ചോദ്യചിഹ്നം
മനുഷ്യ മനസ്സിന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾ
ഞാന്‍ ജീവിച്ചു,
ഈ നാളുകള്‍ അത്രയും
ഉടലും മനസ്സും രണ്ടായി,
ഒരു വിചിത്ര പ്രയാണം.ഞാന്‍ നടിച്ചു,
ഈ ജീവിതം ഇതുവരെ
ഉടലും മനസ്സും വേറിട്ട്,
ഒരു ചോദ്യചിഹ്നന്നോണം !ഞാൻ ചോദിച്ചു,
എന്റെ മനസ്സിനോട് അനുദിനം
ഈ ജന്മം സവിശേഷമോ ?
അതോ അര്‍ത്ഥശൂന്യമോ?ഞാൻ ഭയക്കുന്നു,
അനേകം നയനങ്ങള്‍ എന്നെ ചൂഴ്ന്നു നോക്കുമ്പോൾ,
അറപ്പോടെ എന്നില്‍ നിന്ന്
മാറി അകലുമ്പോൾ.എൻ അനുഭവങ്ങള്‍,
വേദനജനകം എന്നും
പറയു, പറയു,
ഞാന്‍ ഒരു ഭീകര ജീവിയോ ?എന്‍ മനം,
വിതുമ്പുന്നു എന്നും
കൂട് മാറി ജീവിക്കുന്ന,
ഒരു പക്ഷിയെ പോലെ !എന്‍ ഹൃദയം,
തുടിക്കുന്നു എന്നും,
അതിയായി ആശിക്കുന്ന
ആ നല്ല ദിനങ്ങള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി.മടുക്കുന്നു,
ഈ പൊള്ളുന്ന യാത്ര.
നിലനില്‍പ്പിന്,
നേര്‍ത്ത തൂവല്‍ കന്നം മാത്രം.മാറ്റം,
ഇപ്പോഴും വിദൂരതയില്‍
അടുത്തേക്ക് വരാന്‍
കൊതിക്കുന്നു എന്നും.ഇരുണ്ട മനസ്സുകള്‍,
എന്നും കൊടുംഭീഷണി
പ്രതീക്ഷയുടെ കിരണങ്ങള്‍,
വെളിച്ചം പകരാന്‍ ആശിക്കുന്നു എന്നും.ഉന്മാദത്തിലേക്കുള്ള ദൂരം, കഠാരയുടെ മൂര്‍ച്ചയ്ക്ക് സമം !
അസഹനീയം ഈ ജീവിതം,
അന്ത്യം ഈ നിമിഷം !പക്ഷെ…
എനിക്ക് ജ്വലിക്കണം,
അഗ്നിയായി എന്നും,
ഈ ക്രൂര സമൂഹത്തെ ചുട്ടു എരിക്കുവാന്‍.എനിക്കും ചിറകടിക്കണം,
പൂർണ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ
അനേകം സ്വപ്‍നങ്ങൾ തേടിയുള്ള,
ഒരു ശലഭത്തെ പോലെ !ഈ സമൂഹം തീർത്തും അസഹനീയം,
യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളില്‍ നിന്ന് വഴിമാറുന്നതെന്തിന് ?
എന്‍ ജീവിതത്തിന്,
വിലങ്ങിടുവാൻ എന്ത് അധികാരം ?ഭയന്നോടുവാൻ ഇനി വയ്യാ,
കരയുവാൻ ഇനി മേലാ,
എനിക്കും ജീവിക്കണം ഈ മണ്ണിൽ,
എനിക്കും പറക്കണം ഈ വിണ്ണിൽ.ഉയരണം,
ഇനിയും ബഹുദൂരം
കീഴടക്കണം,
ശിഖരങ്ങൾ അതിവേഗം.
