisvogeleieren, Game of Thronesachtige stoelen en duistere schilderijen. Oh, zeg zeker gedaan aan de anaconda in het midden van het park en de sprekende vogel. En ga zeker ook zien naar de onderzeeër aan de buitenkant van het terrein. Je kunt er niet naar binnen, maar als je door de raampjes kijkt zie je wel een pak lugubere marteltuigen. Ah, die Thawan was toch een sloeber precies.

Ingang gratis

Sala Keoku

Ik zag deze op de allereerste pagina van mijn Lonely Planet. Daar staan maar zo’n 10 must sees op dus dit moest wel goed zijn. Gevolg: mijn miniscule planning weer overhoop gegooid en naar Nong Khai getrokken, een stadje aan de grens met Laos. Voor de rest is er in Nong Khai bitter weinig te beleven trouwens. Maar er is dus wel Sala Keoku. Op zo’n 10km van het centrum van Nong Khai. And boy was Lonely Planet right.

Sala Keoku is een sculpturenpark gebouwd door ene Luang Pu Bunleua Sulilat en zijn volgers. Verwacht er dus geen normale tempel maar standbeelden van wel 25m hoog. 25 freaking meter. En zo staan er een stuk of 50. Waarom Luang ze begon te bouwen? Hij wou zijn eigen visie, die een mix was tussen Boedhisme en Hindoeïsme omzetten in blijvende artifacten. Dat deed hij eerst in Laos maar na volledige paranoïde te worden, vluchtte hij over de grens naar Thailand en begon daar gewoon weer opnieuw. Coolste standbeeld is zeker de mediterende Buddha bij de 7-koppige Naga slang. That shit’s creepy. En zot gedetailleerd. In het midden van het park is nog een kunstwerk die helemaal bizar is: The Wheel of Life, een voorstelling van het leven in zijn vele vormen en stages. Bi-zar. Wie ‘The Master Himself’ wil ontmoeten, kan dat trouwens. Zijn gemumificeerde lichaam ligt opgeborgen op het derde verdiep van het hoofdgebouw. Kun je even goeiendag zeggen aan deze geniale zot.

Ingang 20 baht

Wat Phu Khao Thong

Eigenlijk had ik hier alle tempels van Ayutthaya kunnen zetten. Nadat je vijventwintig van dezelfde soort tempels hebt gezien is Ayutthaya een verademing. Alle tempels daar zijn in Burmese stijl. Dus geen gouden ornamenten, geen krulletjes maar grauwe, grijze impossante bouwwerken. Een hele stad vol. Je kunt Ayutthaya vanuit Bangkok bereiken met een toer of met een bus en daar dan gewoon een fiets of scooter huren. Goed voor een dagje tempelplezier.

Wat Mahathat

Samen met de vorige Wat onderdeel van de Ayutthaya toer en vooral bekend om zijn Buddha in boom. Vooral ruïnes maar je krijgt er nog steeds een duidelijk beeld van hoe tempel er in 1400 uit zag. Opgelet: er is ook een Wat Mahathat in Bangkok. Die is op zich ook wel de moeite en blijkbaar 1 van de 10 ‘royal temples of the highest class’.

Wat Phra That Doi Suthep

Eentje uit Chiang Mai (side note: Chiang Mai doet mij altijd denken aan die monsterhit van Eddy Wally Shanghai) dit keer. Hij ligt zo’n 15km buiten Chiang Mai dus je moet er met een busje naartoe. Als je dat doet, stop dan eerst bij het cat cafe Catmosphere. Kilometertje of 2 buiten het centrum en vol schattige katten. Doi Suthep doe je in een uurtje normaal gezien en is vooral schoon dankzij zijn uitzicht.

Wat Pa Thewapithak Pracha Bamrung

Heb je tijd over? Reis dan naar Roi Et. Op zich is er weinig te doen in het stadje maar er is wel een megabizarre tempel/religieuze plek. Wat Pa Thewapithak Pracha Bamrung is vooral bedoeld om kleine kinderen te tonen dat ze zich moeten gedragen of dat er anders gevolgen zullen zijn. Dat doen ze aan de hand van euhm poppen en bloederige taferelen. Een beetje Thunderbirdsachtige poppen. Het deed mij vooral denken aan ‘Team America’ (voor wie die film nog nooit zag: ZIEN)