“De overheid moet de grootste vervuilers aanpakken”
Schaamteloos lang douchen, fast fashion shoppen en verre vliegvakanties boeken. Hoe duurzaam leef jij? En ben je bereid in te leveren op comfort en luxe voor een groene wereld, of vind je dat de grootste vervuiler verantwoordelijk is voor het oplossen van de klimaatcrisis? De stagiairs van HAN Doet Evenementen laten het achterste van hun tong zien.
Even voorstellen: dit zijn derdejaars studenten Devenney (19)(links), Aldo (22) en Jet (17). Ze lopen stage bij HAN Doet Evenementen. Aldo en Devenney studeren Facility Management op de HAN, en Jet studeert Marketing, Communicatie en Evenementenorganisatie aan het ROC. Ze wonen alle drie nog bij hun ouders.
Op een schaal van 0 tot 10, hoe duurzaam vind jij dat je leeft?
Aldo: “Een 6. Ik ben er totaal niet mee bezig maar beschouw mezelf niet als grote vervuiler.”
Devenney: “Een 6 of een 7. Ik let wel op duurzaamheid maar dan gaat het over de standaard dingen zoals de kraan niet onnodig laten lopen.”
Jet: “Het kan beter. Een 6.”
Waar ben je supergoed mee bezig?
Devenney: “Met afval scheiden. Verder heb ik een Dopper, hergebruik ik plastic zakken en gooi ik zelden eten weg. Van de restjes weten we altijd iets te maken.”
Aldo: “Ook met afval.”
Jet: “Ik doe alles op de fiets en koop niet veel kleding.”
Wat zou beter kunnen?
Aldo: “Ik zou bewuster boodschappen kunnen doen, ik let bijvoorbeeld niet op verpakkingen.”
Devenney: “Ik pak te snel de auto en zou meer op de fiets en met het ov kunnen reizen. En ik neem mijn lunch altijd mee in plastic zakjes.”
Aldo: “Ik ook, maar die zakjes gebruiken we vervolgens voor hondenpoep.”
Jet: “Ik gebruik aluminium voor mijn lunch, ook niet best.”
Let je thuis op het verbruik van gas, water en licht?
Aldo: “Absoluut. Ik douche kort, trek stekkers uit stopcontacten vanwege sluipstroom en doe braaf de lichten uit. In eerste instantie voor lagere kosten, maar mooi dat het ook beter is voor het milieu.”
Devenney: “Voor mij geldt hetzelfde, alleen douche ik heel uitgebreid. Als ik geen haast heb, dik 20 minuten.”
Jet: “Ik douche ook zo lang, krijg er thuis veel commentaar op.”
Hoe vaak vlieg je, en zou je het kunnen/willen laten?
Aldo: “De afgelopen 2 jaar heb ik niet gevlogen omdat ik spaar voor een half jaar studeren in Amsterdam, ik volg straks een minor Online Management. Dus onbewust ben ik goed bezig, hè?”
Devenney: “Ik vlieg één keer in de 2 jaar. In de zomervakantie reis ik met mijn ouders met de caravan. Tot nu toe ben ik alleen binnen Europa op vakantie geweest.”
Jet: “Aankomend jaar 3 keer. Vliegschaamte heb ik niet, dat is voor mensen die écht veel vliegen, voor werk bijvoorbeeld. Als een reis naar Londen met de trein 5 uur duurt tegenover 1 uur vliegen, en ook nog eens duurder is, dan is de keuze snel gemaakt.”
Hoe denk je over het eten van vlees?
Devenney: “Gemiddeld eet ik 6 keer per week vlees. Ik bedenk me nu dat het wel wat minder zou kunnen, maar ik eet wat de pot schaft. Mijn ouders zijn daar niet zo mee bezig, ze letten vooral op de prijs.”
Aldo: “Ik hou van vlees. Thuis proberen we een beetje te minderen naar 4 keer per week. Ik denk wel dat mijn moeder let op keurmerken. Als ik straks op kamers woon, denk ik eerlijk gezegd dat ik veel kant-en-klaar-maaltijden eet. Eten moet lekker en makkelijk zijn.”
Jet: “Ik ben lang vegetarisch geweest omdat ik het zielig vond voor dieren. Vanwege ijzergebrek vinden mijn ouders het belangrijk dat ik toch vlees eet. Dat doe ik nu dus ook bijna dagelijks. Wel biologisch, overigens.”
Koop je veel kleding?
Aldo: “1 of 2 keer per jaar bestel ik online kleren voor 150 euro, lekker makkelijk. Oude kleren stop ik in een zak voor een tweede leven.”
Devenney: “Mijn ouders betalen dit, per maand gemiddeld 50 tot 100 euro, gok ik. Ik let op kwaliteit maar koop kleding het liefst zo goedkoop mogelijk. Dat zou misschien anders moeten, maar ik wil hier eigenlijk niet op inleveren.”
Jet: “Na het zien van het tv-programma Genaaid — beginnende modeontwerpers bekijken hierin de schaduwkant van de mode-industrie — koop ik geen kleding meer bij fast fashion keten. Liever 1 duur en eerlijk item van kwaliteit, dan 6 goedkope kledingstukken.”
Merk je er iets van dat de HAN duurzaamheid hoog in het vaandel heeft?
Aldo: “Zeker. Ik begin voor HAN Doet met een onderzoek naar de afvalstromen op de HAN. Daarvoor heb ik onder andere contact met HAN Green Office, die ieder half jaar een groen project oppakken.”
Devenney: “Afgezien van speciale prullenbakken — die niet overal staan — merk ik er niet veel van. Ik weet niet wat er op de achtergrond gebeurt, maar ik vind het wel de taak van een hogeschool om studenten bewust te maken van de noodzaak.”
Aldo: “Het is een proces. Ik denk dat er meer gebeurt dan je denkt. ”
Maak je je zorgen over verontrustende voorspellingen van klimaatwetenschappers?
Aldo: “Nee. Ik denk dat we er wel uit komen met z’n allen. Ik geloof wel dat we een dieptepunt bereiken wat betreft grondstoffen en dat er schaarste zal ontstaan. We zullen helaas moeten inleveren op luxe en comfort.”
Devenney: “Niet echt. Alhoewel, ik vind het wel zorgelijk dat er steeds minder natuurgebieden zijn. Ik maak me zorgen over het uitsterven van diersoorten.”
Jet: “Ja, vooral over de dierenwereld.”
Ooit meegelopen met een klimaatprotest?
Aldo: “Nee, en dat ben ik ook niet van plan. Als je dingen wilt veranderen, moet je de politiek in gaan.”
Devenney: “Op de basisschool 1 keer. Het komt eigenlijk niet in me op, maar ik vind het wel goed dat anderen het doen.”
Jet: “Ik wilde laatst meelopen maar kreeg geen vrij van school. Ik geloof wél dat het uitmaakt.”
Vind je dat de verantwoordelijkheid voor duurzaamheidsproblemen met name ligt bij bedrijven, de grootste vervuilers, de overheid of de burger?
Devenney: “Iedereen heeft een rol. Nu ik deze vragen beantwoord, denk ik: shit, ik moet beter mijn best doen.”
Aldo: “Elke kleine stap helpt. Ik denk dat als de burger er waarde aan hecht, bedrijven zullen volgen. De overheid en bedrijven dragen wat mij betreft verantwoordelijkheid.”
Jet: “Met korter douchen red je de wereld niet. Ik werk bij een supermarkt en zie hoeveel er dagelijks wordt weggegooid en in plastic verpakt is. De overheid heeft de meeste invloed op bedrijven en de burger, maar ze moeten vooral de grootste vervuilers aanpakken.”
